Nisan’ýn nidalarý ve cebimde saklý çekinceler

Hayatý yarýladýðýmýn da damgasý

Sözcükler ve mevsim

Hayat ve evren, yaþanýlasý bir resim

Karelerde saklý gülümsemeler

Göðün yaðmalandýðý her saðanak

Rahmetin tecellisi dur durak

Bilmeden yaðan sonsuzluða odaklý kaynak

Renklerin ambarý

Mevsimin saðalttýðý kadar acýlarý

Bahar dün de bu gün de içimde saklý

Bir düþ’ ün perde arkasý oysaki kýyamda saklýyým: yalnýzlýðý rotasýna sadýk en ihtiþamlý mevsim ilkbahar tadýndayým.

Sözcüklerse rövanþý kaderin: saðalttýðým kadar acýlarý yalaným varsa namerdim.

Süklüm püklüm geceler, hecelediðim aþkýn hicreti kaybolmanýn da ta kendisi þiirler.

Salýnýmý ömrün ve beynamaz bir esinti sökün eden…

Hareler, ah, hilal kaþlý dilber bir mýntýkaya bir de mantýða sýðmak bilmedi aþk rengi solgun sözcükleri yorgun kalbin attýðý her karede saklý ömrün perçemi her karede saklý ölümün çaðrýsý göz açýp kapayana kadar geçti ya ömür geçti ya kendinden þair hazan ertesi düþüp de yola baþýna buyruk sevmenin verdiði hazla…

Ýçime sokulasý bir nefes bir heves.

Ýçimden firar eden batýk güneþ.

Ýçtimada þair iç geçiren sözcüklere meftun:

Aþina olansa kaderin sesinde saklý o ç/aðrý bilinmedik bir minvalde körüklü adeta duygular.

Hicabý dünün haznesinde yangýn ömrün.

Hicvi ansýzýn nükseder ne de olsa aðlanacak halimize güleriz derinde saklý bir yara iken yalnýzlýk, hecelerde ve þiirlerde üreriz.

Hüznün deðil asla geniþ meþrebi.

Hüzün, kanýksanasý bir reçete babýnda tekleyen yüreðin ayak sesi saklý yazýlan her þiirde ve þairin ruhunun perde arkasý ve kalemin mizacý ne de olsa her ölüm erken, diyen þairin güftesinde soluklanan bir hikâye gibi ardý arkasý kesilmez yalnýzlýðýn sonlanmak da bilmez ne nazý ne niyazý.

Hükmeden Rahman.

Hüzünlenen beþer.

Yorgun kýtalar aþýlasý yangýnda kurtarýlacak olansa sadece þairin mahlasý…

Ah, ekinler biçilen.

Ah, hazan ve hüzün aralýksýz güdülen.

Ah, yanlýþlarýmýn götürdüðü tüm doðrular hatta heba edilesi hayat radarýna takýlý bakýþlarým, aþkýn da þah damarýndan yakýn olaný nakþeden ve nükseden bir çaðrý Rabbin kol kanat gerdiði her anda saklý þairin tek ilacý sadece niyazý bazen nidalar sökün eden bazen sessizlik bürüdükçe gözünü acýdan baþýný kaldýrmasa bile o çaðrý o çýðlýk elbet kalemin nazarýnda teklese de yürek takvasý þiir ve tesellisi sadece umutta saklý.

Þimdi bir pencerede.

Yarýnsa kubbede.

Mazinin bir sunumu iken her aný…

Devasa rahmetin tek tanýðý Ýlahi Varlýðý duyumsamak sadece Rabbinden istemek ve tevekkül yüklü doðasýndan firar eden bir duygudan baþýný alamazken þiirdir þairin tek gýdasý tek çaðrý tek hikmet ve nimet…

Tebessüm ehli bir güneþ, solgun çehresinde eþlik eden her yaþ, yasý ve acý bürüdü bir kere dünü ve semiren duygularýn tekbir getirdiði elde olmadan sevmek gibi muhteþem bir dürtü olsa olsa tek çare esen rüzgârýn salýnýmýnda sonsuzluðun sarktýðý pencere pervazýnda ansýzýn seken bir kuþ gibi þair hissederken kendini sevgi ambarýnda elbet ruhundan dökülen her duygu insanlýðýn özü ve sevdasý sonsuzluða odaklý bir yanký bir makam bir resim bir veda belki de…

Ölümsüzlüðe nazire eden bir yeti adeta kalemin ucundan dökülen binlerce hecedir çýðlýðý þairin çemkiren iblisin þerrine lanet okuduðu kadar elbet nefsine de hâkimdir þair ve kalemi…

Ah, nazenin yüreðim.

Ah, sevdam.

Ah, bekam nasýl ki umut ve hayallerimle örülü bir cennete adým atmanýn da meali ve resmettikçe ömrü hecelerken hüznü göðe takýlý tek bakýþý kuþ bakýþý seyrettiði kadar yeryüzünü göðün saltanatýný sadece kuþlar sürmez ve þair her öldüðünde tekbir getirir; her doðduðunda þiirle ve kalemi ile ve nazý ile nasýl da içtenlikle þükreder.

Günün sarkacý mý?

Yoksa Rabbin himayesinde görmezden geldiði acýlarý mý?

Elbet sabrý da þükrü de mucizeleri de sunar Rabbi ve þair sýnandýðý kadar hamt eder.

Kalemin izinde.

Yüreðinse gizinde saklý her dua her teselli tesiri bitimsiz bir reçete gibi kaç vakitse günde içine çektiði tek nefeste koca dünyayý sýrtlar da aðrýmaz beli ve taþýr omzunda devasa evreni en azýndan bilmekle yaþamak arasýnda kurduðu bað ile elbet taþýyamayacaðý yükü vermez yüce Huda.

Bir bukle.

Bir huzme.

Bir de hüznüdür serveti kalemin ve de sermayesi þiirlerinin ve aþkýn hicrinde doðar ve yaþar ve ölür ve kalemi her eline aldýðýnda rutin addedilen ömrü defalarca yaþar bitimsiz bir coþkuyla da kutsanmýþken kalemi rica üzerine yazmaz þair ve odur rükû eden Rabbine ve odur rücu eden kendine:

Kýblesinde duygularýn telaffuz ettiðinden öte tebessümler eker kâðýda kalemin nezdinde ve yaðan kardan nasiplenir hani birbirine deðmeden yeryüzüne inen ve iþte þairin de kaleminden tek tek dökülür kelimeler ve her biri ayrý dünyalara denk düþer ve þair yaþadýðý dünyayý ve acýlarýný saðaltýr kývanç bilir hüznü ve þerh düþer döngüye ve raks eder kalemi saðdýcý olduðu kadar solunda saklý aþk dolu dünyasý ve hülyalarý ve hayalleri ve sözcükleri…

Her biri adeta çocuðudur þairin oysaki þair yalnýzdýr ve yalnýzlýðýný sonlandýrýr bu duygularýn eþliðinde ýþýldar gözleri ve haþmetli duygularla örülü yüreðinden bir bir sökün eder heceler ne de olsa aþktýr þairin dünyasý ve þahikasý kalemdir kalender addedilense yüreðidir her sevgide her yeni günde çoðalan ve çoðaltan tek kiþilik dünyasýný kalemin nezdinde de büyür ve büyür tutkusu ve umudu ve tutulan nutku þiirlerle gelir dile.

Þair gelse de göze.

Þairin þiarý mademki sevgi ve iman gücü en çok da uçuþan eteklerinde saklýdýr heceler dökülen bir bir döktüðü yaþýn da bir adým sonrasý iken umudun çaðrýsýnda saklý fýsýltýsýnýn bir çýðlýða döndüðü…