Online Üye
Online Ziyaretçi
Beklemek Düştü
Herkes her akşam sevdiğine giderken
Ben giden sevgiliyi beklerdim gençken
Her kesin kaderine bir düşen vardı
Beklemek düştü kaderime severken
Hasret bir sancıydı sancısını çekerken
Giden vefasız gitti sebepsiz giderken
Yoktu bir sebep yüreği kebap ederken
Gözyaşı hasret düştü divane ederken
Yıllarca düşündüm bulamadım sebep
Galiba kalmamıştı aşk ile birde edep
Galiba arşınla dedi bak orada Halep
Halep’e gerek yoktu gönül yakın iken
Ne Halep ne Bağdat bıraktım aradım
Bulamadım şehirlere küstüm darıldım
Aşka güvendim sevene güvenemedim
Güvendiğim dağlara kar yağdı yaz iken
Oturdum odamda sessizce kaldım
Yeniden bir seven bulacaktım anladım
Kul Mehmet’im sevdim birazda yandım
Yananı Mevla görür dedim bunu yazarken
Mehmet Aluç-Kul Mehmet