Kolye

  Hava o kadar soðumuþtu ki, ellerimi hissedemeyiþimden anlamýþtým, fark etmemiþtim saatler boyu zamanýn nasýl geçtiðini. Ayaða kalktým, ayaklarým bana itaat etmiyordu ayaklarým nereye gitmek istiyorsa oraya doðru istemsizce gidiyordum. Kumsala girdim, sonra sahilde yürüdüm. Gözyaþlarým birer birer sahilde ki kumlarýn üstüne düþüyorlardý. Tekrar ileriye gittim. Ýleriye, daha da ileriye doðru yürümeye baþladým. Ben kim miyim? Ben Elif, küçük bir sahil kasabasýnda doðup büyüdüm. Çocukluðum, deniz kenarýnda oynayarak ve ailemle birlikte balýk tutarak geçti. Babam, yakýþýklý kasabanýn en iyi balýkçýlarýndan biriydi, bana da deniz sevgisini aþýlayandý. Annem ise güzeller güzeli bir hanýmefendi idi, benim güzelliðimde ona çekmiþ babamýn yakýþýklýðýný da katýn içine, güzel annem kasabanýn tek öðretmeniydi benim eðitimime çok büyük önem verirdi.

  Ben güzel ama zavallý tek baþýna annesiz hayatýn zorluklarýný sadece babasýna yükleyerek yaþamak zorunda kalan ben, genç yaþta güzeller güzeli biricik annemi bir hastalýk sonucu kaybettik, babamla birlikte yýkýldýk kaldýk, kalkmamýz yýllar sürdü yeniden onsuz yürümek için. Bu kayýp, benim ve babamýn hayatýnda derin bir izler acýlar býraktý. Babamla birlikte yaþamaya devam ettim, ancak annemin yokluðu her zaman hissettik babamla, karþýlýklý gözyaþý ve hýçkýrýklar içinde birbirimize sarýlýrken… Annemin ölümünden sonra, babam da içine kapanmýþ ve denize olan ilgisini kaybetmiþti. Bu durum, beni daha da yalnýz hissetmeme ve büyümeme sebep oldu.

  Lise yýllarýnda, hayatýma yeni bir ýþýk girdi. Deniz. Deniz, benim en yakýn arkadaþým ve ilk aþkým oldu. Birlikte geçirdiðim zamanlar, hayatýmdaki en mutlu anýlardý. Ancak, Deniz’in ailesi baþka bir þehre taþýnmak zorunda kaldý ve bu ayrýlýk, benim için büyük kayýp oldu.

  Üniversite yýllarýnda, büyük bir þehirde eðitim aldým ve burada yeni arkadaþlýklar kurdum. Ancak, geçmiþte yaþadýðým kayýplar ve yalnýzlýk hissi, benim peþimi býrakmadý. Üniversiteden mezun olduktan sonra, kasabasýna geri döndüm ve burada annem gibi öðretmenlik yaptým. Ancak, içimdeki boþluk ve huzursuzluk hissi, beni sürekli rahatsýz ediyordu.

  Bir gün, babamýn eski eþyalarýný karýþtýrýrken, annemin ona hediye ettiði kolyeyi buldum. O yýllarda babasýzda kalmýþtým… Sevinçten deliye döndüm, ondan kalan tek hatýraydý bu. Bu kolye, annemin ona olan sevgisini ve baðlýlýðýný simgeliyordu. Kolyeyi boynuma taktým ve o günden sonra hiç çýkarmadým. Kolyeyi her eline aldýðýnda, annemin sýcaklýðýný ve babamýn ona olan sevgisini hissediyordum. Kolyeyi boynuma taktýðým her an, annemin sýcaklýðýný ve babamýn ona olan sevgisini hissediyordum. Her sabah uyandýðýmda, kolyenin hafif aðýrlýðý bana onlarýn varlýðýný hatýrlatýyordu. Bu, bana güç ve huzur veriyordu.

  Bir gün, kolyeyi elime aldým ve parmaklarýmýn arasýnda gezdirdim. Gözlerim doldu, çünkü bu küçük mücevher parçasý, onlarýn bana býraktýðý en deðerli mirastý. Annemin gülüþünü, babamýn koruyucu kollarýný hatýrladým. Onlarýn sevgisi, bu kolyenin alýndýðý o gün ki sevgi dolu gülüþleri koynumda onlarý bana hatýrlatýrken yaþýyordum. Her dokunuþumda, annemin yumuþak sesi kulaklarýmda yankýlanýyordu. Babamýn güçlü elleriyle beni nasýl sardýðýný hatýrlýyordum. Bu kolye, sadece bir mücevher deðildi; onlarýn sevgisinin ve baðlýlýðýnýn somut bir ifadesiydi. Bir gün, kolyeyi elime aldým ve gözlerim doldu. Annemin bana anlattýðý masallarý, babamýn beni omzuna alýp gezdirdiði günleri hatýrladým. Kolyeyi sýkýca kavradým ve gözlerimi kapattým. O an, onlarýn yanýmda olduðunu hissettim. Kalbimde bir sýcaklýk yayýldý ve gözyaþlarým yanaklarýmdan süzüldü.

  Bu kolye, bana sadece onlarýn sevgisini deðil, ayný zamanda hayatýn ne kadar deðerli olduðunu da hatýrlatýyordu. Her zorlu anýmda, kolyeye dokunarak güç buluyordum. Annemin ve babamýn bana býraktýðý bu miras, hayatýmýn en deðerli hazinesi bu olmuþtu. Zihnimin ta derinliklerinde gülüþleri kahkahalarý ve bana kýzým diyerek sesleniþleri kulaklarýmda yankýlanýyordu. Hissettiðim bu sevinci anlatmak çok zordu anlatmak yerine en iyisi yaþamaktý. Onlarýn aþkla birbirine sarýlmalarý beni de sarmýþtý, dünyamý gülüþleriyle doldurmaya devam ettiler, bende onlarý hatýrladýkça gülümsemeye devam ettim.

Mehmet Aluç

Not: Elzem kardeþimin'' Elveda '' Baþlýklý yazýsýna okuduktan sonra yazýlmýþtýr.