‘’Dile dökülemeyen hisler tozlu gönül raflarýnda yýllanmýþ. Yýllanmýþ ama eskimemiþ.

Farkýna varmalýydým hislerimin eskimemiþ olduðunun. Bu farkýndalýk acý vermemeliydi bana. Belki de gidilmemiþ yollara sefere çýkmaya sebep olacaktý kim bilir. Burkulmuþ yüreklere dokunacaktým bilinmeyen diyarlarda. Yaþamak yâr olacaktý bana. Gittiðim yerlerde gökyüzünü içime dolduracaktým, saklayacaktým onu en derinde. Derinlik kuyulara has olmamalýydý gönül gözünde bulabilmeliydim derinliði.’’(Alýntý)

Hayallere mazhar:

Ya, ben?

Zaman ve mekân özürlü bir düþ’ üm ben; seyyah imgelerden baþýmý kaldýramadýðým ne ki kendime varamadýðým uzak bir yakasýndayým meczup þehrin ve þiirsel d/okunuþlarýn ta içinde.

Eþleþtiðimdir mevsim.

Ruh ikizimse sevdalý þehir.

Ne Pierre Loti ne de içimde istifli düþ sepeti ve iþte kirlileri biriktirdiðim semanýn beyazlýðýnda kýpýr kýpýr iken de içim için için yandýðým þiirin teyakkuzunda bodoslama sevdiðim varsa yoksa tek nesrim tek þerhim þirazesi kaymýþ hayallerin bað bozumu elbet üzümü yediðim elbet sorduðum baðýn bahçenin müdavimi iken içimde melun mahzun seken o kuþ:

Kurþun aðýrlýðýnda göðün altýnda eziliyorum.

Basmakalýp aþklardan uzaðým.

Basmadan eteðim dünde kaldý ve çocuk neþem ve sevincim.

Bir tohum ekmeliyim yeni güne.

O tohum yeþermeli öðlene deðin.

Sarpa saran hayalleri gerçek kýlmak adýna elime de aldým mý kalemi…

Ve hayallerimin ve öðrenci senelerimin baþýmdan düþmeyen kepi.

Bir iksirdir ruhumun alt geçidi.

Þaibeli bir isyandýr peþimdeki zebani.

Þirrettir kimi insan þirin gözüken gözüme akabinde gözümden düþen de nice yaþýn eþliðinde sonsuzluða uðurladýðým.

Kemale geç erdim.

Kelamý da yitiktir eþrafýmýn.

Ah, be hafýz bir selamý da çok gördüler mi insana?

Selamý sabahý kesen mi istersin yoksa yüreðimi siper ettiðim elzem bir hüzün bir dokunuþ mu ve iþte yüreðimi kaskatý eyleyenler haybeden sevenler sevmediði gibi sevmemi de engel görenler.

Zaman ve mekân özürlü hayallerimle geldim huzuruna, hafýz:

Huzmesi aþkýn ve þivesi yitik sözcüklerin endamýnda kayboldum ben vakti zamanýnda kendimi unuttuðum okul sýralarýnda:

Önce nöbetçi öðrenci oldum ömrün ilk çeyreðinde ve yetinmedim:

Nöbetçi öðretmen oldum dolaþtým Ýstanbul okullarýný bir bir ve daha çok sevdim seveli çocuklarý ve kendimi yine yetmedi.

Nöbetçi asker oldum.

Nöbetçi mahkûm zindan eylenmiþ yüreðimde nöbetçi âþýk.

Nöbete kaldýðým hayallerde bazen üþüdüm bazen eridim.

Emir eri oldum nihayetinde kalemin:

Kalem bana, yaz, dedi diyeli…

Yazmasý aþk.

Yontusu düþ.

Kibar Feyzo alýmlý bir masal.

Ýncir çekirdeðinde saklý kavgalar.

Ömrün surlarýna serilmiþ sýrlý aynalar.

Künyem altýn.

Altýndý mademki bileziðim ama yetinmedim:

Atýfta bulundum gümüþ yüreðine sevginin.

Ziynetim sevgi ve hazinem ve ganimetim annem.

Garez olanlarý dahi af ettim en çok da annemin gamzelerinde sabahladým hastane koridorlarýnda bazen nöbetçi hemþire oldum bazen gönüllü nöbetçi doktor.

Þirk koþanlarý ihbar ettim Rabbime.

Þerh düþtüm düþeli Ýlahi Adalete.

Yorgunum hafýz.

Yâdým nice düþ.

Yârim sevdalandýðým o lal alfabe hani öncemde yoksun anýmda saklý ve anýlarýmda ve ikbalim iken þiirler ibraz ettiðim nesirler bense en çok hikâyelerde yaþadým yaþatalý mutluluðu birkaç roman esinti ve doz aþýmý iken umut.

Hoyrat bir rüzgâr da oldum yeri geldi mi ve en çok:

Ben beni üþüttüm içime ters estiðim kadar terslendiðim bazen ters giydiðim kazaðým ve alamadýðým tezkere.

Hali hazýrda nöbetçi þairim belki de nöbetçi yazar:

Yaþar ne yaþar ne yaþamaz iken insan yaþ aldýðým kadar yaslý yas biriktirdiðim kadar þavktý mademki geçen yýllar…

Dedim ya:

Mekân ve zaman özürlüyüm ve boyutsuz gürlediðim kadar gümleyen gümleten mimlenen yüreðim ama en çok ben kendimi hiçe saydým insanlardan da öte insanüstü bir güçle ve hüzünle eriþemediðim þafaklarýn sabahlarýn nöbetçi þairi…

O halde üç beþ mýsra da benden izzeti ikram þiir yüreklere en çok da þiire meyleden kimse üstü kalsýn be þair:

Üstü kalsýn, þair asýl sen benden alacaklýsýn

Göðün tekbir getirdiði bir þiirden

Öte semiren bu hüznün denizinde

Saklý nidalarýmla örtülü

Yorgun bedenimin iþtigali

Aþkýn öldürücü kuvveti

Ve de bununla sakit olsun, diyebilmenin bedeli

Bil ki bir þiirden bir manzumeden çok öte

Kýyamda güneþ

Gün adeta muzip bir güleç yüze eþlik eden

Seyyahý bulutlarýn

Aþka þiire meyleden

Yer gök pervasýz

Ne çýkar yürek iken en ihtiþamlý hýrsýz?

Menkýbeler ötesi

Ötüþen yüreðin güftesi

Hazzýn eþiðinde salýnan bir beþik gibi

Ölüm öncesi

Bak, kýyýlýrken içim için için

Ýçilesi zehir adeta yazýlan her dizenin

Ferinde saklý tutulasý neferi

Aþk denen saltanatýn

Sonlandý mý esareti…