"Aþk" deyince; gönlümüze düþen nedir, aþka dair neler gelir?

 Aþkýn üç türünden bahsedelim ,fakat bunlarý ayýrmadan birbirinden. 

Aþk, eþyanýn birbirini cezbetmesidir ,ikincisi insanýn insana duyduðu ve insanýn diðer varlýklara duyduðu aþk baðlanma duygusu, üçüncüsü de Ýlahi aþktýr.

Bütün bunlarýn üzerinde ,hepsinin kaynaðý men baðý olan aþktan bahsedelim.

Ve bunlarýn aslýnda iç içe geçtiði zaman ,insan için daha anlaþýlýr hale geldiðini ifade edelim. 

Bana hep böyle çarpýcý gelmiþtir bu konular, çünkü bazen çok ayrýþtýrýyoruz aþk þu, aþk bu falan diye.

Özünde birdir, bir þeye baðlanmak ,adanmak derinlemesine sevmek.

Ýþte diyoruz ya hani bazen ölesiye sevmek ,bundan tabi daha þiddetli daha derin olanýna biz aþk diyoruz. 

Bunun konusu bir insan olabilir ,bir fikir olabilir. Ýlahi varlýðýn kendisi olabilir. Ýnsanýn evrende gördüðü bir þey olabilir, manzara olabilir, yaptýðý iþi evladý olabilir vs.

O yüzden bana çok anlamlý geliyor, bu öyle bir enerji ki ,bu öyle bir  akýþ ki.

Bazen bir insanda tecelli ediyor, bazen bir manzarada tecelli ediyor, bazen Ýlahi sevgide tecelli ediyor, bazen insanýn Peygamberine duyduðu muhabbette aþkta tecelli ediyor. 

Dolayýsýyla, burada aþkýn tecelli ediþi ile iliþkisini açarak onu bir bütün olarak analiz edilmesi, bana hep daha anlamlý daha doðru gibi geliyor.

Tabi ki insanýn belki beþer olarak, bir birey olarak en çok hissettiði kalbinde, bir diðer insana duyduðu aþk, sevgi o baðlanma da var.

Ama yaþadýkça ,aþkýn deðiþik derecelerini ve çekimlerini ,yüzlerini keþvettikçe, insan o baðlanmanýn tabi olandan ,insani, insani olandan Ýlahi olana doðru ,bir büyük akýþ olduðunu da görüyor.

O yüzden ,aþkýn farklý tecellilerini, bazen annenin çocuðuna olan sevgisinde o aþkýnda görüyorsun. Bir insanýn kendi iþine olan baðlýlýðýnda görüyorsun ,aþk ile yapýyor o kadar severek  yapýyor ki.

Hani diyoruz ya ,yorulmuyor aþk ile koþan yorulmaz.

Çünkü aþk, o enerjiyi sürekli üretir, size yeni bir þey yapmaya yeni bir gözle bakmaya. O taze havayý tekrar vermeye, zihninizi ,bedeninizi, ruhunuzu, kalbinizi tekrar yenileme imkanýný saðlar, çünkü o bir nefestir. 

Aþkýn Ýlahi kavramýný, bu bütünlük içerisinde ele almanýn hep daha doðru olduðunu düþündüm o ekole daha yakýn benim düþüncemde.

Ve bunun bir devamý olarak da "aþký ilahi" ilahi olana duyulan aþkýn mutlaka insanýn eylemlerinde, çok sýradan gibi görünen davranýþlarýnda, iliþkilerinde, tutumlarýnda, düþünme þeklinde ortaya çýkmasý gerekir.

Görünmeyen, bilinmeyen bir aþký yaþayabilirsiniz kendi içinizde Rabbinize büyük bir aþk ile baðlanmýþ olabilirsiniz.

Ama bu bir þekilde eylemlerinize yansýmýyorsa ,bir yetim çocuðu gördüðünüzde, içinizde bir merhamet duygusu olmuyorsa, gözleriniz dolmuyorsa, orada bir aþktan sevgiden bahsedemezsiniz.

Bu bir þekilde yansýr davranýþýnýza ,iliþkilerinize münasebetlerinize o bütünlük içerisinde onun derecelerinin, farklý yönlerinin tecelli etmesi bana aþkýn, hep bizi kuþatan kucaklayan var eden alýp sürükleyen tarafý gibi göründü.

Aþk aslýnda ,aþkýn bir türü ile baþlýyor, sevgi ile muhabbetle baþlýyor aþk kelimesi de Arapçadan geçmiþ dilimize "aþýk sarmaþýk" hikayesi ile de anlatýlýr.  

Öyle bir sarmaþýktýr ki o, aðacý sarar da sarar, o kadar sever o kadar baðlanýr ki, bir noktadan sonra sarmaþýk, aðacý boðmaya baþlar.

O manada ,aþkýn ölümcül tarafý devreye girebilir, iþin muhabbet kýsmý sevgi, sürekli bir aþk hali ,sevme hali ,derin sevgi, uzun vadeli sevgi.

Yaradýlýþ hikayesinin de baþlangýcýný ifade ediyor.

Bizde Cenabý Hak alemi neden yarattý sorgusu hep sorulmuþtur.

Bu bir anlamda felsefede sýkça sorulan, neden yokluk yokta ,varlýk var sorusunun bir baþka versiyonudur.

Bu soruda, pek çok bakýþ açýsýyla cevaplar üretmek mümkün, ama ariflerin verdiði cevap, bir hadisi kutsi olarak rivayet edilen söze geri gider, o sözde de biliyorsunuz ki.

Cenabý Hak ,birinci tekil þahýs olarak konuþur ve hadiste "Ben gizli hazine idim, bilinmeyi istedim, bilinmeyi sevdim ve bütün alemi yaradýlýþý yarattým" der.

Sevdim ,istedim ,yapmak istedim kökeninde biraz daha açacak olursak.

Ben bunu arzuladým ,ben bunu sevdim, bilinmeyi sevdim ve bundan dolayý ki. Alemi yarattým ,alemin beni bir ayna olarak yansýtmasýnýn üzerinden tekrar yarattýklarýmý seveyim.

Yaratýrken Cenabý Hakkýn ilk yaratma eylemi de bir sevgi ile baþlýyor yaratmaya bilirdi. Yaratmamayý tercih edebilirdi ,kelamdaki ifadesiyle bunun böyle deðil de, böyle olmasýný tercih eden, bir aktör devreye girdiðinde ,bütün yaradýlýþ seyri deðiþiyor.

Ve onun kökeninde de sevgi var, muhabbet var, aþk var.

Bu yüzden de zaten bizim gelenekte de  aþuk ile maþuk arasýndaki iliþkinin en ideal þekli. Kulun Rabbine, fani olanýn baki olana ,geçici olanýn kalýcý olana ,sýnýrlý olanýn sonsuz olana duyduðu sevgi aþk muhabbet olarak tarif edilmiþtir.

Ýnsanýn insana duyduðu aþkta, onun bir parçasý olarak ortaya çýkar. Ýster istemez onun yarattýðý ,ortaya çýkarttýðý, her þeyi sevmeye de sevk eder.

Hayrý ile þerriyle, iyisiyle kötüsüyle, eksiði ile tamamý ile, azýyla çoðuyla her þeyi sevmeye baþlarsýn.

Onun þemsiyesi altýnda yahut o aðacýn gölgesi altýnda varlýk bulur.

Sevgi insaný Allaha yaklaþtýrýr Allah ý sevmek Yaratýcýyý sevmek insaný sevmek istersin.

Allah sevildikçe bilinir, bilindikçe sevilir.

Ve öyle bir noktaya gelirsin ki, artýk sebepsiz sevmeye baþlarsýn.

Neden seviyorsun ?..Sorusunun "kendisi" anlamsýz hale gelir.

Nedensiz sevmek, sebepsiz sevmek sevginin son noktasýdýr.

Selam ile dua ile ,kalýn saðlýcakla...

Semra EROÐLU Þiirleri sevdiren kadýn

18/06/2023