Ben Pervaneyim İlahi Aşkın Ferinde...






Zemheride ölüvermiş bir çiçek misali.

Muadilim bazense Samanyolunda gezinen yıldızların tekbir getirdiği.

 

 

 

 

İçlendiğim kadar hiçliğimi sevdiğim.

İçtiğim kadar da şiiri biçtiğim sevginin ederi…

Makul bir aşk var mıdır sahi?

Endamlı aşkın öznesi özlem ise

Sözcüklerin güftesi ise yaraşan kimliğime

Nice şiir nice hikâye

Bak ve de gör işte:

Söküğümü nasıl dikiyorum ben terzi mahiyetinde…

 

Ve m/eziyetinde ölümsüzlüğe

Nazire ettiğim dünlerin üstüne

Ne çok kere de öldüm ben doğum sonrası

Önce annemi öptüm

Sonra ölümü.

Ömrün yettiğinden de öte

Ötekileştirilen bir varlıktım madem

Öteberimi tıktığım küfem ve heybem

Aşk ise parlayan bir rozet taktığım kadar yakama

Bir araya da gelmeyi beceremeyen Rumeli ve Anadolu misali

Gel geç aşklara da öykünmeden

Ben öldürdüm madem nefsimi

Son nefesimi verene değin de

O iki yaka bir araya gelecek illa ki

 

Ben İstanbul’um…

Ben çocuğum…

Ben annemin annesi efkârın yaldızlı yolunda seken

Kör bir kurşun misali

Yüreğim de doğrandığı kadar

Bazen künefe

Bazen çeyrek ekmek

En çok da külbastı

Çünkü ben yeniden ve yeniden küllerimden doğmalıyım

 

Yapraklarım dökülürken üstüne inadına bastığım

Dikenlerim kanatırken bile bile

Kendime batırdığım

Bata çıka yürüdüğüm bataklığın

Çamuru asla bulaşmazken üstüme

Güneşim ben balçıkla sıvanmadığım kadar

Kollarımı sıvayıp da şiirlerin, sözcüklerin

İçinde en derinde kaybolmanın coğrafyasında saklı

Rüzgârım

Meltemim

Ruhumu üşüten poyrazın ta kendisi…

 

Ne imla hatasıyım

Ne de imha ettiğim

İhbar ettiğim kadar kendimi

İdam sehpasında kurulan çilingir sofrasıyım

Çünkü ben celladıma aşığım

Aşkla kürediğim

Hüznün yokuşunda

Kilit vurduğum kadar yüreğin dokusunda

Na’şıyım dünümün

Nesriyim günümüm

Şiiriyim belki de ölümün

Şivem de lehçem de İstanbul Türkçesi

 

Ruhumun surlarına serili

Şehrin sevdalısı bir martıyım

Susamlarla beslendiğim kadar da bir simide tekabül eden

Karnımı sevgiyle aşkla doyurduğum kadar

Yandığım kadar da aşkın ateşinde

Ben pervaneyim İlahi Aşkın ferinde

Sönmediğim kadar kaybolmayacağımın da

Verdiğim kadar garantisiyle

Kayıplarımdan ve acılarımdan diktiğim bir şiir binlerce şiirin de

Nezdinde

Solumdaki yatıra

Sözcüklerin de hatırına

Aşkı hibe teslim ettiğim kadar tek sahibine…



 

ÇOK DEĞERLİ, SEVGİLİ EDEBİYAT EVİ AİLEMİN BERAT KANDİLİ KUTLU OLSUN…

 




( Ben Pervaneyim İlahi Aşkın Ferinde... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 24.02.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu