‘’Benim tüm kaygým kalbimde saklý, tüm kaygým benim.

Kaygým.

Bir þiirin sonunda ölü bulunacaðýz bir gün ve kimse anlamayacak bir ruhun heceleniþini. “Dünyada ölümün en fiyakalýsýný yaþamýþtýk biz” diyemeden gideceðiz bu topraktan, havadan, sudan, efkârdan.’’(ALINTI)

Ruhumun ihtiva ettiði bir dehlizden her an firar edip itiraf da etmeliyim bu kaygý daðýnda solan bir çiçeðin yasýný tutan benden baþkasý da olamaz hani.

Kaygý eþiðimdir algýmdan dökülen heceler.

Bir b/atýl yürektir ki yaþamak ve düþlerin birikintisinde saklý tek gerçektir o:

Hayal çöplüðüne denk düþen o kekremsi acý o baþ belasý sessizlik.

Ruhumun izbelerinden döktüm ben ýlýman kuþaðýnda aþkýn ihtiva ettiðim duyarlýlýðýn betonarme yanýlgýsýnda bir yanýt aramýþken sorularýma.

Bir dudaðý yerde bir dudaðý da gökte iken þairin…

Þairin ulaðý ve tek sýrdaþý o þiir minvalinde seken hecelerin de ihbarý.

Bir kalýntý misali þairin üç bacaklý sandalyesi ve bir yatýr gibi çevresinde dönendiði mabedi aþkla sürmanþet duygularýn ihbarý ve iltifatý.

Dünya…

Dünya olalý.

Dünya derdinin dünya malý dünya mülkü.

Bir edim.

Bir edinim.

Bir evham.

Bir de ihtimamla kesildi mi biletin.

Ön sözü yok ki hayatýn son noktayý da biz koyalým.

Önsezileri aþýrýlmýþken hayatýn bir sýr dolabý bir ser küpü bir de surlarýn zamlý tarifesi her duygunun serildiði bir ihbar daha almýþ iken yüreðin postanesinden firar eden posta pulu misali yüreðimi bir zarfa koyup gönderdiðim sonsuzluðun bir izlek deðil bir dilek misali aðacýn dallarýna baðladýðým çaputlarýn da yok iken dur duraðý.

Þimdimi tehir ettim edeli.

Yarýnlara meylettiðimse bir rivayet mademki dünde kaldý leþim mademki dünde kaldý na’þým ve iþte elimdeki o kanlý býçaðým kalemin ucunu her yonttuðumda akan yaþý akan tozu akan damý ruhumun arka bahçesinde kör kütük sarhoþ olmuþ bir külhanbeyi attýðý her naranýn ona geri döndüðü ve iþte ömrünü harcadýðý o zindandan olmasa da kurtuluþu zinhar ölümlü zinhar hüzünlü zinhar alaylý bir þair olmanýn ufkunu da açtý mý Tanrý…

Bir þiirden de ötesi.

Bir þairin en büyük külfeti:

Yazýlasý þiirlerin hikâyesi…

Yazamadýðý kadar da çektiði çilenin yok iken tarifi varsa bir arif anladýðýndan ötesi anlatmaya doyamadýðý kâh hayatý kâh son bulmayan hayalleri çatallý sesinde gecenin yaþadýðý kadar da yaþattýðý o kan donduran zemheriyi bir kalemde sayfaya serdiði buzdaðý misali ruhundaki her dikit her sarkýt nice imgeye denk düþerken mademki faili de bu sevdanýn…

Bir iç görü adeta aþkýn hicretinde saklý mana.

Bir rengin kýyýmý aþkýn kýyama durduðu gök kuþaðý ve iþte zemheriden yaðan karý içime çektiðim kadar ve kardýðým ömrün yakut teninde saklý o sitemkâr rüzgâr gibi meylediyorum içime ters estiðim kadar tersine döndürüyorum hayatý ve bak, bak iþte: doðduðum günkü gibiyim annemin rahminde dönüyorum fasulye kadar küçük ve endamlý bir cenin olma hakkýný mademki elimde tutuyorum…

Bir rengim yok henüz.

Saydam.

Þeffaf.

Ýç güveyinden hallice yaþadýðýma dair tek kanýt yok iken elimde…

Endamýmla yerle yeksan ettiðim kötülük ve melek ruhumla melek kanatlarýmla korunduðuma delalet hüsranýmla tuttuðum yolu tuttuðum yasý tutamadýðým yaþýmý ihbar ediyorum.

Bu ne cüret?

Demediðimin de ötesi cahil cesareti ile önde saf tutan domdom kurþunu misali sektiðim kaldýrýmýn kýrýk taþýnda taþlanan yüreðimde saklý o sarkýt ve dikit:

Ben yangýndan ilk kurtarýldým.

Yandýðýmdan öte yaðmalanmýþ mezar taþýmda saklýdýr sýrlarým ve parmak izim.

Kaybolan insanlýk.

Kaybettiðim ön görü ve hayallerim açmak ne kelime acýndýranlara da yok iken tek sözüm ve közüm ve özüm.

Lanetli mezar taþým.

Bir lahit iken paylaþýlmayan na’þým.

Anne, yeniden doður beni…

Demenin telaþý ile sayýkladýðým çok mu belli?

Anne, ölmeden göm beni.

Aðdalý deðil hayat bir aðda takýlý hiç deðilim aðlak suretlerin timsah gözyaþlarýnda saklý bir zemheri misali içim üþürken üþenmeden sevdiðimden de öte…

Sürmenaj olmuþ kýrýk yüreðimden yok ötesi:

Sanrýlý bir veda.

Sancýlý bir eda.

Ölenlerin de asla geri dönmediði ne kadar saklý ise gördüðüm rüyalarýmda ve adýný anmadýðým kim varsa düþmez iken de yakamdan ve iþe çalakalem yakýn markajda duygularým bir kar marjý deðilken de yaþamým ve yaþattýðým kadar sevgiyi yaþamaya da ant içtim içeli…