Müþkül bir rengim meþgule verdiðimin de özetidir kalemin sonlanmayan direnci ve göðün dahi teyakkuzda olduðu yarým kürenin yarýnlarýna sunduðum umudun ve inancýn zirvesi.

Hercai deðil ruh.

Hýrsýz deðil yürek lakin çalýnan ve çalýndý mý kapýsý…

Öznem bitik belki de çünkü iflah olmayan bir hayalperestim direndiðim kadar ömre asla lakayt kalamadýðým kadar yalanlara ve göz göre göre tekrarlanan yanlýþlara.

Bir izbede esir düþmüþken neslim.

Bir metruk düzende kaybolmuþken düzenim.

Kýrýk tekeri belki de cahil nidalarýn solgun rubailerin gizlendiði o karanlýkta iken saklanmýþ gerçekler ve sýrlar…

Kehanet erbabý kâhin.

Rivayetler uzmaný yüreðin de rehavete büründüðü.

O sessizlik ki çeperinde ölümün.

O silik suretler ki bol bol akarken rimeli makyajý ve boyasý içerlediðim kadar haksýzlýklara kefilim de içimde saklý imana ve dermaný da Rabbimde aradýðýma kanýttýr iç sesim.

Melun bir hece deðil çýðýrdýðým.

Mahzun gülüþüm varsýn kundaklansýn.

Bir retina ise akan.

Göz pýnarýmda saklý iken yaþlar ve hareler ve pýrýltýlar.

Müsebbibi kimse yaþadýklarýmýn…

Hoyrat rüzgâra da artýk verip veriþtirmiyorum elbet yaþarken de kaderimi sorgulamýyorum artýk neden, niçin.

Uzamý günün az evvel çalan kapý zilim.

Yalnýzlýðýn nüansý ve öldürücü þehvetlerin nefislerin uzaðýnda kalmak adýna sýðýndýðým yüce Rabbim.

Ket vuranlar var umuduma.

Kat çýkanlar var basýp da geçen ezen üstümü.

Kayýt açan var elbet Ýlahi Iþýðýn asla sönmediði ve amel defterimde yazýlanlara da kefilim ve günahlarým için her an her gün af dilediðim…

Bir türbülansmýþ meðer yaþam.

Bir rivayet ya da þehir efsanesi mutluluktan zil takýp oynamak iken düþmeyen payýma.

Bol keseden efkârým.

Ümidimi saklý tuttuðum kadar duacýyým her acý çekene her hastalýðý yüklenen ruha ve bedene sýrdaþ iken yüce Yaratan.

Günün duvaðý az evvel yýrtýldý ve yýkýldý mihrabým.

Gece gözlü bir yalnýzlýða bedel biçenlerden uzaktayým da ve iþte yaðdý yaðacak rahmet çoktan teslim oldum saðanaðýna gök kubbenin ve efkârýmýn da pimini çekip alaþaðý oldu ruhumdaki dingin hava.

Kubbede saklý.

Yerkürede geçici.

Yalnýzlýk ve iman iken sahici.

Emsalsiz bir duygu yoðunluðu ve medarý iftarý sözcüklerin aslýnda üç mefhumda saklý tuttuðum kâinatýn þifresi:

Ýman.

Aþk ve sevgi.

Ve umuda dair…

Tökezlediðim doðrudur.

Yola çýkýp da yolda býrakanlar ise nüvesi hüznün.

Nüktesi tutulmuþ iken kaderin kederin ýslak zeminine serili taþkýn gözlerim ve þaþkýn mizacým.

Bir kasvet mi?

Ya da halvet?

Bir özlem mi yoksa öznemi saklý tuttuðum?

Esnek bir ip deðil bilakis inanýlmaz gergin ve güçlü kuvvetli ve iþte üzerinde yürüdüðüm ipin de alametifarikasý iken ansýzýn depreþen ruhum yüreðim daralan bir alanda saklý tutulasý muhteviyatý ömrün ve gün saydýðým saat saydýðým belki de kaydýraðým iken kalemim her kale alýnmadýðýmda gittiðim içine girdiðim bir katedral misali hanelerin yolculuðunda harelerin eþliðinde nazenin bir gölge olma ihtimalini bile yok saydýðým…

Ben buyum.

Osu busu deðil ben gerçeðim.

Gerçek bir Müminim deðil yüce Rabbimin yargýladýðý ahkâm kesenlerin yalanlarýnda saklý hiç deðilim bilakis saklandýðým da deðildir artýk gerçeðim aþikâr ben insaným insan kalmaya yeminli ve sadýk olduðum kadar Rabbime sözümün de eri bir neferim.

Gönül kubbem.

Yürek sesim ve izim.

Kaynayan sözcükler boca ettiðim þu boþ beyaz masum sayfada bir iz býrakýyorum geride ve gizimi sunduðum Mevla’ma itikat ettiðim kadar huzura delalet bir fýsýltýdan çýkýp da yola eriþiyorum Rabbin Dergâhýna öyle ki: yeryüzünde bir Allah’ýn kula açmazken kapýsýný yüzüme kapanan bunca kapýnýn akabinde neþrediyorum sözcükler nasýl ki mintaným ve Rabbim nasýl ki yanýmda hamt ettiðim kadar hayra yoruyorum olanlarý ve biliyorum da artýk her þerde bir hayýr olduðunu.

Misafiri ve de yolcusu olduðum dünya denen düzenek.

Hancýsýna sevdalandýðým ve þükre sabra delalet her günüm her saniyem ve içimde yaþattýðým mübarek iklimin de müdavimiyim haiz olduðum o tek zerremle koþtuðum Rabbin sunumu ve bahþettiði kadar kaderimin izini süren bir gizim insanlarýn gözünde ve saklý tuttuðum her doðrunun peþinde yalanlar varsýn töhmet altýnda býraksýn bense inancýn kývancý ve eþliðinde günbegün büyüyen bir güç ile rengimi ve berraklýðýmý ve insanlýðýmý kolluyor ve kodluyorum açtýðým o devasa parantezlere yaðdýrdýðým sözcüklerin ve umudun da eþkâli iken an itibari ile beni ayakta tutan neyse hüzünlü kalbimin de saðdýcý iken melekler ve de tek sahibim iken yüce Yaratan…