Online Üye
Online Ziyaretçi
Bizim gibiler yaşamaz burada: ülküsü
aşk olan hicaz makamlarında saklı iken sönmüş nidalar ve fısıldanması dahi günah
olan şarkılar…
Adı aşk olan gülücükler vermek
yasaktır ne dudağa ne yanağa:
Yürekten sevmek dahi üç noktalı
Bir ölüm fermanıdır.
Adı çocuk adı kadın olan mazlumun
Duasında saklıdır kurtuluş ve yüce
Huda.
Sözcüklerdir alabildiğine pişekar
Noktasız özlemlerdir
Yana yakıla sevenlerin kabri
Yâdında mazinin tüten dumandır belki
de
Hani, Ali Efendinin elinde izmarit
gibi yanan kalbi
Ne de olsa: o söyleyemedi yavuklusuna
Bir defa bile diyemedi onu ne çok
sevdiğini.
Kadın da erkenden yumup gözlerini
Ve akan yaşında saklı iken yazgısı
Ak gözünde düşmanının
Yontulmuş bir kalem gibi
Miğferi sağlam değilse bile yüreğin
deliği
İçi delindi aslında
Önce öldüğünde evladı
Baş verdi mi de hüzün dergâhı…
Fısıldayan çimen
Çağıran toprak
İzahı vardı ya da yok
Tok sesinde hüznün adeta kırık
Bir tokmak
Tokası saçın ve kaynakçası sazların
Söylenmemiş sözcüklerin
Görmediği rüyaların
Yankısında kayboldu
İzini bilmediği
Dehlizlerde geçerken ömrü
Her sus payı söylemi
Emir bildi
Ve tek kutsalı iken sevgi
Sevebildiklerinden de fazlası
Hakkında geldi.
Adı kadın adı çocuk adı mazlum
Kıtalar aştı duyguları
Ve kopan kopçası
Yüreğinin dantel askısı
Göz göze değmezken
El ise diğer elin içinde değilken
asla;
Ne işvesi ne cilvesi
Ne de neşesi vardı
Yaşadığı sürece adı kadın olsa bile
Yaşaran gözün seğirdiği
Her iklim idi
Korkunun neferi
Sönmezken azabın feri
Öykündüğü sadece bir yabancı
Katık ettiği
Ruhuna
Hayalleri ve muradı
Damgayı
Vurduğu kadar
Kilitli yürek çekmecesi.
Ne sevdi ne sevildi…
Demesinler diye
Ve yeter ki laf gelmesin
Derken ölüsünü buldular
Kadının ve çocuğunun
Ruhundan vurdular önce
Vurdumduymaz ahvalin sönük vicdanı
Solgun yüzü ölümün
Sonlanmayan nicesi
Söylenmeyen sözcüklerin her biri
Gafil avlandığı kadar şair
Gaipten gelen ilhamı ve harcadığı
ömür
Güme gitse bile
Gücüne dahi gitmedi
Çünkü sevgiydi her söküğü
Tek tek diken
İçine batsa da dikeni
Gülün bahşettiği
Bülbüle giden yoldan
Dönüşü yoktu madem…
Koruk düşlerine serildi önce ölüm
Sonlanmak bitmeyense sadece matem
Adı kadın adı çocuk adı mazlum
Servet değerinde bir masumiyet
Yorgun ruhların varış noktası
Alabildiğine mahrem
Ölümüne sevdi mi de insan…