Bu sıcaklık bir derecenin kuantum
ölçekteki sayılar ifadesi içindeydi. Bilinmesi, ölçülmesi, hissedilmesi olanaksız
değerlerde farklı ve kuantumlu ısı derecelerindeydi. Kuantumlu ısı farkı enerjinin
nicelikli salınımla yüksek ve alçak baskı basınç değerlerini oluşturuyordu.
Bu kabilden nicelikli enerji durumları,
biraz yüksek ısı değerinden biraz düşük ısı değerine doğru parçalı YÜK AKIŞINI
ortaya koyuyordu. Yük akışı enerji farkı boşluktaki çaydanlık fokurdamasının,
sabun köpüğü gibi enerji patlamalarının nedeniydiler.
Hayat çevredeki en az dış dünya
olgularını içinde yalıtmıştı. İçte yalıtılan en az dünya olgu olay ve nesneleri
dış dünyaya göre noksan olan parçalı eksik enerji alanıydı.
DIŞ DÜNYA YÜKSEK ENERJİ ALANIYDI.
İÇ DÜNYA YANİ HAYAT ALÇAK VE TAMAMLANACAK OLAN ENERJİ ALANIYDI. Dıştaki enerji yüksek
basınçlı dış dünyadan, alçak basınçlı iç dünyaya doğru akan parçalı bir yük
enerjisiydi.
Yük enerjisi hayat üzerinde beslenme,
barınma, savunma gibi dışa doğru yani yüksek basınca doğru daha fazla enerji
harcamakla hayat, düzenli seleksiyon yapan enerji transferli yönelimlerleydi.
Kolektif alanlar, doğal alan
üzerine açılmış olan oyuk alanlarıydı. Kolektif alan ve kolektif etki soyuttu.
Ama işleyişlerle, üretim alanı düzenleriyle, somut alanlardı. Kolektif alanı
kolektif yapan girişmeleri kolektif bağlanımı ile kişi öznelerdi. Kolektif
alanlar doğal bir ortamın nesnel işleyişine bağlı her bir angajmanlar içindeki özneler
eşliğinde fiziksel alanlarla birlikte vardı.
Kolektif alanları kendi
aralarında bağlanır yapan etkisel çek imleyicileri öznenin temel gereksinimleriydi.
Bir kısım doğal alan, öznelerin sağlasan sosyal ilişkileri ile, beraberce kişi
üzerinde belirleyicilerdi. Öznelerin temel korunumlu sağlasan yönelimi ve öznenin
sosyal dayanışmalı ilişkiler girişmesi bir kısım doğal alanı kolektif alan yapmakla
belirler. Doğal alan, sağlasan ilişkilerin “sosyal uzamları” kadar bir kısmıyla
doğal alanı parçalı ve yalıtıma eder. Özneler doğal alanı parça bir kolektif alan
etkisine çevirirler.
En az dış dünya ilişkisi
dediğimiz doğal alanlar, o yerdeki kişinin kendi vücudu içinde yalıtımlıdır.
Yani kişi en az dış dünya ilişkisiyle yalıtımlı ve dış dünya ilişkilerini
özelleştiren davranışlarladır. Kişinin öznel olması dışında kişi davranışlı
ilişkiler de dış dünya ilişkileri gibi olmak zorundadır.
Öznenin yaptıklarını en az dış
dünya etkileri belirler. Sosyal özne ve üreten kolektif özne kişi içindeki en
az dış dünya ilişkilerini sıralayıp geciktirip türlü hedeflerle biçimleyebilir.
Yine doğal alanı dıştaki biyolojik kişilerin barınma-sağlama yapma süreçleri,
birbirlerini sosyal duygudaşlıkla yakınsar olmaları ve yine birbirini kolektife
etmekle, kolektif kişiler doğal alanı özel ve öznel kalıplarla belirlerler.
Kısacası içte korunan temel
yasalarla ve dıştan da sosyal bağ hareketi ile olan “öznelerimiz de” o doğal
alanı (çevreyi) bu iki girişimle parçalı bir kolektif alan yaparlar. Bu işi de
kolektif bağlanım enerjisiyle yaparlar.