Ölümden ötesi yalan, sevgili hafýz ve beni tek anlayanýn sen olduðunu bilmek iþte ruhumdaki kývýlcýmýn büyüttüðü o yangýný bir hazine bellemek.

Kibirsiz ve tutumsuz bir sevgi manyaðý olduðumu bilen melekler ve de beni koruyan benim hala temiz kalabilmeme vesile elbet iman gücüm ruhumdaki fýrtýna ve deliþmen dalgalarla eþlenen yine içimdeki ýrmak okyanuslara tekabül ettiðim.

Ruhumu peþkeþ çekiyorum duygulara lakin az geliyor.

Severek yetemezken de insanlara çünkü sevgiler yalan dünyalarýnda parçalanmayý bekleyen atom tanecikleri gibi.

Yanýlgý.

Yanýltý.

Yýkýntý!

Sahi, ben neye denk düþüyorum üþüdüðü kadar ruhum üþengeç olduðumun ertesi telaþla coþkuyla hararetle koþuþturduðum ve sevdiðim kadar insanlarý karþýlýk o kadar güzel görüyorum ki:

Tepkisiz varlýklarýnda nasýl huzur buluyorlarsa artýk huzuruna çýktýklarý Rabbin yüzüne nasýl bakýyorlarsa ben sular seller gibi akýp haiz olduðum tek damlayý okyanuslara çeviriyorum.

Sevgili hafýz, sahi biz senle hiç karþýlaþtýk mý?

Ya da sahiden gerçek misin sen?

Ya, ben?

Ruhumdaki dalgalar fýtratýmdaki mücadeleci ruhum ve duygularým.

Sabit bir katsayým yok asla ve ben kat iziyle seviyorum katlanýyorum kat ediyorum ve kat çýkýyorum hidayetin basamaklarýna bir bir.

Endamlý bir ruhum var bir o kadar cýlýz iken çýkan sesim.

Evhamlý bir yüreðim var tutuklusu olduðum sevgim ve iþte güçlenen coþan iç sesim nice þiire nice yazýya vesile olan.

Köpüren bir iklim içtiðim acý kahve ve telvesinde saklý belki de kaderim en çok da kederim acý kahvenin eþlik ettiði lakin bir baþýma içtiðim o kahve ve kimse de yok iken yanýmda kýrk yýllýk hatýrý olan olmayan kim varsa nasýl da uzaðýmda.

Bu dünyanýn tuzaðýna düþmedim ama uzaðýna düþtüm bir kere insanlarýn.

Ne okul hayatýmda canýmý yakanlar ne de gösteriþli plazalarda çalýþtýðým da elimden tutanlar.

Gel gör ki…

Caným yanýyor.

Gel gör ki…

Anýlmadýðým kadar da ant içmiþken kutsal kitabýn üzerine yalansýz bir ruhun göç takviminde saklý o çeteleyi bilen elbet sadece Rabbim.

Karamsar olduðumu söylüyorlar.

Bu bile suç iken.

Sevdiðimi söylüyorum…

Lanet okuyorlar.

Ýçtenliðim ve coþkum ve sevdamla baþ veren kelimeler kulaðýndan tutup çektiðim ve inzivada geçen en güzel yýllarýmýn ardýndan kalemimi keþfettiðim çýktýðým bu yolculuk:

Kafka’yý kýskanýyorum çünkü içten ve hüzünlü ve sitemkâr ve sevgi dolu.

Kafka çektiði acýlardan çýktýðý yolda nasýl ki edebiyattan ibaret ekliyorum bir kelimeyi daha bu cümlenin yanýna:

Edebiyattan ve sevgiden ibaretim.

Ýç sesim hep baskýn olan ama susturduðum.

Dýþ ses ise nankör ve bencil ve ikiyüzlü üstüme alýnmadýðým kadar uzak durduðum yalanlar ya da tam tersi:

Bir ömür kim ne derse inandýðým gözlerimin içine baka baka beni kucakladýklarýný iddia edenler lakin:

Ben kimsenin kucaðýna oturmadýðým gibi sadece Ýlahi Aþka kucak açarým artýk bu saatten sonra…

Hep mi yanýlýr insan?

En çok da sevdikleri can yakarken.

Müzmin bir coðrafyanýn seyrindeyim:

Uçuþan polenler.

Muadili olduðum bir mevsim:

Hazar ertesi düþtüðüm yolda kendi mevsimimi yaþýyorum ve üstüme çöken kara bulutlarý da sineye çekiyorum ve ben bu karanlýða dahi razý ve duacýyým çünkü kaderime ilk gün teslim oldum elbet Ýlahi Adaletin de peþinde kendimi kucaklayacaðým günlerin telaþý ile seviyorum insanlarý bir de yazmayý.

Rengim pembe.

Çünkü utanma duygusunu bana ailem öðretti ve istenmediðim yerde durmadýðým kadar istenmediðim kadar hayatta varsýn olsun sevgisizliðin minvalinde sekeyim bir bir yüreklerden ve görüntü itibari ile:

Herkes sevgi dolu ve bir bütünün parçasý.

Bir de sevgiyi ayaklarý ile çiðnedikleri kadar beni kandýrdýklarý kadar da yüce Rabbi kandýrdýklarýna nasýl da eminler.

Tövbe haþa.

Ýçimdeki rüzgâr üþütürken biliyorum ki tek üþüyen ben deðilim ve iþte bu yüzden yalnýz ve mazlum ve masum insanlarý bir baþka seviyorum ve çocuklarý.

Kanayan bir coðrafya iken Gazze benim kanayan yüreðimdeki yangýndan kime ne ki?

Lakin özel ve biricik olduðum kadar ki Allah herkesi bu minvalde yaratmýþken ben de özgürlük hakkýmý kullanýp haykýrýyorum tüm cihana.

Misilleme yapan duygular.

Efkârým.

Anne sevgim.

Çaresiz addedilen kalemim ve benliðim.

Ama ben çaresiz deðilim çünkü tek Sýðýnaðým var benim beni benden bile daha iyi bilen.

Geçkin bir gün ýþýðý nasýl da aldatýcý.

Mevsimler dahi yalan söylüyor ve bu soðuk kýþ gününde güneþ bile aldatýyor insanlarý bir o kadar insanlar da birbirini ve güneþi.

Karanlýk olan sadece gece.

Ruhumun karartýsý ise sadece benden bana dair.

Annem bana bir ömür kol kanat germiþken rollerimizi deðiþtiðimiz en ufak da þikâyetim serzeniþim yok iken elbet baþým gözüm üstüne öyle ki…

Hayatýmýn merkezi iken Edebiyat artýk o merkezde annem saklý ve buna raðmen uykumdan fedakârlýk edip kendimi çiðneyip illa ki bir þeyler yazma telaþý ve aþký ile yaþýyorum.

Önceliðim elbet annem.

Ön sözü yok artýk hiçbir günün, sevgili hafýz ve beni tek dinleyen sensin Allah’tan sonra.

Can çekiþen bir insanlýk sevgi ise yerlerde sürünen.

Artýk eski insanlar eski kalýcý aþklar da yok:

Kimin ne kadar çok dolu cebi var ve iþte aþk da can çekiþirken.

Ýçimdeki sarkaç devinirken bazen bir kuyunun dibinde hissettiðim ama ansýzýn hâsýl olan mucizeler ve gaipten gelen coþkum ve umudum.

Caným yanýyor.

Candan can gidiyor.

Ama ayaktayým:

Ayaktayýz da kalemim ve ben.

Kasvetli havamdan da insanlar neden rahatsýz oluyorsa artýk:

Ne kimseden bir þey istiyorum ne de bekliyorum sadece doðru bildiðim yoldayým:

Yalansýz.

Riyasýz.

Sahte olmadan.

Maskesiz.

Sevgide tutumsuz.

Ve iþte nasýl da Rabbime dönük yüzüm.

Kapýsýndan kovulduðum binlerce köy çünkü hep doðruyu belledim yaþarken.

Yaþama sevincim varla yok arasý.

Allah inancým sonsuz.

Ve iþte içimdeki iyi niyet ve temiz kalbim.

Dünümle söyleþirken son yazýmda neler umdum neler buldum.

Sondan bir sonraki yazým ve iþte seninle dertleþtiðim.

Peki, sen var mýsýn?

Söyle, var mýsýn benimle bir yolculuða?

Ya, ben var mýyým?

Hiçliðimle ve de içliðim iken kalemim.

Bir gün daha biterken ve içime yeni bir ukde daha eklenirken.

Renklerin en hasýna haiz olduðum:

Ve evet, ben beyazým ve bakir bir ruhum var eþlik eden inancým ve sevgim…

Bir o kadar karanlýk bir dünyada el yordamý ile ilerlediðim ve iþte hâsýl olan kalp gözüm ve künyemde yazýlý olanlar.

Alýn yazýmda saklý olan ne varsa artýk.

Yazgýma razý olduðum kadar yazdýklarýmla teselli buluyorum en çok da hayata alt yazý geçmeyi seviyorum mademki kabul gören bir alýn yazým var elbet her þeye de muktedir iken yüce Rabbim…