“Anlýyorum”, diye baþlayan cümleler yavan geliyor artýk. O hali yaþamadan gerçekten kimse anlamýyor kimseyi bence. O zaman bir insan, yanýnda olmak istediðine nasýl hissettirecek bu duygusunu, düþüncesini, hissiyatýný. O hali yaþayan anlýyor aslýnda kim gerçekten yanýnda olmak istiyor?? .. ve yanýnda.. 

En güzel dersi veren “hayat” olmaya devam edecek bence. Bir zaman sonra sözler unutulacak belki, yazýlanlar silinecek ama yaþananlar.. Sadece bir aný olarak kalmayacak yaþamlarda.. Bir damla gözyaþý, bir tutam sevinç, belki bir umut, belki “keþkeler daðý” olacak, iz býrakacak.. ve sonra.. insan sadece isminde ayný kiþi olarak kalacak!.

…….

Belki de “büyük bir dönüþüm” için gerekliydi yaþananlar..