Online Üye
Online Ziyaretçi
Fırtınan dondursa bile
Tenimi, kirpiklerimi, her şeyimi
Ne kadar çok bekledim biliyor musun?
Belki durulunca bir liman ararsın
diye
Durulursan…
Sigaranın dumanı saçlarıma siner
Ellerin ellerime değmeden geçip gider
Sırtımdaki bıçaklar gibiyim
Onlar yorgun bedenime
Ben geçmişe saplanıp kaldım
Bir gün sahibine döner mi o bıçaklar?
Yahut benim aptallığımı
Yırtmak için miydiler?
Parlak, metal yüzünde bıçakların
Kendi yüzümü görüyorum
Dudağım bükük
Kollarımı gözlerime perde yapmışım
Utanmışım, yenilmişim
Fırtınanın dinmeyeceğini anlamışım
Bir vazgeçiş manzarası bu
Saçlarım tertemiz kokar, yeniden
Ellerim ellerine değmeden geçip gider