Bayramlar bizlere sadece keyif ve neþe vermez. Ayný zamanda bu özel günlerde, bu anlarýn öncesinde ve sonrasýnda yaþananlar bizleri eðitir. Milletleri millet yapan ortak bilinç oluþturur. Genç yaþlý, erkek kadýn, çocuklar, anne baba, çalýþan iþveren herkes bayramdan hissesini alýr. Bu hisse kiþinin yaþadýðý ortamdan beslendiði ölçüde deðiþir.

       Peygamber efendimiz (sav) bizlere iki bayram hediye etmiþ. Ramazan ve Kurban. Müminler için genel olarak Ramazan Kur’an ayý, Kurban da hac ayýdýr. Nasýl ki Ramazanda mükellef iftar sofralarýnýn konuþulmasý sonucu Kur’an’ýn önemi gölgede kalýyorsa Kurban’da da et yeme muhabbetleri haccý ve Ýbrahim (as)’ýn fedakarlýðýný gölgede býrakýyor. Dolayýsýyla fertler bu özel günlerden almasý gereken eðitimi almýyor. Ben bu yazýmda içinde bulunduðumuz aylar itibarýyla Kurban bayramýnda neleri hatýrlamamýz gerektiðine farklý bir açýdan bakmak istiyorum.

       Kur’ban yaklaþmak demektir. Kul kurbanýný Allah için kesip etini ihtiyaç sahiplerine daðýtarak Allah’a yaklaþýr. Bu ibadetin tarihine gidersek gerçek fedakarlýðýn ne olduðunu hatýrlamýþ oluruz. Hepimiz biliriz ki Ýbrahim (as) Allah’ýn emri üzerine oðlunu kurban edecekken Allah ona kurbanlýk bir koç gönderiyor. Her kurban bayramý bu harika olayýn muhabbetini yapmalýyýz. Birbirimize ve kendimize sormalýyýz. Allah için neyi feda ettik, neyden vazgeçtik? Bayramda ve sonrasýnda lezzetli etleri yemek hayaliyle elimizdeki bol paranýn bir kýsmýyla hayvan alýp onu kesmek ve týksýrýncaya kadar etini mideye indirmek bizi ne kadar Allah’a yaklaþtýrýr.

         Etraflýca düþünürsek kurban edilen hayvanýn bir sembol olduðunu görürüz. Aksi takdirde bir kurban kesemeyenler Allah’a yaklaþamayacaklar mý? Elbette öyle deðil. Aslolan fedakarlýktýr. Yýllardýr çocuðu olmayan Ýbrahim (as) Rabbimiz emredince tereddüt etmeden en sevdiði varlýðýndan Allah için vazgeçiyor. Þimdi bakýþlarýmýzý kendimize çevirelim. Allah için nelerden vazgeçtik.

       Hepimizin cennet hayali vardýr elbette. Peki bu hayale ulaþmak için hangi çaba içerisine girdik? Hedeflediðimiz herhangi eþya, araç veya ev için yýllardýr hesap kitap içerisine giriyoruz. En ufak bir hata yapmamak için azami dikkat gösteriyoruz. Kaçýnýlmaz bir son olan ölümden sonraki ahiret hayatýmýzda cenneti kazanmak için bu derece dikkat ve gayreti gösteremiyoruz. Cennet cepte hazýr gibi yaþýyoruz. Bu umursamazlýðýmýz bizi felakete sürüklüyor.

        Fedakarlýk… Anahtar kelime bu. Ýbrahim (as) canýndan çok sevdiði oðlundan vazgeçti. Oðlu Ýsmail ise Allah’ýn emri karþýsýnda kendi canýndan vazgeçti. Bizler de kendi Ýsmaillerimizi keþfetmeli Allah’a yaklaþmak onu razý etmek için sevdiklerimizden vazgeçme cesaretini göstermeliyiz. Rabbimiz Âli Ýmran 92. ayette “Allah yolunda sevdiðiniz þeylerden harcamadýkça iyiliðe asla eremezsiniz.” buyuruyor. Hem cennet gibi hiçbir gözün görmediði, hiçbir aklýn düþünemediði bir yere talip oluyoruz hem de gereken çabayý ortaya koymaktan aciz kalýyoruz.

         Vazgeçme iradesi konusunda bizim için Peygamber efendimiz (sav) güzel bir örnektir. Davasýndan vazgeçmesi için ona Mekke’nin reisliði, kadýn, mal mülk teklif ediliyor.  O ise þu cevabý veriyor: Güneþi sað elime ayý sol elime verseniz yine de davamdan vazgeçmem. Ayný þekilde sahabeler de canlarýndan mallarýndan vazgeçtiler Allah’ýn rýzasý uðruna.

        Baþýmýzý ellerimizin arasýna alýp düþünelim. Bizim Ýsmaillerimiz neler? Bugüne kadar Allah için nelerden vazgeçtik? Karar vermek söz konusu olunca tercihimiz hangi yönde oldu? Allah’ýn rýzasý yönünde mi nefsimizin çýkarý yönünde mi? Ýnsanlar uykudadýr, ölünce uyanýrlar. Geç kalýnmýþ uyanýþ ahiretimizi kurtarmaz.

        Ýki cihan serveri Peygamber efendimiz (sav) “Dünya ahiretin tarlasýdýr.” Buyuruyor. Bu dünyada Allah için neleri feda etmiþsek ahirette karþýmýza çýkacak olan onlar olacak. Peygamber efendimiz (sav) Aiþe validemize kurban etini ihtiyaç sahiplerine daðýtmasýný söylüyor. Dýþarýdan eve gelip de etlerin durumunu sorunca Ayþe validemiz “Kurban paylarýný fakirlere daðýttým, bu parça bize kaldý.” diyor. Efendimiz (sav) ise “Asýl o daðýttýðýn paylar bize kaldý.” diyerek meseleyi farklý bir þekilde deðerlendirmemizi saðlýyor.

Her gün kendimize “Bugün Allah için ne yaptýn?” sorusunu, “Bugün Allah için neyinden vazgeçtin.” þeklinde sormalýyýz. Hayýrlý bir iþ için ne kadar zaman ayýrdýk, bir Müslüman kardeþimizin sorunu için ne kadar zihnimizi yorduk, günlük ibadetlerimize ne ölçüde özen gösterdik? Ýnancýmýz ile gayri meþru maddi kazancýmýz arasýnda karar vermekle karþý karþýya kaldýðýmýzda hiç tereddüt etmeden inancýmýzýn gereðini tercih edip kazancýmýzdan vazgeçebildik mi? Sadece Allah yapmamýzý istemiyor diye kaç kere nefsimizin arzusunu dizginledik? Bize emredilen Ýslam’a aykýrý bir iþi yapmamak için makamýmýzdan vazgeçebildi mi? Aslýnda her an imtihan ediliyoruz; bir tarafta nefsimiz, diðer tarafta kulu olacaðýmýza söz verdiðimiz Rabbimiz… Hangisinden vazgeçersek kazancýmýz da o yönde olacak. Allah hepimizi Ýslam’ýn nurlu yolunda sabit kýlsýn.

Kurban bayramý bizlere her daim tercilerimizi Allah ve resulünün rýzasý doðrultusunda yapma alýþkanlýðý kazandýran bir milat olur inþallah. Allah için vazgeçebilme alýþkanlýðý… Rabbim bizlere Hz Ýbrahim (as)’in samimiyetini, oðlu Ýsmail (as)’ýn teslimiyetini versin.