Hangi rengin mucidi olduðunu bilememekten mustaribim.

Öksüzlüðümün keten tohumudur yetim bir minvalde terk edilmiþliðim.

Gönlümün surlarýna asýlý sureler ve mesnetsiz suretlerle çevrili bir girdap bir de handikap sözcüklerin naftalin kokusunda saklý güvenin yediði o muhteþem Bünyan halýlarýndan kurtulduðum ve de arýndýðým gün misali.

Gün geçmiyor ki:

Yorgun kýtalar aþayým.

Geceler geçmiyor ki:

Annemin zorlukla aldýðý nefese duacýyým.

Hükmedene duyduðum inanç ve Ýlahi Aþk: nasýl da yakýn bana þah damarýmdan da öte þahlandýðýmda hüzünlendiðimde içime akan yaþa ve yas’ a kefilim hem de bir yasa mahiyetinde büyüyen inancým ve hüznüm ve çaresizliðim.

Ruhuma atýlan bomba henüz infilak etmedi ve zaman göstermekte ki z/amansýz bir telaþtýr benimki aralýksýz zýlgýt yediðim…

Göðün dinmeyen temposu.

Yerkürenin mizacý ve ihaneti.

Araf’ta saklý bir hayat sürdürdüðümse nasýl ki tek gerçek ve gerekçem Allah katýnda saklý.

Ýndindeyim yalnýzlýðýn.

Ýmbat gecelerin imdat çýðlýðýmý duyansa acil çaðrý merkezi ve haneme sýk sýk dayanan ambulansýn iç burkan sesi.

Gönlüm.

Bazen gönülsüz yaþadýðým.

Kürediðim.

Tansiyonu ve hüznü düþmeyen bir minvaldeyim.

Kafka ise meylettiðim acýdan en çok nemalanan bense annemle ve ölüm ihtimali ile sýnandýðým kadar sývazlýyorum içimdeki yetim çocuðun sýrtýný sýrf öksüz kalmasýn diye sýrf yetim hücrelerim yeniden b/ölünmeden ve giriþtiðim muharebede baþrol saðlýk personelinin iken…

En mutlandýðýmsa insanlardan ýrak acýma duygularý.

En mutlandýðým çoðunun bana ve anneme duyduðu nefreti zikrettiklerinde ve iþte baðdaþ kurduðum Ýlahi Dergâh ve sýrf Rabbim beni baðýþlasýn diye öteki âleme zamansýz bir gidiþ tasarladýðým yeter ki annem ölmeden deðiþsin dünyam.

Sözcüklerim efsunlu iken…

Ve sözcüklerimin dahi nefesi kesilmiþken.

Aralýksýz radyasyon alan annemin bedeni ve çýkamadýðý o ölçüm cihazlarý.

Ölüme en yakýn.

Ölüme en uzak.

Hayatsa bana kurduðu onca tuzak ile…

Devamý olmalý mý sizce bazý duygu ve cümlelerin?

Davasý çoktan reddedilmiþ mutluluk denen sarkacýn artýk nabzýný alamadýðým duygularýn ve hüznünse kat izinde saklý iken iç sesim.

Gün geçmiyor ki.

Gecelerse hem duraðan hem aksiyon yüklü.

Tespit edilebilecek ne varsa nöbete kaldýðým.

Þafaðý beklerken ruhumun da bedenimin de þafaðýnýn attýðý.

Yüküm ise bir yüklem.

Þükür yanýmda Huda.

Özlemse yanýmda iken bile annemi özlediðim.

Emir kipim elbet: umut.

Aþkla eþleþen iç sesim ve günlerdir dili damaðý kuruyan iç sesim ve kalemim.

Her anons saðlýða dair.

Her yitim yarýna gebe ve duacý.

Kafka benzeri bir hayattan mý yoksa afra tafra yapanlarýn isyaný mýdýr iç sesimi ve umudumu bastýran?

Yerleþik düzen.

Ýletiþim kurmakta zorlandýðým insanoðlu.

Temkinle yaþadýðýmsa bir gerçek ve bir o kadar tecrit edildiðim.

En sevdiðim.

Sevdiceðim kalemim ve edebiyatýn satýr aralarýnda rüþtümü ispatlamýþ olsam bile yazmaya baþladýðým ilk günün heyecaný ve coþkusu ile yol alýrken ve ansýzýn kitlenen kalemim kilitlenen yüreðim.

Göðün tamburu.

Yerkürenin neyi var neyi yok bazen bir ney sesinde kaybolduðum oysaki ne çalýnan bir müzik var ne de çalýntý bir ilham.

Sýklýkla telaffuz ettiðim.

Sancýlandýðým kadar kum döktüðüm.

Ve yýkýlan kumdan kalelerim: kalemse bir mýzrap bir sayaç bir inkâr bir var oluþ bir de yokluðun hikmeti…

On iki senedir aralýksýz yazdýðýmýn ertesi ve daha dün anneme itiraf ettiðim o sakýncalý cümle:

‘’Ýçimden artýk yazmak gelmiyor, anne.’’

Ve ansýzýn annemin parlayan çivit mavisi gözleri:

‘’Canýn sað olsun kýzým varsýn bir süre ara ver ben eminim ki küllerinden yeniden doðacaktýr kalemin. Bak ben de bir þair gibi konuþtum ve sýkma sen canýný.’’

Hayatýn mentollü nefesi.

Ýnsanlarýn hýz kesmeyen arsýz nefsi.

Geçenlerde telefonda tartýþtýðým biri hakkýnda yorum yapmamýþ olsam bile içimdeki ateþi büyüten ve kýzgýnlýkla üstüme çullanan varsýn kayýt dýþý bir insan olayým varsýn akrabalarýmýn gözünde bir hiç ve demez mi?

‘’Annen ölüyor hatta çoktan ölmüþ olmasý lazýmdý. Anla artýk.’’

Acilde beklerken kulaðýma çalýnan nice hasta yakýnýnýn umut dolu bekleyiþleri ve bir an bile ne doktorlarýn ne de yakýnlarýnýn ümidini kesmediði.

Prangalar arasýnda sýkýþýp kalan ufacýk yüreðim.

Ettiðim dualarý bile hor görenler.

Kýsaca Allah ile arama girenler.

Saðýmda annem solumda umut.

Önümde hüzün arkamda devasa bir Çýnar.

Aþkýn her anlamý.

Aþkýn büyüsü.

Aþkýn sadece iki farklý cins arasýndaki iletiþimden ve yakýnlýktan ibaret olmadýðý gerçeði.

Bu aralar içime yine Kafka kaçtý.

Bu aralar nasýl da öykünüyorum Nilgün Marmara’ya ve Didem Madak’a:

Hangisi daha can yakan?

Ölmek mi?

Yoksa sevdiðin en sevdiðin insanlarla sýnanmak mý?

Ne dünyanýn malýndan ne de mülkünden haz etmezken.

Benim için Sevgi, en kutsalý iken.

Allah rýzasý için yaþadýðým ve yazdýðýmdan da öte:

Allah rýzasý için anneme sýký sýký sarýlýp evladý olarak onu tepemde taþýdýðýmdan da öte yapabileceklerim sýnýrlý olsa bile ve annemin bedeni güçsüz ve yorgun kalsa da þifayý umudu Rabbimden beklediðim ve tüm saðlýk personeli bir aracý iken onlara da duacý olduðum kadar ruhumun duayeni iken iman gücü ve umut ve anne sevgisi.

Sözcüklerim.

Yaralý.

Yüreðim yamalý.

Uzaklardan gelen sesi Kafka’nýn:

Hem edebiyattan ibaret hem de sevgiden ve umuttan yana ödün vermediðim duygularým ve hayal gücüm ve imaným.,

Ýtaat ettiðim kadar kaderime kederim de yükünü almýþ peþim sýra gelirken.

Tökezlesem de düþsem de yeniden ayaða kalkmanýn verdiði þükür duygusu ile bir yandan da duygularýmý taradýðým ve elimden düþmeyen bir asa, aþk iken hikmeti rahmet iken bahþedilen bense sadece Rabbimden isterken…

Gönülsüz bir kalem ve duraðan ve ansýzýn þahlanan ve bana z/aman tanýyan evren aman demeden arz ettiðim kadar talep görmese de yüreðim üstüne ant içtiðim Kutsal Kitabým varsýn ruhumla cihan arasýnda bir arbede yaþasýn.

Yosun tutmuþ bir iklim.

Yâdým dünde saklý.

Yarýnlarýmsa Allah katýnda ve meçhul olan onca þeye raðmen o münferit sözcükle eþleþip hatmettiðim ve hamt ettiðim varsýn dileyen de istediði haltý iþlesin.

Bir yaþýn bir de yasýn akýbeti elbet umut iken anayasam elbet umut iken ruhumun gýdasý elbet içimde kalan onca ukdeyi de yok sayýp þükre delalet bir yaþamdan talep ettiðime sadece Rabbim iken tek tanýk ve beni asla yalnýz býrakmayan…