bazen gitmek ister insan,
çýkýþ yollarý kitlenir bazen,
umutlarýn bir rüzgar nefesiyle silinmiþ,
kalbin herþeyden yoksun hayalleriyle yetinmiþ,
yýkýlasý duvarlar gözlerinde belirmiþ,
ölmeye bu kadar yakýnken ölememiþ,
bu insanlar hep gitmek istemiþ,
hiç bir zaman gidememiþ,

bazen gitmek ister insan,
nefes almak güçleþir bazen,
anlatýrsýn ama anlamaz bulutlar,
bu esir dünyada onlar da seni unuttular,
etrafta üç günlük aþka koþan kanatlar,
ve bunun sevgi olduðuna inanan ahmaklar,
iþte bu yüzden insanlar hep gitmek istemiþ,
hiç bir zaman gidememiþ,

bazen gitmek ister insan,
konuþmak zorlaþýr bazen,
bir boþluða konuþtuðunu bilirsin,
kimse duymadýðý için kendini terkedersin,
sanýrsýn ki nefsine yenilmiþ adýmlarla gidebilirsin
çekilen mavi perde de müebbet bir esirsin,
sende her insan gibi gitmek istersin,
hiç bir zaman gidemezsin,

bazen gitmek ister insan,
susmak zorlaþýr bazen,
sustukça gömülürsün,
sessiz bir çýðlýða bürünürsün,
sönük bir yýldýz gibi görünürsün,
iþte bu sessizlikte ilelebet sürünürsün,
insanlar hep gitmek isterler,
hiç bir zaman gidemezler,

bazen gitmek ister insan,
unutmak imkansýz gelir bazen,
bir kibrit tanesi yok eder geçmiþi,
bir makas keskinliði parçalar geleceði,
öyle yoksun yaþarýz herþeyi,
dünya ile biz kaybettik sevgiyi,
þimdi ben gitmek istiyorum,
gittiðim yerde kendimi istemiyorum,
o yüzden hiç bir yere gidemiyorum....!


HALÝL ÝBRAHÝM UZUNTAÞ