_Bu gün ,günümüzde kullandýðýmýz, bazý tedavi çeþitleri aslýnda bire bir klonlamadýr. 

Mesela kellik için uyguladýðýmýz saç ekimi ,klonlama kök hücre uygulamalarýnýn tamamý. 
Klonlama kelime anlamý olarak; bir canlýnýn fiziksel özelliklerinin yeni bir hücrenin içerisine aktarýlmasý ve o hücrenin de doðal olmayan yollarla çoðaltýlarak, bir taþýyýcý vasýtasýyla dünyaya getirilmesi iþlemi. 
Bugün gördüðümüz tüp bebek uygulamalarý da aslýnda benzer bir prensibe dayanýyor.
Ýþleme tutulan kiþinin tüm bedensel yani d-n-a, sýn da ki tüm kalýtýmsal özellikleri, klonlanan hücrelere aktarýlýyor. 
Normalde, sizin bir klonunuz üretilmek istenilseydi yani kendinizi klonlamak isteseydiniz o klonun da dokuz ay boyunca anne rahminde kaldýktan sonra ,bir bebek olarak dünyaya gelmesi gerekirdi.
1809 yýlýnda Fransýz zoolog Jean-Baptiste- Lamarck tarafýndan yayýmlanmýþ olan, zoolojinin felsefesi adlý ünlü yapýtýnda, kazanýlmýþ özelliklerin tamamen kalýtsal yolla taþýnabileceðini savunmuþtu. 
Lamarck'a göre ,bizim bütün davranýþlarýmýz, eylemlerimiz seçimlerimiz karakterimiz tamamen sadece d- n- a- da ki kalýtsal özelliklerimize dayanýyordu.
Ama daha sonrasýnda yapýlan araþtýrmalar ,bizim sadece   d-n-a, mýz da ki ,ailelerimizden aktarýlan genlerle oluþmadýðýný bizi oluþturan pek çok þeyin de, çevresel etmenlerle, daha sonradan kazanýldýðýný gösterdi.
Bu durumda ,örneðin benim bir klonum üretilseydi, klon bir bebek olarak dünyaya geleceði için, farklý koþullarda yaþayacaktý. Benimle bire bir ayný zaman mekan ve tecrübeleri edinmediði için. Farklý bir hafýzaya sahip olacaktý ve dahasý, bire bir ayný gözükmemiz bile mümkün olmayacaktý. 

Yani duygusal özellikler ve anýlar bire bir klona aktarýlamaz. 
O yüzden ,sizin kendinizin bire bir aynýsý olan bir klonla karþýlaþma ihtimaliniz olmadýðý için. Kendinizin, klonu olmadýðýný da bilebilirsiniz. 
Kim olduðumuz ve ne olduðumuz gerçeði, bu kýsým gerçekten daha ilgi çekici. "Çünkü ben kimim" sorusu, hepimizin hayatýnýn bir bölümünde kafamýzý kurcalayan, felsefe tarihi boyunca da tartýþýlan çok temel bir soru.
Ben kimim ve beni ben yapan þey ne? Bu soruya pek çok kiþi benlik yanýtýný verir ama "benlik " benlik nasýl bir þey? Neler bana özgü, þimdi bunu tartýþalým.
Bu soruya verilen ilk yanýtlardan bir tanesi "badi teori" yani beden teorisi. 5 yaþýndaki Derya ile 17 yaþýndaki Derya 27 yaþýndaki Derya da ayný olan, deðiþmeden kalen þey ne ? Bedenim. Bedenim 5 yaþýndaki Derya gibi gözükmüyor olabilirim, ama bir den fazla beden yok ortada. 
Dünyada geçirdiðim bu süre boyunca, yani hayatým boyunca bedensel olarak bir süreklilik saðladým bir bedene sahibim. Bedenin tekilliði ve sürekliliði ,beni ben yapan þeydir badi teoriye göre.
Bu görüþe karþý çýkarak, benlik sorusuna farklý bir þekilde yaklaþan düþünürlerden bir tanesi 1689 yýlýnda yayýmlamýþ olduðu insan anlýðý isimli kitabýyla John Locke.
Locke kitabýnda bir düþünce deneyi kurgular "beden deðiþ tokuþu".
Bir Prens ve bir ayakkabý tamircisi düþünelim Prens ve bu tamirci uyurlarken Prensin zihnini ayakkabý tamircisinin bedenine ,ayakkabý tamircisinin zihnini Prensin bedenine koyalým.
Sabah uyandýklarýnda, ayakkabý tamircisinin yataðýnda ve onun kýyafetleri içerisinde uyanan kimdir?
Locke’ a göre, uyuyan insan, ayakkabý tamircisi, ama uyanan kiþi Prenstir.
Yani Locke, burada insan ve kiþi arasýnda bir ayrým yapmýþ oluyor.
Locke’ a göre dünkü Deryayla bu günkü Derya ayný.
Derya'yý Derya yapan þey yani, uyuyup uyandýðýmýzda hala ayný kalan þey belliðimizdir yani anýlarýmýzdýr.
 
Fakat burada þöyle bir sorun var, o zaman alzaymýr hastalýðýna yakalanarak hafýzasýnýn büyük bir bölümünü kaybeden kiþi kendisi olmaktan çýkar mý?
 
Yada þöyle düþünelim, kendinle hatýrladýðýn en erken anýlarýn 4 ila 5 yaþýndaki bana dair. O zaman bebekken ben ben deðil miydim?
 
Bu çok fazla eleþtirilebilecek bir görüþ yani Locke un görüþü pek çok açýdan sorunlu.
 
Benlik nedir sorusu üzerine baþka bir yanýtý ise 1739 da David Hume veriyor.
Ýnsanýn doðasý üzerine adlý kitabýnda Hume ,benlik fikrinin kendisinin sorunlu olduðunu ,benliðimizi deneyimlerimizden baðýmsýz olarak gözlemleyemeyeceðimizi söyler.
O yüzden ,benliðin orada bir yerde sabit kalan bir kap, bir þey olmaktan ziyade. Sürekli deðiþen milyonlarca farklý þeyden oluþan bir yýðýn olduðunu iddia ediyor Hume.
 
Ama bu yýðýn öylesine büyük bir yýðýn ki ,oradan birkaç küçük parça deðiþmesine raðmen ,yýðýnýn tamamýnda bir deðiþiklik olmadýðý için.
Biz benliðimizin hala ayný olduðunu ve sürekli olduðunu düþünürüz.
Mesela kendimden örnek verirsem, ben 17 yaþýmda metalciydim þimdi metalci deðilim.
Bazý alýþkanlýklarým ,zevklerim ,tercihlerim deðiþti ama o yýðýn kocaman yýðýnda küçücük bir nokta olduðu için, bazý þeyler deðiþirken bazý þeylerde deðiþmeden kaldýðý için. Ben hala tek bir benliðe sahip olduðumu veyahut benliðimiz sürekli olduðu gibi bir yanýlgýnýn içerisine düþmüþ olurum . 
Hume ‘nin söylediði mantýklý gibi gözüküyor.
 
Doðduðunuz andan itibaren, yaþamýnýz boyunca sürekli bir zincir örüyorsunuz
Hayatýnýz ilerledikçe, bu zincire halkalar ekleniyor, fakat buradaki fark þu. Bir taraftan zaman ilerledikçe þimdiki zamanda sürekli yeni halkalar eklenirken, zincirin en baþýndaki halkalardan bazýlarý yok oluyorlar.
Zincir uzadýkça baþlangýç noktasýndan da giderek kýsalýyor.
Bir noktada öyle bir ana geliyor ki o zinciri baþlangýçta oluþturan bütün halkalar deðiþmiþ olmasýna raðmen ,zincir varlýðýný devam ettirmiþ durumda.
Bildiðiniz gibi felsefede soru asla bitmez:)
Tamam ama bu benlik nerede? Neyle iliþkili? Neremde yada benliðin olduðuna dair bir kanýtýmýz var mý? 
Yani bu bir gerçeklik mi ve dahasý o benliðe imkan veren ne?
Eðer ki size ,vücudunuzda en çok neresi sizmiþsiniz gibi geliyor dersem? Kimse diz kapaðým demez, yani parmaklarým daha çok ben gibi geliyor demez.
 
Vücudunuzdan bir kýsmýnýn alýnýp saklanacaðýný, vücudunuzdan bir kýsmýnýn korunacaðýný size söylesem. 
Tahmin ediyorum ki herkes beyinim derdi.
Tamam o halde adým adým ilerlerken þunu bulmuþ olduk benlik dediðimiz þey beyinle ilgili.
Biz benlik derken baya baya orda maddi fiziksel bir et parçasý olan beyinden mi söz ediyoruz? 
Yoksa beynin dýþýnda baþka bir þey var mý?
 
Çünkü biz artýk 21.ci yüzyýlda ,beynin hangi bölgesini hangi iþlevi yaptýðýný her þeyi biliyoruz. 
Yani beynimizdeki bazý noktalar doðrudan bizim davranýþlarýmýzla duygularýmýzla, hareketlerimizle iliþkili.
Bu durumda bizim daha öncesinde ruh ,bilinç, zihin ,benlik olarak bahsettiðimiz þeyler, belki de daha henüz beyin yapýsýný yeterince kavrayamadýðýmýz için ortaya attýðýmýz soyut fikirlerdi. 
Ve biz beyni yeterince tanýdýkça bu tarz açýklamalara ihtiyacýmýz kalmadý mý acaba? 
Beynimizdeki sinir hücreleri zarar görmesinden biz hafýzamýzý davranýþýmýzý bizi biz yapan olarak atfedilen pek çok þeyi kaybedebiliyoruz.
Beyne dair bu incelemeler sonucunda ortaya þöyle bir sonuç çýkýyor.
Benim biricik özel varlýðým dediðim þey yani Derya dediðim sadece nörolojik süreçler mi? Bütün davranýþlarýmýn duygularýmýn düþüncelerimin hepsinin temelinde böyle birbiriyle çakýþýmý var? 
Evet diyenleri duyuyor gibiyim, ama öyleyse de yine bambaþka bir problem ortaya çýkýyor.
Dediðim gibi ,felsefenin sorun yaratmakta üstüne yok...
Etik pedofilin psikolojik bir hastalýk.
Eðer ki bu hastalýk, beyindeki bazý iþlevsel bozuklardan kaynaklanýyorsa biz o iþlevselleri düzelterek bu hastalýðý tedavi edebiliriz demektir bu iþin iyi yaný.
Kötü yaný ise, eðer ki pedofili, nin yegane sebebi ,beyindeki bazý iþlevler iþlevsel bozukluklarsa ve biz bu pedofili, nin tedavisini henüz bulamamýþsak o zaman bir pedofili hastasýný hiçbir koþulda suçlayamayýz yargýlayamayýz demektir.
Çünkü aslýnda o beynindeki fiziksel süreçlerin, nöronlarýn hareketlerine baðlý olarak bir neden sonuç iliþkisi içerisinde hareket ediyor demektir.
Haliyle eylemlerimizde ve davranýþlarýmýzda böylesine fiziksel bir neden sonuç iliþkisi varsa biz hangi hakla neye göre insanlarý yargýlayacaðýz.
Ýþte ortaya etik bir sorun çýkýyor, hatta etiðin kendisi sorunlu bir hale geliyor. Çünkü klasik anlamda biz ahlaki davranýþýn tüm dürtülerimize ve bizi onu yanlýþ davranýþa iten koþullara raðmen sadece iyi istediðimiz için yapýldýðýný savunuyorduk.
Eðer ki belirli nöronlar faaliyetlerinin sonuçlarýna göre hareket ediyorsak, bu durumdan ne iyi iyidir nede kötü  kötüdür.

Konuya dahil klasik görüþ beynimizin ve bazý nöro fiziksel süreçlerin duygularýmýzý, davranýþlarýmýzý kýsmen etkileyebileceði.
Ama tüm bunlara raðmen insanýn bilinçli bir canlý olduðuydu. 
Bizi hayvanlardan ve öteki þeylerden ayýrt edenin bilinçli akýllý bir varlýk oluþumuzdur.
Bedenin sana "yap" dediklerine veya çevredeki koþullarýn seni ona itmesine raðmen onlara "hayýr" diyebilme iradesine sahip olmaktýr.
Hatta 2500 senelik bütün felsefe tarihi bile ,bu ön kabule baðlý.
Ýnsanýn bilinç sahibi bir canlý olmasý dahasý ,dinlerde bu görüþ üzerine kurulu. 
Çünkü eðer biz bilinç sahibi ve kendi baþýna karar verebilen koþullarý deðerlendirebilen akli bir varlýk deðilsek dünyada sýnanmamýzýn hiçbir imkaný olamaz.
Bilincin varlýðýna dair hiçbir kanýt yok, çünkü bilinç gözlemlenebilir bir þey deðil, nerede olduðunu bulamýyoruz.
Kafamýzýn içerisini açsak gösterebileceðimiz bir yerde deðil, bu bilincin nasýl iþlevi var? 
Nerden kaynaklanýyor, neyle iliþkili bilinç gerçekten var mý?..

Bu tarz sorular havada duruyor þöyle söylemekte fayda var diye düþünüyorum bilinç "yönelimseldir”.

Semra EROÐLU Þiirleri sevdiren kadýn
14/07/2023