Bir düþ’ ün taksimidir yazdýðým ve de yazacaðým satýrlar belki de palavra addedilen çakma nidalarýn soluðunda saklýdýr yalnýzlýðým ve sol çeperinde benliðimin kayýt açtýðým güne dairdir kelimelerim.

Ýflah olmaz bir renksem eðer ki…

Ah, boca ettiðim beyazýn nazýnda saklý.

Beyitlere sýzdýðým bir gizem ki…

Siyahýn dengi sözcüklerin sureti ve iþte na’þýna sadýk bir faninin de son dileði…

Gündür nazlanan.

Gece ise kamp kurduðum.

Mevsimdir tek niyazým soluðumu tuttuðum.

Bir renk cümbüþü ise sessizlik.

Bir de ulaþýlasý o tepe noktasý.

Bir ihanet ise kendime ettiðim elbet yazmadýðýmda þahlanan huzursuzluðum.

Günü az evvel kovdum kapýmdan geceye dilek diktim tuttum da elinden.

Az önce uyandým bir ömürlük uykumdan ve her insanýn aslýnda izafi olduðunu tespit ettim mademki içine düþtüðüm gayya kuyusuydu kundaklandýðým mademki derbeder addedilmiþti varlýðým ve mademki çökmüþtüm dizlerimin üstüne.

Tüten duman mý?

Yoksa yazdýðým üç beþ roman mý?

Yoksa ben bana mý çok yabancý?

Ah, asasý yüreðimin dikili bir aðacým bile yok iken…

Dilemmasý sözcüklerin ve de kalemim ulemasý her birinin.

Ulak bildiðim kuþlar kasýtlý kasýtsýz doluþan haneme.

Uyduruk sýfatlar aþký hatmettiðim kim bilir kimdir neyin derdinde.

Sancaðým ve bayraðým ve demir attýðým hüzünlü minval.

Sökün eden ýssýzlýk ve tekbir getiren satýrlar oysaki az evveldi ýssýz addedilen ve iþte yaza yaza yazý getirdiðim ve yaza yaza yazgýným kabullendiðim bu yüzdendir yazdýðým mademki kaderimle uzlaþtým ve makberi bir istila sözcüklerin yýðýldý ve infilak etti edecek kalemim nem tutan sözcüklerde saklý iken o devasa kubbe.

Gönlümün þerefesi.

Acýmýn ihlali.

Arsýz yalnýzlýðýmla kucaklaþtýðým çocukluðum ve iþte öldürdüðüm içimdeki çocuk.

Annesin nazýna niyazýna razý…

Varlýðýn tek sebebi oysaki sadece Tanrý.

Döþediðim zemin diþlediðim bileðim ve iþte zaman ansýzýn dondu kaldý.

Sabitlendiðim minvalde.

Soyutlandýðým gölgemde.

Seyyah sözcüklerle hemhal sýdkým da sýyrýlmýþken ve yüreðin çeperinde doðan dolunay aþkýn kemirdiði kurdelemde.

Yansýz.

Nazsýz.

Nazenin.

Belki de ansýzýn vuku bulacak göçüm.

Oysaki öcün derdinde þeytan ve zalim ve iþte katýksýz ruhumu dinlendirdiðim kalemin gölgesinde savrulduðum kadar da düzenekte bir þekle þemaile bürünen haletiruhiyem nasýl ki izdiham nedeni yerleþkem ve doðan güne sitemim çünkü bir kere de olsa benim için doðmuþ olmalýydý belki de doðacaktýr yarýn ya da öbür gün ve iþte pekiþen kasvetime indirilen darbeler aþkýn idamesi bildiðim edebiyattan nemalandýðým kadar þiarým iken ölüm ya da umut denen iki dirhem bir çekirdek rüyalar.

Takriben bin yaþýndayým.

Ve de hala saklýydý içimdeki çocuk kýyamet kopana deðin de saklý tutacaktým her bir zerresini ve iþte infilak etti evren; yerle bir etti mihrabýmý ve yerle yeksan olan kalbimden dökülen son kýrýntýlar adeta azadesi umudun adeta döngüsü kayýp ufkun rahmetine bandýðým kadar dünyada bulamadýðým adaleti Rabbime dönük yüzümde Ýlahi Adalette bulduðum.

Müzmindir sözcükler.

Muhatabým sadece kalem.

Mustarip olduðum gölgeler ve iþte bir yenilgide vuku bulduðum ve acýlarýmdan ve külümden yeniden doðduðum ve artýk içimdeki çocuk yaþamamakta bu baðlamda bu gün benim doðum günüm ve yetiþkin kimliðimle kanat açtýðým sema kayýt ettiðim bir tema ve ederi olmayan bir mevta oysaki ben hali hazýrda diri ve canlý ve umut dolu bir varlýðým sadece mazimi gömdüm içimdeki çocukla birlikte sürgün edildiðim coðrafyalardan da firar ettim ve iþte pastadaki o tek mumu az evvel üfledim.

Bir yaþýmdayým.

Ýçimde ölen çocuksa bin yaþýnda.

Bin bir dereden su getirenlere boca etmiþken kayýtsýzlýðýmý sadece iþtigal olduðumdur beni bekleyen yeni hayatým.

Ne nazlý.

Ne çocuk.

Ne sýradan ne de sýrasýný savan.

Sýnandýðým kadar da sývadýðým kollarým ve iþte ilk adýmýmý attým atalý kayýt açtým günüme.

Kaybolan ünüme mi?

Yoksa ünlediðim bir renkte vuku bulan sabýrsýzlýðým mý?

Her halükarda þah damarýmdan yakýnla sýrdaþ ve ettiðim hasbýhal neticesinde kavuþtuðum yine kendim ve kovuþturduðum dünden tek iz dahi yok iken yoktan var edene ettiðim þükürle kanat açtýðým ikbalim ve idame ettiðim kadar da iade edeceðim içimdeki hüzünlü döngüyü sonlandýrýp þerh düþeceðim…

Elbet vakit çok yakýn ve bilen sadece O.

Akdi ise çoktan imzaladým ve kýblemi beyaza boyadýðým her halükarda karanlýða bansam da zaman zaman iç sesimi artýk geri dönmek için çok geç ve iþte uðurladýðým vefalý varlýk:

Hoþça kal çocukluðum…