Online Üye
Online Ziyaretçi
SAYIN DEMİR HOCAMIN ‘’BİR İHTİMALİN
ŞİİRİ’’ İSİMLİ ŞİİRİNE NAZİRE…
SAYGILARIMLA.
Kum fırtınasına yakalanmış uçuşan
küllerim
Bazen küskün bazen s/üzgün
En çok da kendimden kimsesizliğe
sürgün edildiğim.
Külliyen de yalandır külliyemde çıkan
yangın
Sadece Rabbimdir şahit olan
Kum saati misali döktüğüm kumu
İhbar edeceğim kadar da içimdeki
devasa aşkı
Ve o çadırı bahşeden Rabbine sevdalı
kulu
Kutsasın dilerim ki yücelerin
yücesine
Tutunduğum kadar da engin rahmetine
Tutamağım hayata devridaim yapan
yılların
Hem hatırına hem de yakalandığım
fırtınaya
Bir geçiş yaptığım nasıl da aşikâr
Bir âlemden diğerin seken yüreğimde
saklı
Müzesi sözcüklerin derviş yüreğimi
kardığı kadar
Zikrime asılı iken fikrime eş değer
Ölümle tokalaşan varsın olsun
sevdalandığım kader
Muhtırası bir kere verilmiş yaşamın
Muazzam bir döngü rahvan atların
İçimde saklı iken sonsuzluğu mimleyen
Asla dinmeyen yüreğimin
Koşu bandı
Ah, etmediğim kadar cihana
Afrası tafrası bölücü bir saltanat
iken yaşama
Duyulan öfke ve kibir ve nefret
Ötelensem de içimde saklı tuttuğum
kadar o hasret
Elbet önce varmak kendime sonra hidayet
Denen en kutsal rabıta ve rakım
Eş değerli bir mizaç
Bazense şaşkın gözlerle yol aldığım o
telaş
Aşkın endamına düşkün
İmkânsızlık sabit olsa bile çetelemde
Kaçıncı kolluk kuvvetimdir kim bilir
şiir?
Sarnıcın ve de sarkacın kopuk ipinde
Belki de paye vermediğim zalimin
kokan nefesinde
Yetmedi ihanet ettiği kadar da yüce
Rabbine
Köhne bir diyardan izbelerde saklı
Kuş uçmaz kervan geçmez hayatlardan
Uzattığım ise elim bir elim rahmette
Bir elim kalbimde
Ellere muhtaç etmesin yeter ki
Mevla’m.
Meyan kökü meali huzur
Künefe tadında bir ikram bahşeden
Ruhumdan taşan izdiham
Ve bir o kadar
Kefil olduğum iç sesim ve solmaz iken
iyi niyetim
Meylettiğim sadece kendim
Kimsesizliğimi dindiren
Bu sevgi selinin
Tek Mimarı elbet yüce Huda.