Cehaletin zifiri karanlýðý sarmýþsa toplumlarýn etrafýný,

Kör etmiþse zavallý insancýklarýn kalplerindeki insafýný,

Yok olup gitmiþse Rönesans ve kalmamýþsa son bir þans,

Konuþmaya da lüzum yok zannýmca; insanlýðýn iflahýný.

Zira öyle keskin bir karanlýktýr ki bu cehaletin zifirisi,

Karþýsýnda güneþ olsa da duramaz; aklýn nadide incisi,

Þiddet ve büyük kardeþi vahþet boyar yeryüzünü kanla,

Ne çýðlýðý son bulur insanýn ne de dindirilebilir öfkesi.

Bir kitabýn kapaðýný açýp okumamýþsa insan ömrünce,

Bir þiirin dizelerinde tatlý acý dolaþýp da gezinmemiþse,

Okumadýðýna piþman deðil okuyana düþmansa kiniyle,

Bu cahil çorak toprakta hangi fidan yeþerebilir özgürce?

Ýlerlemek isteyen medeniyet yolunda kararlý adýmlarla,

Kökünü kazýmalýdýr cehaletin her türlüsünü kararlýlýkla,

Aksi hale ahmaklarýn elinde oyuncak olur tüm insanlýk,

Ne geçmiþ kalýr elde ne de geleceðe ulaþýlýr bu bataklýkla.

Ancak çaðýmýzýn en tehlikeli salgýný haline geldi cehalet,

Her köþe baþýna ve tüm dünyayý ele geçiriyor bu musibet,

Zihinlere yerleþmiþ karanlýk, iþgal ediyor aydýnlýðý bir bir,

Gün be gün daha beter vaziyet ve yitip gidiyor maðfiret.

Halbuki konfor alanýndan biraz fedakarlýkla gelecek selamet,

Tembellikte, rahatlýkta deðil çalýþma ve alýn terinde keramet,

Ancak böyle kurtulabilir insanlýk heyecan ile beklediði sondan,

Aksi halde elbette yýldýzlardan gelmeyecek beklenen kýyamet.

Harap Mesut’un ömrünü tüketti cahiller ve zift gibi cehalet,

Yok mu insanlýðýn kendine beslediði bir zerre olsun merhamet?

Okuyarak, öðrenerek kurulan köprülerle kýrýlabilir her zillet,

En büyük savaþý vermedikçe kurtuluþa çýkamaz hiçbir millet.