"Ýnce, uzun yolda gibiydi nefesler, ardýna bakmadan ilerliyordu sadece. Ne saniyeler kadar kýsa ne saatler kadar uzun.Çizdiðimiz kareleri silemediðimiz,düþtüðümüz bulmacalarý çözemediðimiz, yakalandýðýmýz tuzaklardan kurtulamadýðýmýz kirli zihnimize hapsolmuþtuk. Sahi neyi bekliyorduk hala? Kazýdýðýmýz ellerimizle olunmuþluklarý saklamayý mý, küllerimizle kapanan yaralarýmýzý tekrar açmayý mý? 

Sonuçta geçmiþti bu, tüm geçen anýlarýn yüzü gibi o da kararýp ebediyen kaybolacaktý. Nefsine hakim olamadýðý kadar acýsýna da hakim olamayanlar içinse bir hançer yarasý olarak kalmaya devam edecekti..."

Gökteki Yýldýzlar Ýlk Umut

Rüya Uzun