Bombalarýn Altýnda Yaþamlarý Sönüyor Her Gün

Ayakta, kalmaya çalýþtýkça

Zalimler fýrsat vermiyor

Yalnýz kalmanýn ýstýrabý parçalýyor

Filistin de ki kardeþlerimi

Bombalarýn altýnda yaþamlarý sönüyor her gün

Cennete heves edip

Cennete konuyor ruhlar

Ölümden önce

Lakin

Yaþamak ’tan öte yaþamý ayakta tutmak için

Bir akþamüstü, güneþin batýþýný izlerken, o acý savaþý yaþayan kardeþlerimle göz göze geldim. Gözlerindeki parýltý, kalplerinde ki imanla bir kývýlcýmlar yakýyordu, yaþamlarý anlamlý kýlmak için. O an, zaman durdu ve dünya sadece ikimizden ibaret oldu. Gözlerimizdeki aþk, güneþin son ýþýklarý gibi parlýyordu, o ýþýðý söndürmeye çalýþanlara inat hala parlýyordu.

Birlikte yürüdüðümüz bu dünya, hayatýn bitmek bilmeyen ýstýrap dolu bir aný gibiydi. Her adým, bizi birbirimize daha da yakýnlaþtýracaðýna, uzaklaþtýrýyordu. Dalga sesleri, kalbimizin ritmiyle uyum içinde çarpýyordu. O an, hayatýn ne kadar güzel ve anlamlý olduðunu bir kez daha anladým, zalimlerin zulmüne raðmen.

Gecenin ilerleyen saatlerinde, yýldýzlarýn altýnda oturdum. Gökyüzü, sonsuzluðunu simgeliyordu baktým saatlerce tefekkür ederek. Her bir yýldýz, kalbimizdeki sevginin bir yansýmasýydý lakin sevgiyi anlamayanlar geceden daha karaydý, kapkaranlýklardý. O an, evrenin ne kadar büyük ve bizlerin ne kadar küçük olduðunu düþündüm.

Sabahýn ilk ýþýklarýyla birlikte, yeni bir günün umutlarý ve heyecanlarý içimizi kaplarken kardeþlerimizin dünyasý hala karanlýktý ve periþandý. Güneþin doðuþu, her geçen gün daha da ýstýraplarýný büyüdüðünü gösteriyordu adeta bana.

Ancak, bu huzur dolu anlarýn yanýnda, Filistin’deki kardeþlerimizin yaþadýðý acýlar da yüreðimizi daðlýyor. Orada, her gün bombalarýn gölgesinde yaþam mücadelesi veren insanlar var. Çocuklar, savaþýn ortasýnda büyümüyor ölüyor ve masumiyetlerini kaybediyor. Her bir patlama, umutlarý ve hayallerini yýkýyor. Filistin’deki kardeþlerimizin acýlarý, bizim mutluluðumuzun gölgesinde kalmamalý. Onlarýn yaþadýðý zorluklar, bizim de yüreðimizde bir yara açýyor.

Onlara ulaþamamanýn sancýsý ve acýsý yakýyor içimizi. Her gün, onlarýn yanýnda olamamanýn verdiði çaresizlikle doluyoruz. Kalbimizdeki bu yangýn, onlarýn acýlarýný hafifletmek için elimizden geleni yapma arzusuyla yanýyor. Ýþte onlarýn sesini duyurmak ve yaþadýklarý zorluklarý paylaþmak için bir çabalýyoruz, çabalarýmýz kifayetsiz kalýyor. Çünkü biliyoruz ki, acýlar paylaþýldýkça azalýr ve umutlar paylaþýldýkça çoðalýr, çoðalan ses ve protestodan öteye gidemiyor, belki kapýyý kýrma çabamýzdýr bu kim bilebilir ki Rabbimden baþka, Rabbim kardeþlerimizin ve bizlerin yardýmcýsý olsun, yaþasýn zalimler için cehennem. Her gün, haberlerde gördüðümüz yýkým ve acý, içimizi parçalýyor. Filistin’deki kardeþlerimizin yaþadýðý bu trajedi, bizim de yüreðimizde derin izler býrakýyor. Onlarýn yanýnda olamamak, elimizden bir þey gelmemesi, çaresizliðimizi daha da artýrýyor. Ancak, bu çaresizlik içinde bile, onlarýn acýlarýný paylaþmak ve seslerini duyurmak için elimizden geleni yapmalýyýz. Çünkü biliyoruz ki, dayanýþma, en karanlýk zamanlarda bile umut ýþýðý olabilir, vesselam.

Mehmet Aluç