Ellerinin sıcaklığı güneşten evlâydı
Hayat ışığımı varlığından alıyordum
Mübalağa edilecek kadar efsunkârdın
Yakamozun mânâsı sende vücut buluyordu
Keza ay evvelâ önce saçlarının siyahlığına iniyordu
Seni böyle tarif ediyordum ömrüme
Sonra elvedaların uğradı mabedime
İçime hücum etti kara kışlar
İsrâfil sûrunu içime üfledi
Tüm hesaplaşmalar içimde halk etti
K/ayıp bir vedanın karanlığında kayboluyorum şimdi
Yüreğimin pusulasında yol hep adına çıkıyor
Derme çatma binalarda
Yıkık viranelerde
Hayalet şehirlerde saklıyorum sevdanı
Hatırımın dehlizlerinde kalsın istiyorum
Bulamasınlar diye
Sonsuza dek öylece
