"Allah mazlumların acı çekmesine neden izin veriyor, neden engel olmuyor bu kötülüklere?"
Allah'ın varlığı, adaleti sorgulanabilir mi?
İlahi adalet nasıl tecelli eder?
Kâinatın işleyişinde ilâhî bir adâlet mevcuttur.
Bilimin bize verdiği bütün bilgilerle baktığımız zaman büyük bir denge ve adâlet sistemi ile kâinâtın yaratıldığını anlarız. Jeoloji, biyoloji, astroloji vb. bilimlerden; bitki, insan ve hayvanın yaratılışına kadar her birisi ince bir hesap ile çok âdil ve ölçülü şekilde yaratılmıştır. Güneş sisteminden insanın görme mekanizmasına kadar her kademede var olan “kozmik bir denge”, Allâh’ın adâletinin yansımasıdır.
Kediler uçsaydı, kâinatta kuş kalmazdı; bu, adaletin en basit misâli…
Gökler, galaksiler, yer, dağlar, hepsi adâlet üzere olup, Allâh’ın yaratmasında bir adâletsizlik göze çarpmaz. İşlerin değiştiği nokta, Şems Sûresi’nin 7-10. âyetlerinde zikredilen, “nefsi düzenleyen Allâh’ın, o nefse hem takvâsını, hem de kötülüğü (fücur) ilhâm etmiş olması”... O zaman ortaya şu çıkacak ki; nefsinin kötülüklerine boyun eğen, onu dizginlemeyen ziyan edecek, nefsini kötülüklerden arındırıp sorumluluklarının şuurunda olan kurtuluşa erecek!.. Demek ki insanlardan kimi kötülüğü, kimi ise iyiliği tercih edecek.
Allah hiçbir şeyi unutmaz, belki hesabı erteler.
Bilmediğimiz bir hikmetten dolayı.
İnsanlar kötülerin yaptıklarını yanlarında kâr kalır zannediyorlar.
Halbuki aldanıyorlar. Allah (CC) insan gibi aceleci değildir.
Hesapsız iş yapmaz.
Bizim bilemediğimiz bütün bağlantıları, ince hesapları yapar ve hesap soracağında da sebepleri yaratır.
Adli İlahi (İlahi adalet) mutlaka gün gelir tecelli eder.
Ayet bize bu hususta şüpheye yer olmadığını şöyle söylüyor: "Rabbinin yakalaması şüphesiz pek çetindir." (Buruç/12).
Günü gelince yakalar!
Refah içinde oldukları halde muhtaç olanları görmeyen, onların muhtaç oluşlarını sadece istismar için dillendiren zalim ve yalancıların rahat bir şekilde dolaşmaları sizi yanıltmasın. Kur'an onları şöyle hatırlatıyor: "O kâfirlerin memleketlerinde dolaşmaları seni aldatmasın. İnkârcıların diyar diyar gezmeleri seni aldatmasın. Sonra sığınacakları yer cehennemdir." (Âli İmran/196-197). "Allah her şeyden haberdardır."
Şu ayeti kerime, Allah'ın hiçbir şeyden gâfil olmadığını bize açık bir şekilde hatırlatıyor: "Resulüm! Sakın Allah'ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma. Allah onları cezalandırmayı, dehşetten gözlerin dışarı fırlayacağı bir güne ertelemektedir." (İbrahim/42). O gün ne yâr ne de yaran fayda eder. Selim, duru, temiz ve fedakâr bir ruhla gelenler hariç: "Ve o gün ne mal fayda verir ne de evlat." (Şuara/88).
"Dünyada yetimi, yoksulu itip kalkan" (Maun/2) da o tür sahtekârlardır. Her şeyleri, imanı da, iyiliği de, tebessümü de gösteriştir. Ama gösterişin fayda etmeyeceği gün, herkesin üzerindeki sahte boyalar dökülecek.
Yine Kur'an'a sözü bırakalım: "Kıyamet gününde (iftiracıların, zalimlerin) aleyhlerinde olarak dilleri, elleri ve ayakları bütün yaptıklarına şahitlik edecektir." (Nur/24).
"Hz. Musa kıssası"
Hz. Musa ile ilgili anlatılan ders verici bir had-i se, ilahi adaletin şaşmayacağını çarpıcı bir şekilde gün yüzüne çıkacağını öğretiyor: Hz. Musa bir gün âlemlerin Rabb'ine şu soruyu sorar: "Ya Rabbim!. Bazı kimseler zalimlerin yaptığı zulmün kendi yanlarında kâr kaldığını sanıyor. Bu nedenle de kötünün yaptığı kötülükle, iyinin de gördüğü zulümle kaldığını zannediyor. Kötüler de başlarına taş yağmadığı için kendini güvende sanıyor. Yediği haram, yaptığı kötülük, aldığı kul hakkı kâr kaldı zannediyor. Ey Rabbim, bana şu dünya hayatında adaletin tecellisine dair bir örnek ver de ben de bunu insanlara anlatayım. Ders alsınlar."
Bunun üzerine yüce Rabbimiz, Hz. Musa'ya şöyle emretti:" Ey Musa, sahrada dört yolun kesiştiği yerdeki çalılıkta çeşme başında cereyan edecek olayları seyret. Gör bakalım zalim, haksız nasıl eninde sonunda zulmünün, haksızlığının karşılığını görmektedir."Hz. Musa tarif edilen yerdeki ağaçların arasına gizlenerek karşıdaki çeşme başında yolcuların yaşayacağı olayları izlemeye başlar.
İlk olarak bir atlı gelir çeşmenin başına. Atından iner, üzerindeki heybesini alıp ağacın gölgesinde oturarak yemeğini yer, suyunu içer, içinde altınları bulunan heybesini orada unutarak atına binip uzaklaşır.
Arkasından gelen ikinci yolcu, çeşmeden suyunu içer, etrafa bakarken ağacın dibinde bir heybe görür. Kaptığı gibi heybeyi gözden kaybolur.
Onun arkasından iki gözü de görmeyen üçüncü yolcu gelir, o da eğilerek çeşmeden suyunu içer, bir kenara çekilerek şöyle birazcık dinlenmek isterken heybenin sahibi ilk yolcu çıkagelir, öfkeyle heybesini aramaya başlar. Yaşlı bir adamdan başka kimseyi görmeyince, "Burada unuttuğum heybemi sen alıp sakladın, ya paramı verirsin ya da canını" der. İhtiyar şaşkınca şöyle der: "Ben iki gözü de görmeyen bir adamım. Senin heybenin nerede olduğunu ne bileyim". Öfkesi başına sıçrayan atlı, "Bu yaşta beni mi kandıracaksın?" diyerek bir vuruşta ihtiyarı yere serer, ölümüne sebep olur. Hemen atına atlayıp oradan uzaklaşır.
Bütün bunları bulunduğu yerden seyreden Hz. Musa şöyle seslenir: "Ya Rabbi, bu atlının içi para dolu heybesini arkasından gelen genç bir yolcu alıp gitti Yüce Allah, "Ya Musa, insanlar böyledir işte. Hep hadiselerin dışına bakarlar, içindeki kaderin İlahi adaletini çoğu zaman göremezler. Burada herkes geçmişte yaptığının karşılığını gördü aslında.
Şimdi dinle" diyerek işin geçmişini şöyle açıklar "Para dolu heybesini çeşmenin başında unutan atlı, vaktiyle yanında çalıştırdığı fakir bir adamın hakkını vermedi, yoksul adamın hakkı kaldı üzerinde. İşte heybeyi alıp giden genç yolcu, o yoksul adamın çocuğudur. Aldığı para babasının hakkı olan paraydı. Onu alıp gitti. Böylece kaderin adaleti yerini bulmuş, çocuk babasının verilmeyen hakkını alıp gitmiş oldu. Ölen ihtiyara gelince... O da astığı astık, kestiği kestik zalim biriydi. Nice zulümlere karışmış, son olarak da atlının babasını öldürmüş, yaptığı yanına kâr kaldı sanmıştı. Nihayet atlı da geldi, parasını aldı zannıyla babasını öldüren adamı bir vuruşta öldürdü, tıpkı onun da babasını bir vuruşta öldürdüğü gibi."
Bundan sonra Rabbimiz, Hz. Musa'ya şöyle seslenir: "Ey Musa, söyle kullarıma, hikmetini bilemedikleri olaylara itiraz yollu bakmasınlar. Bilsinler ki, bir yapana bir başka yapan çıkacak, kimsenin yaptığı zulüm, haksızlık yanına kalmayacak, kaderin adaleti eninde sonunda yerini bulacaktır. Atlı adamın çalıştırdığı işçinin hakkını sonunda heybe dolusu parayla ödediği gibi, babasını bir vuruşta öldüren adamı da kendisi bir vuruşta aynı şekilde öldürdüğü gibi."
"İki hesap yeri var" Onun için hikmet sahibi büyüklerimiz şöyle derler: "Hak Teala bir kulun hakkını başka bir kul ile alır; bilmeyen gafil onu kul kendi yaptı sanır!" Allah her şeyi görüyor, işitiyor. İnkârcının kötü sözünü de, müminin yakarışını da. İki hesap yeri var. Biri burada diğeri de ahirette. İkisinde de adalet tecelli edecek. Er veya geç. Onun için iman et. İyi insan ol. Samimi ol. Kul hakkına meyletme.
Mazlumun ahı ile Allah arasında perde yoktur.
Bil ki insan zulmeder. Allah ise adaletlidir.
Semra EROĞLU Şiirleri sevdiren kadın
02/10/2023
(
İnsan Zulmeder Allah İse Adaletlidir başlıklı yazı
Semra EROĞLU tarafından
2.11.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
