Bazen
Yokluğun
derman
Benle ben
olduk da
Varlığın
ferman
Karamboldeki
Asumanda bir
asuman
Düştü
gönlüme
Biliyorum
gelecek
Seherde
başlar karmaşa
Pırıl pırıla
durulur içim dışım
Ne de olsa
Karanlığa
kuşku
Gün sonunda
sönecek
Evirdim
çevirdim
İmbikledim
Minicik bir
kar topunda
Neler
büyüttüm
Kusurlara
düştüm
Güzelliğe
dönüştü
Beklentisi
var ya
O dönecek
Yokluğun
sancı
Ey gönüldeki
hancı
Kapı kilit
Duvar sağır
Tavan kör
Hangi bir
yeis
Durumla
müştak
Bu kaçıncı
Asumanda bir
asuman
Yüreğim gibi
kocaman
Duygular
küçük
Gölgeler
büyük
Halelerden
Bir umar
Umuda
düşmesin
Bak işte o
zaman
Feza ile
geride kalırsın
Dünyam büyür
Zerre bile
olmazsın
Sevdalıktan
başka
İş bilmez
bir delinin köyü
Atıflasın
Ben ile her
yerde
En iyisi
Sen içimde
büyü
2208.2023
Müştak: Can
atan, göreceği gelen özleyen