‘’Aziz varlýðýmý son dakikasýna kadar ayný görüþle ayakta tutmak gibi bir görevim olduðunu hissediyorum. Oysa sevgili Bilge, aziz varlýðýmý artýk ara sýra kaybettiðim oluyor. Fakat yaralý aklým, henüz gidecek bir ülke bulamadýðý için bana dönüyor þimdilik. Biliyorum ki, bu akýl beni bütünüyle terk edinceye kadar gidip gelen aziz varlýk masalýna kimse inanmayacaktýr.

Ben ölmek istemiyorum. Yaþamak ve herkesin burnundan getirmek istiyorum.’’(Oðuz Atay)

Terk edilmiþliðin minvalinde, seken bir tohum misali:

Ruhumun ikbalinde saklý umuda meyyal

D/okunaklý el yazýmdan arda kalan

Ne kul hakký yemiþliðim vardýr

Ne de ruhumun külliyesinde çýkan yangýn yalandýr…

Ve iþte neþretti ilhamýn öldürücü gücü ruhun güdüsü:

Sýra sayý sýfatlarýndan arýndýðým ne ki, arakladýðým ölüm ihtimalinin misliyle getirisi:

Ne hýncý diner iblisin ne de kâfirin zulmü:

Ekmek elden su gölden olsaydý keþke þiirler:

Ah, bilediðim kalem midir mutluluðun öncüsü?

Muaf tutulduðumsa gerçektir, hayattan nasýl ki haydan gelen ilhama suyolu belledim o silme tuþunu ve tekerinde tekelinde kýrgýn sözcüklerin baþ eðdiðim imgeler tarafýnca mý terk edildim?

Ruhun nüktesi:

Sözcüklerin zevcesi…

Yalnýzlýðýn sancaðýna sýký sýký baðlý, eremediðim hidayetin ve ihmali nihayetin varla yok arasý aðrýlarým, baþýný b/aðladým þiirlerim ve mýsralarým ve iþte teþrif eden günün ve iþte tasfiye ettiðimden de öte sürgün edildiðim ne çok kýta ne çok coðrafya hali hazýrda tayin edemediðim bir ihtimal ki: önce ölüp sonra doðduðum mudur benim tek gerçeðim mademki vuku buldu bulacak o tevafuk: aralýksýz çektiðim eziyet varsýn olsun meziyet addedilsin þu yumruda þu yamukta þu duyguda deðil de demekle mükellef olduðum ne kadar doðru varsa tespit edilmiþliði meleklerin nezdinde ve iþte akýl meleklerimin telaþý ile yamadým beyaz sayfayý yarýladým da ömrü madem.

Kurþun aðýrlýðýnda bir gün:

Adý Temmuz adý sýcak adý yâdýnda mazinin yýllarýn da hezeyanýný içinde barýndýran bir ay, mevsimin içinde kalan ukdesinden de ayrý düþmüþ temsili bir resim gibi ve ruhun teslimiyetine henüz vakit varken, kardýðým bir þiir bir imge ve iþte ütülü mevsimin had safhadaki sýcaklýðý diri gölgelerin dahi yere kapaklandýðý.

Zemheride doðan bir çiçek olmayý dilediðim kadar da var hani:

Sýcaðýn bunalttýðý ve göðüs kafesimde açan çiçeklerin dahi tekbir getirdiði.

Sözcükler melun.

Sözcükler zaaf yüklü.

Sözcükler kabrimin ýssýzlýðýna bazen bir çentik ekleyip de yaþamý yaþanýr kýlandan da öte ve ne zamanki sus pus olsa kalem, bilediðim kadar ucunu varsýn tutulsun nutku varsýn yazmak bir iþkence addedilsin daha doðrusu yazamadýðýmda kutladýðým bir yýl dönümü ölümle tokalaþan elimde kalem göðün muhtevasý ve iþte yere çöreklenen bir karanlýk bir ihanet:

Aziz varlýðýmdan arda kalansa varsýn olsun bir rivayet…

Kuþ uçmaz kervan geçmez.

Kurda kuþa yem olmamak adýna kanatlanýp da semayý kucaklamak.

Ýçimin hengâmesi yerküren efsanesi bir zümre mademki sözcüklerin çetelesi ve iþte yanýna çentik attýðý her bir cümle inleyen namelerin baþkaldýrýsý ve çýrpý bacaklý kalemin de bekasý nazlý nazlý gerinen bir yavru kedi misali pençelerini de geçirdi mi boþ beyaz sayfaya içimi týrmalayan sesi yalnýzlýðýn paye vermediðim kadar da gücümün yettiðinden de öte gücüme giden, ey þatafatlý yalnýzlýðým.

Üstadýn da vurguladýðý üzere:

‘’Bu nedenle, sevgili Bilge, mutlak bir yalnýzlýða mahkûm edildim. ‘’

Her düþ bir düþüþ.

Her düþüþ özdeþ iþte düþeþ demekle hemhal elimde zar ve de eþrafýn okuduðu martaval.

Kýyýma uðrayan þu yürek her ne kadar seferberlik ilan etse de illa ki sil baþtan yaþan.

Silmeden de yaþýný yasýn tohumunu atan her þiir özveri ile imgelerin çapaðýný temizleyip de þair özenle yerleþtirirken sözcüklerini ve iþte kalemin berhudar yalnýzlýðý bilse de beyhude olduðunu zamansýn gidiþlerin ve yalnýzlýðýn aslýnda bir kehanet olmadýðýný ispatlýyor iþte yazýlanlar.

Bazen sonlanan ilham.

Solan yüzün de döktüðü güller ve yaþlar.

Dökümlü eteklerinde mevsimin ve Temmuz sýcaðýnýn nefesleri kestiði.

Uyruðu yok elbet duygularýn ama ulak bildiði kadar da yüreðin, kalemin önderliðinde kalender günün hikâyesini yazmakla mükellef yazar.

Sýcak ya da soðuk fark etmiyor aslýnda yeter ki yürek soðumasýn yeter ki kalemin alýn terini silsin ilham:

Yalnýzlýðýn seyyah varlýðý da vücut bulduðu kadar kalemin dilemmasý ve her satýr baþý yeni bir umuda alkýþ tutarken umurunda mý yazarýn dünya, yaný baþýnda çaðlayan þelaleye vakýf olansa sadece kalp gözü ve iþte sýcaðý delen nemi yüreðin ve suyun iradesi ve kaldýrma gücü her ne kadar yazar kaldýramasa da hayatýn aðýr yükünü ve debdebeli yalnýzlýðýn da kilit noktasý iken coþkunun saf tuttuðu ilhamýn ve de yazarýn yaþadýðý hayatýn arkasýndaki sahne ve gerçekler…

Ýrdelediði kadar duygularý.

Ýbraz ettiði kadar ruhundaki yalnýzlýðý.

Ket vurulan mutluluk ne ki kalem yazmadýktan sonra ve acýsý ile tatlýsý ile geçen hayatýn zindanýnda saklý tozlu anýlarý ile hayatýn da tozunu dumana katan bir þiir sevdalýsý þakýyan yüreðin hem gülü hem bülbülü…