Eklem yerleri dökülen ve döküntüleri dünde kalan þiirler biriktirdim ölümün güncesinde:

Öncesinde ölümsüzlüðe öykündüðüm idi kurduðum düþlerim ve içine düþülesi o sabýk aþk, sabýrla ve inatla sevdiðim yetmezmiþ gibi diklendiðim ve diklemesine saplamýþken pergeli bakir bir A4 kâðýdýna bazen bir imlecin tedirginliðinde bazense öksüz bir imgenin nezdinde soyuttan somuta dönüþen bir rotada diskalifiye olsam bile hayat denen o uzun yolculukta.

Uzandým.

Uzamýnda hayatýn duygularý resme dönüþtürdüm ve tek çizebildiðim iken Cin Ali, cin gibi gözlerinde gördüðüm o üç harfliler bazen bir yasanýn boyunduruðunda yaþ aldýðým kadar yaslandýðým beyaz teninde aþkýn salkým saçak duygular idi pervasýzlýðýmýn rabýtasý ve aþka aþ eren ardýç kuþu ve iþte alfabenin flörtüz harfleri ki her biri kibirli bazen verdiðim dev/asa bir Es, esneyen yüreðimde sözüm ona açan güller ve iþte hayatýn hakkýný vermek adýna baþ koyduðum Hakkýn yolunda hiç olmadýðým kadar da oyalanmýþken öncesinde.

Düþ teknem.

Sevgi tekkem.

Sevecen ve de kayýp iken o zümre.

Aþkýn Zühre’si sözcüklerin saplantýlý lehçesi.

Köpüren göðün kararan yerin birbirine ihaneti ve birbiri ile yer deðiþtirdiði…

Yerim yok iken ve de yurdu yok iken içimdeki öksüz mevsimin titrine bandýðým:

Kâh aþk kâh elem.

Yandýðýmdan da öte yakardýðým yetmezmiþ gibi aþka yarý yolda kaldýðým akabinde yuhalandýðým ve iþte devasa evrenin münferit hecesi, her yola koyulduðumda önce:

Gam yüklü…

Aþk dolu.

Cin gibi.

Sol yakasýnda þehrin saðdýcý iken de þairin saðlamasýný yaptýðým bir hesabýn rölantiye aldýðý iç sesim ki…

Öncemde sayýlarla oynadýðým sonramda kelimeleri dinamitle ovaladýðým ve iþte ansýzýn infilak eden bir þiirin bazen bir nesre olan tutkusu ve neþrinde yeni günün umudun saklý türküsü.

Maviden mintaný mevsimin.

Baharýn habercisi cemrelerin diklendiði soðuk rüzgârýn esintisi denizin dalgalarýnda can bulan balýklarýn balýk hafýzasýnda yan yatan midyeler ve beis yüklü tekneler.

Horasan tepesi.

Sarp Sýndýðý savaþý.

Arzý endam eden umudun sertifikasý ve çalýnmýþ hayaller çeþmesi.

Sandýk dolusu naftalin kokulu aný.

Sandukamda saklý iken kefen bezim.

Ýstirham ettiðim sevginin güftesi.

Beyitler aþtýðým bentlerle savaþtýðým bet sesli iblisin lanetinden uzak aþka yakýn ve meleklere öykünen seferi yalnýzlýðým, saf varlýðým safiyet yüklü bir minvalde af dilerken Tanrýdan patavatsýz sözcükler bulvarýnda patlak gözlü kurbaðanýn temkinli sýçrayýþlarý…

D/iþlek bir hüzündü adeta yalnýzlýðýn muhtevasýnda saklý sinesine de yakýn duran aþkýn kucaklarken insan ve Tanrý.

Göðün katmanlarýnda açan çiçekler misali yüreðin damga vurduðu hayallerin sönmeyen feri ve tabanlarý yanan gün ýþýðý gece ise meczup bir iklim gibi belki de ölümü yakýn belleyen o kapý gibi bazense dört duvar yaþamak ve iþte ruhun tavafý ile kâinatý feraha çýktý mý da yürek gün ýþýðýna ve Ýlahi Aþka teslimiyeti ile savsakladýðý kadar kötülüðü ve zalim benliklerden kaçabildiði kadar uzaða…

Tuzaðýna düþmemek adýna nefsin.

Turlanan bir eksen ki varsýn olsun aldýðýn son nefesin bir adým sonrasý ölüme meyletse de bazen hayatýn rotasý.

Nükseden her duygu.

Þiirin nakþý ile mazinin de üstü örtülü oldu mu na’þý…

Müridi huzurun yolgeçen hanýymýþçasýna duygularýn cirit attýðý kadar yalnýzlýðýn da üstünde tüten dumaný ve iþte baþ koyduðumuz kadar umuda tekeri kýrýk bir þiirden dahi inþa edebilirken cenneti hele ki cinnetten öte andaki mevcudiyeti ile insanýn, ruhuna ve umuduna da ekti mi sevginin her zerresini…

Mahþeri kalabalýðýn münzevi sesinde.

Makberin varsýn olsun çaðýran sesinde…

Hele ki þair, ses etmeden sevdi mi…

Aþkýn ulemasý.

Sözcüklerin rotasý.

Kalem nasýl ki sonsuzluðun ulaðý ve cezbeden bir rengin çaðrýsý karanlýðý bile delmek mümkün aydýn ruhun gönül tezgâhýna serili ufkun ve duygularýn nüansý.

Aþkýn mucidi sevdanýn müridi ve her ne hikmetse yüreðin o dev/asa parantezinde saklý s/onsuzluðun izinde þerh düþülesi her duygunun meali iken þiirin saðalttýðý yaþýn da yasýn da uzamýnda ve iþte ansýzýn hâsýl olacak o mucize…

Ýklimler devirdi þair ikiletmeden severken…

Hýnca hýnç sözcüklerin yâdýnda saklý bir teselli bir aný ve iþte andaki mevcudiyeti kâh imgeler kâh þiir bir baþkaldýrý…

Baþat duygular hazzýn seyrinde haizi olduðu kadar insan, sevginin deminde kýtlama yaparken ömrü kýt kanaat sevenlerden ayrý bir yolda kýtlýktan çýkmýþçasýna seviyor ve yazýyor olabilmenin de yüzü suyuna hürmeten o sapýlasý kavþak ve sadýk bir gülüm/seme bahþederken yüce Huda inanan her kuluna ne de olsa aþkla erecekti o tepedeki buluta semanýn seyrinde sefasýný sürebildiði kadar yaþamýn tininde saklý iken umut ve sevgi.

Çýðlýklarýn kýsýk sesi bir ç/aðrý…

Fýsýltýnýn dahi kulaðýna gittiði Saðýr Sultan deðil mi ki dostlarýn saf tuttuðu kýblesinde gönlün kýymete bindi mi de ömrün sefasýný sürmenin meali kâh döngüde saklý muradý kâh ýþýðýn sönmeyen feri ve aþkýn idamesi döngüden süzülen bir hayal gibi muradýný saklý tutarken kul, yüreðinde.

Tekbir getiren düþ iklimi bir de haletiruhiyesi yazgýnýn þairinse ana menüsü sevgi ve yazý.

Yâdýnda dünün tecelli ettiði kadar teselli babýnda kâh nakkaþ kâh þair kâh evlat kâh derviþ ve iþte mealinde saklýdýr da bir o kadar hiçlik…

Göðün kayýp týpasý arþý alaya çýkan coþku ve hüzün en de olsa devrik bir padiþahtýr kalem devinen aþkla devirdiði putlardan de öte her pot kýrdýðýnda yürek ve iþte karartýlardan sonrasý gölgelerin nüktesi en çok da sessizliðin kýrdýðý direnç ve kýrýlgan bir kalpten dökülenler her ne kadar olmasa da revaçta ve iþte insanlarýn derdest ettiði bir tapýnak misali þairin düþmezken kalesi þairin düþmezken elinden kalemi…

Öylesine bir ziynetken aþk.

Hulasasý duygularýn ve aþkýn en coþkun ve kavuþulasý Mertebesi elbet Ýlahi Aþkýn Dergâhý göðün de tutamaðý iken ansýzýn þairin hâsýl olan kanatlarý dibi görmekten de öte iken kalem uzaklaþýrken þairin yüreðinden ve kalesinden kaile alýnmadýðý kadar hayatta kalýbýný basmak çok mu zordur hani aþka ve yazmaya?