Derin Anlamlarýný Keþfetmek

Günlük yaþamýn içinde gizlenen anlar, bizim içindir ey canlar varken içinde bin bir heyecan hayatýmýzýn her anýnda karþýmýza çýkar. Sabah uyandýðýmýzda, güneþin doðuþunu izlerken, hayatýn yeni bir baþlangýç olduðunu hissederiz. Güneþ, umutlarýmýzý ve hayallerimizi aydýnlatan bir fener gibidir, her karanlýðý deler aydýnlýk. Her yeni gün, bize yeni fýrsatlar sunar ve biz de bu fýrsatlarý deðerlendirmek için yola çýkarýz, yolda bir bekleyen vardýr anlarýz.

 Bu yazý, hayatýn her anýnda karþýmýza çýkan anlarýn derin anlamlarýný keþfetmek amacýyla kaleme aldým, karþýmda duran güle biraz su verdim. Günlük yaþamýn sýradan anlarýnda bile, anlar ve içinde ki manalar bakýþlar ve gülüþler bize rehberlik ederken yaþadýðýmýz deneyimlere farklý bir perspektiften bakarak yazmaya çalýþtým. Bu yazýda, sabahýn ilk ýþýklarýndan geceye kadar, hayatýn her anýnda karþýmýza çýkan anlarýn izini süreceðiz. Her bir an, bize hayatýn ne kadar zengin ve anlamlý olduðunu hatýrlatacak.

Anlamaya çalýþýyordum peþinden giderken aþkýn, ruhumun derinliklerinden yükselen bir melodi gibiydi; her notasýnda kalbimin en gizli köþelerine dokunan, varoluþun özünü titreten bir ahenkti. Aþkla bakmak sevmek bu melodinin en yüksek týnýsýdýr; insaný gökyüzüne çýkaran, yýldýzlarýn arasýnda dans ettiren bir büyü gibiydi benim için. Bir gün, kalbimin en derin dehlizlerinde bir ýþýk belirdi. Bu ýþýk, sevginin saf ve duru parýltýsýydý. Her adýmda, bu ýþýðýn peþinden gittim; her nefeste, onun sýcaklýðýný içime çektim. Sevgi, bana hayatýn en güzel yanlarýný gösterdi; çiçeklerin açtýðý, kuþlarýn þarký söylediði, güneþin en parlak olduðu anlarý.

Aþk ise, bu yolculuðun en büyülü anýydý. Kalbimin kapýlarýný ardýna kadar açtým ve aþkýn içeri süzülmesine izin verdim. Aþk, bana gökyüzünün sonsuzluðunu, denizlerin derinliðini ve daðlarýn yüksekliðini öðretti. Her an, onunla birlikte daha da büyüdüm, daha da güçlendim. Sevgi ve aþk, hayatýn en deðerli hazineleridir. Onlar olmadan, yaþamýn anlamý eksik kalýr. Sevgi, kalbin en derin yaralarýný iyileþtirir; aþk ise, ruhun en karanlýk köþelerini aydýnlatýr. Bu iki duygu, insaný yeniden doðurur, küllerinden yeniden var eder.

Bir gün, yaþlý bir adamla karþýlaþtým. Bana, sevginin ve aþkýn gücünü anlattý. “Küle dönmek kolay mý ki, külden güle dönülsün hemen?” dedi. Bu sözler, kalbimde derin bir yanký buldu. Anladým ki, sevgi ve aþk, sabýr ve emek gerektirir. Onlar, zamanla büyür ve olgunlaþýr. Ve bir gün, ruhumun çiçek sattýðý karþý kaldýrýmýn bahçesinden bir ses duydum “Sana da veririm bir gül, eðer istersen; yarýnýn dünlerinden ve de çaðýldayan güllerimden onlarý yetiþtirebilsen eðer…” Bu sözler, bana umut ve geleceðe dair bir ýþýk sundu. Anladým ki, sevgi ve aþk, her zaman yeniden doðma ve büyüme fýrsatý sunar.

Yaðmur çiseliyor, kuþlarýn göðe yükseldiði bedenimden. Geçiyorum, yine yeniden kaldýrýmlarýn yeryüzünde dans ettiði yaþam bezeli tünelinden. Yetiþemiyorum, her þey asýlý kalýyor içimde, közlenemeden… Günlerim; kaldýrýmlarýn rýhtýmýnda sessizliðe gömülüyor doðamadan küllerinden… Gülen Düþ-Küllerime Sýðmayan Günlerim'den alýntýdýr"

Aþk, birinin gözlerine baktýðýnda, tüm dünyayý o gözlerde görmekti. Aþk, birinin yanýnda olduðunda, zamanýn durmasýný istemekti. Aþk, birinin elini tuttuðunda, tüm evrenin seninle birlikte olduðunu hissetmekti. Aþk, kalbinin en derin köþelerinde filizlenen bir çiçekti; her gün büyüyen, her gün daha da güzelleþen.

Bir gün, o yârimle birlikte gökyüzüne baktýk. Kuþlar, özgürce kanat çýrpýyordu. Ben yârime gülümseyerek, “Aþk, týpký bu kuþlar gibi özgür ve sýnýrsýzdýr,” dedim. “Seninle birlikteyken, sanki kanatlarým varmýþ gibi hissediyorum. Seninle konuþmak, gökyüzünde süzülmek gibi; her kelimen, beni daha da yükseklere taþýyor.” Nazlý yârim benim bu sözlerimle büyülenmiþti, gülüþü ve bakýþýyla beni de büyüledi. Onunla birlikteyken, gerçekten de gökyüzünde uçuyormuþ gibi hissediyordum. Aþk, bizi gökyüzüne çýkaran, bulutlarýn üzerinde dans ettiren bir güçtü. Her an, birlikte daha da yükseklere uçuyor, sevginin ve aþkýn sýnýrsýzlýðýný keþfediyorduk birlikte.

Bir gün, nazlý yârim gökyüzüne baktý bulutla konuþtu: “Bulut, bulut olmak kolay mý? Ýçinde rahmeti kucaklarken, çok mutlusundur eminim” Bulut, yavaþça süzülerek o nazlý aþkla bakan yârime cevap verdi: “Küçük damlalarla doluyum, her biri bir umut, bir sevgi. Sen de kalbinde bu sevgiyi taþýyor musun? Ýçindeki rahmeti kucaklayabiliyor musun?” Nazlý yârim, bulutun bu sözleriyle derin bir huzur hissetti. Anladý ki, aþk ve sevgi, týpký bulutun içindeki rahmet gibi, kalbinde taþýdýðý sürece anlam kazanýyordu. Aþk, içindeki sevgiyi kucaklamak ve onu paylaþmak demekti.

Bir sabah, yine o nazlý yârim yanýmda iken, doðan güneþe baktý ve ona seslendi: “Ey güneþ, herkesi karþýlýksýz ýsýtýrken, onlardan bir þey beklemezken, nasýl bu kadar cömert olabiliyorsun?” Güneþ, parlak ýþýklarýyla cevap verdi: “Benim görevim, ýþýk ve sýcaklýk yaymaktýr. Sevgi de böyledir; karþýlýk beklemeden vermek, kalpleri ýsýtmak ve aydýnlatmaktýr. Sen de kalbinde bu sevgiyi taþýyor musun? Ýçindeki ýþýðý baþkalarýyla paylaþabiliyor musun?”

O nazlý yârim, güneþin bu sözleriyle de aydýnlandý. Anladý ki, aþk ve sevgi, týpký güneþin ýþýðý gibi, karþýlýk beklemeden vermek ve baþkalarýný aydýnlatmak demekti. Aþk, kalbinin en derin köþelerinde parlayan bir ýþýk, her gün daha da güçlenen bir ateþti.

Günlük yaþamýn içinde gizlenen anlar ve gelecek, hayatýmýzýn her anýnda karþýmýza çýkar. Sabah uyandýðýmýzda, güneþin doðuþunu izlerken, hayatýn yeni bir baþlangýç olduðunu hissederiz. Güneþ, umutlarýmýzý ve hayallerimizi aydýnlatan bir fener gibidir. Her yeni gün, bize yeni fýrsatlar sunar ve biz de bu fýrsatlarý deðerlendirmek için yola çýkarýz.

Ýþe giderken, hayatýn bir yolculuk olduðunu düþünürüz. Her adým, bizi hedeflerimize biraz daha yaklaþtýrýr. Trafikte beklerken, sabrýmýzý sýnayan bir labirentin içinde kaybolmuþ gibi hissederiz. Ancak, sonunda varmak istediðimiz yere ulaþtýðýmýzda, tüm bu çabalarýn ve bekleyiþlerin bir anlamý olduðunu anlarýz.

Gün içinde karþýlaþtýðýmýz zorluklar, hayatýn bize sunduðu sýnavlar gibidir. Her zorluk, bizi daha güçlü ve dirençli kýlar. Ýþ yerinde yaþadýðýmýz stres, bir savaþ alanýnda mücadele etmek gibidir. Ancak, bu savaþýn sonunda kazandýðýmýz zaferler, bize büyük bir tatmin ve gurur verir.

Akþam eve döndüðümüzde, evimiz bir sýðýnak gibi gelir. Günün yorgunluðunu atmak için kendimizi rahatlatýr ve sevdiklerimizle vakit geçiririz. Evimiz, bizi dýþ dünyanýn karmaþasýndan koruyan bir kale gibidir. Burada, kendimizi güvende ve huzurlu hissederiz.

Hayat her anýnda, bize rehberlik eder. Onlar sayesinde, yaþadýðýmýz deneyimlere anlam katar ve hayatýn derinliklerini keþfederiz. Günlük yaþamýn içinde gizlenen bu güzellikler, bize hayatýn ne kadar zengin ve anlamlý olduðunu hatýrlatýr. Yemek masasýnda toplanmak, bir araya gelmenin ve paylaþmanýn sembolüdür. Her bir tabak, sevgiyle hazýrlanmýþ ve özenle sunulmuþ birer armaðandýr. Ailemizle geçirdiðimiz bu anlar, hayatýn en deðerli anýlarý arasýnda yer alýr.

Gece yatarken, yataðýmýz bir bulut gibi yumuþak ve rahatlatýcýdýr. Uykuya dalarken, rüyalarýmýz bizi farklý dünyalara götürür. Her rüya, bilinçaltýmýzýn derinliklerinde saklý olan arzularýmýzý ve korkularýmýzý yansýtýr. Sabah uyandýðýmýzda, yeni bir günün getireceði sürprizlere hazýr oluruz.

Uykuya dalarken, rüyalarýmýz bizi farklý dünyalara götürür. Her rüya, bilinçaltýmýzýn derinliklerinde saklý olan arzularýmýzý ve korkularýmýzý yansýtýr. Sabah uyandýðýmýzda, yeni bir günün getireceði sürprizlere hazýr oluruz.

Gece, ayný zamanda bir yenilenme ve dinlenme zamanýdýr. Vücudumuz ve zihnimiz, günün yorgunluðunu atar ve yeni bir güne hazýrlanýr. Gece boyunca, yýldýzlar gökyüzünde parýldar ve bize evrenin sonsuzluðunu hatýrlatýr. Bu sonsuzluk içinde, biz de kendi küçük dünyamýzda huzur buluruz.

Ýþte bende o nazlý yârimle dalarýz böylesine düþüncelerin içine ve bu düþüncelerin serin sahiline beraber gezinirken düþünür, bakýþýr, gülüþürüz karþýlýklý…

Mehmet Aluç

 Not:Gülen Düþ-Küllerime Sýðmayan Günlerim'den-Eserini okuduktan sonra azýcýk alýntýlayarak yazdým kýzýmýza teþekkürler ederim,sevgi ve selamlarýmla.