Dünyanýn hangi ülkesinde olursa olsun, her devlet ço­cuk­larýný ve gençlerini eðitim kurumla­rýyla gele­ceðe ha­zýrlar. Bilim temelli eðitimler, ilkokul ça­ðýndan baþlar. Yetenekler erken dö­nemlerde tespit edilir. Eðitim süre­cinde yete­nek­leri belirlenen öð­renciler, yeteneklerine ve ilgi alanlarýna göre eðiti­lirler. Gençlerimiz mezun oldu­ðunda mühendis, týp mate­matik, resim, tarih, coðrafya, edebiyat, müzik heykeltýraþ ve edebiyat gibi pek çok branþta nite­likli ele­man olarak devletine, milletine ve tabi ki dünya insanlý­ðýna hizmete hazýrdýr. Bu gençler, belirli bir dönem mesle­ðinde daha da pekiþmesi için staj görür, bilgileri ve bece­rileri geliþir. Aka­demik unvan ala­bilecek safhaya geldi­ðinde sý­nav­lara katýlarak hak et­tikleri unvanlarý alýr ve ye­te­nek-lerine göre istihdam edi­lirler. Öðrencile­rimizin bu saf­haya gelebilmesi için hüküme­tin üni­versiteleri birer ilim ve irfan yuvasý görerek, her üniversitede mutlaka AR-GE imkânla­rýný artýr­malýdýr. Devlet, bunu yeterli görmemeli, yete­nek li öðrencileri yurt­dýþýna göndererek öðren­cilerin ilminin pe­kiþmesini ve artmasýný saðla­malýdýr. Geliþmiþ ül­keler, öð­ren­cile­rini bu þe­kilde eðitiyor ve baþarýlý sonuçlar elde edi­yor­lar.

Türkiye’de gençlere gerekli özen gösterilmiyor.

Eðitim kurumlarýnýn etrafýnda torbacý olarak bili­nen uyuþtu­rucu satan kiþiler cirit atýyor. Merdi­ven altý diye bi­linen sentetik uyuþturucu mad­deler el altýndan gençlere veriliyor ve gençler uyuþturucu baðýmlýsý oluyorlar. Bu korkunç ge­liþme ayyuka çýktýðýnda Milli Eðitim Ba­kaný, uyuþturucuya alýþma yaþý­nýn 14 deðil, 21 oldu­ðunu söyleme

gafletinde bu­lunmuþtu. Sanki 21 yaþýnda uyuþturucu ba­ðýmlýsý olmak gençler için bir tehdit deðil!

ÝÞTE GENÇLERÝMÝZÝN BAÐIMLILIK ORANI:

15 yaþ altý % 14

15-19 yaþ arasý % 37,4

15-24 yaþ arasý % 71

20-24 yaþ arasý % 28

25-29 yaþ arasý % 11,4

ÝNTERNETTEN UYUÞTURUCU ALANLAR:

Yüzde 23’le ilk deneme yaþý 15 yaþ altý

Yüzde 1,7’si hiç okula gitmemiþ

Yüzde 91’i 1-8 yýl eðitim almýþ

Yüzde 7,3’ü 9-12 yýl eðitim görmüþ

Yüzde 35,3’ü meraktan baþlýyor

Yüzde 85’i sokak satýcýsýndan alýyor.

Ülkemizde uyuþturucu baðýmlýlýðý tedavisi gö­renlerin % 48”inin ise 19 yaþ altý yani ortaokul ve lise, zorunlu eði­tim çaðýnda olduðu dikkat çekicidir. Uyuþturucu baðým­lýsý gençlerden inti­har haberleri geliyor. Gençler ve ai­leleri ül­kenin bu durumundan bir hayli endiþeli.

Çocuklarýmýz ve gençlerimiz bir yandan uyuþtu­rucu tehdi­diyle karþý karþýya kalýyor, diðer yan­dan akýl ve ilimden uzak bir zihniyetle eðitiliyor­lar. Son günlerde basýn ve medya organlarýn­dan gördüðü­müz gibi çocuklarýmý­zýn derslerine sarýklý eðitmenler giriyor ve yoz anlayýþla­rýný ço­cuklarýn beyinlerine iþliyorlar.

Uygulamalarý þöyledir: Yobaz-dinci hocalar, ders saatlerini namaz vakitle­rine göre dü­zenliyorlar. Namaz kýlýndýktan sonra bu öðren­ciler mezar­lýða götürülüp, ölüler için dua etmeyi öðreni­yorlar. Bu uy­gulama tamamlan­dýktan sonra da çocuk­lara mezar ve camii te­mizliði yaptý­rýyorlar; yani öðren­cilerin eðitimleri böyle saçma sapan uygulamalarla heba edili­yor. Dikkat edelim; Ýsviçre’de çocuklarýn önle­rine saat parçalarý ko­nu­larak çocuklara saat yapmalarý öðretiliyor! Aradaki fark bu kadar net!

Yobazlarýn yaptýðý bununla da sýnýrlý deðil:

Geçtiðimiz günlerde yetiþkinlerin bile tüylerini di­ken di­ken eden bir haber gündem oldu. Diya­netin ve tarikatla­rýn da­yatmasý sonucunda öð­renciler için kâðýttan yapýl­mýþ kur­banlýk koyun­lar çocuklarýn önlerine konuluyor; çocuklarýn ellerine tahtadan yapýlmýþ býçaklar veriliyor ve yobaz eðit­menlerin gösterdiði gibi çocuklarýn kurban kesmeleri iste­ni­yor!

Böyle bir zihniyetin bunlarý yapmasý gayet nor­mal­dir çünkü bu zihniyet, ilme ve fen bilimlerine karþý düþman-lýðý var. Hatýrlayalým, Eðitim seviyesi yükseldikçe oy oran­larýnýn düþtüðünü alenen söy­leyen bir zihniyetin elle­rine teslim ediliyor gençle­rimiz. Bir yerde eðitimli insan­larý gördükçe kendi­lerini afakanlarýn bastýðýný söyle­yenleri de gördük.

Ne yazýk ki, Türkiye’de hayalleri çalýnan, ça­lýþma imkâný bulamayan gençlerimiz gelecekle­rini Av­rupa ülkele­rinde arýyor artýk.

Þu araþtýrma çok ilginç: Yurt dýþýndan Türki­ye'ye göç edenlerin sayýsý 2021 yýlýnda, bir ön­ceki yýla göre % 116,9 artarak 739 bin 364 kiþi olurken son iki yýlda ül­keden gi­denler 708 bini aþtý. Bu araþ­týrmaya göre 2019, 2020 ve 2021 yýllarýnda ülke­den 20-29 yaþ arasýnda 286 bin genç geleceðini yurt dýþýnda aradý.

Türkiye’den kimler kaçýyor?

Doktorlarýmýz,

Hemþirelerimiz,

Bilim insanlarýmýz,

Öðretmenlerimiz,

Avukatlarýmýz,

Mühendislerimiz,

Meslek lisesi mezunlarýmýz,

Sermayesi olan meslek sahibi vatandaþlarýmýz,

Bu vahim tabloya baktýkça Türkiye’nin beyninin sökül­düðü anlaþýlýyor. Bir ülkenin beyni sökülü­yorsa o ülke­nin kýsa, orta ve uzun vadede to­parlanmasý asla müm­kün de­ðildir. Bu sebeple; ülkemizin tepe­sinde bulunan kelli-felli beylerin gerçeklerle yüzle­þerek bu çökmeye dur di­yecek ciddi adýmlar at­masý gerekir. Ýlk baþta dört baþý mamur Gençlik Projesi hazýrlayarak hayata geçir­melidir. Üniversi­telerde diplomasý þaibeli dinci-yobaz akademisyenler eði­tim ku­rumlarýndan uzaklaþtýrýlýp, ye­rine ehliyetli ve li­ya­katli aka­demisyenler bir an evvel atan malýdýr. Üniversite­ler mutlak surette özerk olmalý, siya­setçiler ve tarikatlar eðitim yuva­larýn­dan o kirli elle­rini çekmelidir. Her üniver­site yer­leþke­sine bir yurt ya­pýlarak yurt sorunu kökten çö­zülmeli; baþka illerden gelen, bin bir zorlukla okumaya ça­lýþan gençleri­mize hükümet mutlaka el uzat­malý, öðren­ci­lerin maddi ve manevi sorunlarýný çözmelidir. Hükümet ve üniversite yö­netimi, öð­rencile-rimize araþtýrma ve icat etme duy­gusunu aþýlamalý ve hazýrlayacaðý Gençlik Ödül­leri Projesi ile ödüllendirilmelidir.

Kanýmca, bu uygulamalar tez zamanda hayata ge­çirilirse öðrencilerimizin okuma þevki artacak, be­yin göçü dura­cak; kendini yalnýz ve çaresiz gören çocuklarýmýz ne düðü be­lirsiz tarikatlarýn eline düþmeyecek, Türkiye eðitimli in­san­lar ül­kesi olacaktýr. Gençliðine sahip çýkan bir ülke­nin beka sorunu olmaz, diye düþünüyorum.

Makalemi, Büyük Önderimiz Gazi Mustafa Ke­mal’in þu sözleriyle noktalýyorum: “Benim ma­nevi mira­sým bilim ve akýldýr. Benden sonra, beni benimse­mek isteyenler, bu temel mihver üzerinde aklýn ve bilimin rehberliðini kabul ederlerse, manevi miras­çýlarým olurlar. Bilim ve fen nerede ise oradan ala­caðýz ve her ulus kiþi­sinin kafasýna koyaca­ðýz. Bi­lim ve fen için kayýt ve þart yok­tur.”