Her Bir Yaðmur Damlasý, Bir Umut, Bir Direniþ Sembolü Olarak Üzerimize Yaðmaz Mý?

Kahrýmdýr dünyanýn zulmünü seyretmek seyrederken, kahr oluyorum. Dünyadaki adaletsizliði, savaþlarý, açlýðý, yoksulluðu görüp içim parçalanýyor. Bu kahýr, sanki bir arkadaþ gibi yapýþmýþ her iki yakama, bir an bile ayrýlmýyor yanýmdan. Kahýrla yaþarken aþktan tat alamýyorum, sanki aþk bir köþeye saklanmýþ ve çýkýp gelmekten aciz. Anlaþýlmaz bir þekilde aþk, sanki bir veda mektubu býrakýp gitmiþ, oysa aþkýn içinde veda yoktu. Sen haklýsýn ey aþk, bu kadar zulme, bu kadar kahra dayanmak gerçekten zor. Kendi elimizle iþlediðimiz suçlarda sana yazýk oldu, ama iyi ki ezilmeden, yok olmadan gittin baþka gönüllere, baþka diyarlara. Acaba oralarda huzur var mýdýr? Keþke bir haber salabilsek, bir kuþun kanadýna baðlayarak.

Mecnun'u görür müsün, çöllerin dýþýnda Leyla'sýný beklerken? Leyla'yý görür müsün, sokaðýn baþýnda yolu gözyaþlarý içinde beklerken? Ey aþk, müdahale et tüm gönüllere, gir onlarý aydýnlat. Belki layýk olmayanlar vardýr, ama layýk olanlar da tek baþýna zulme karþý çýkamýyor. Filistin'de sapanda taþ bombayý yok edemese de, direniþin en güzel eserini sergilediði kesin. Gönlümüz, harabeler içi gibi harap hale gelmiþ. Ýnsanlýk için saraylar kurmak istesek de, gelen seyreden yok. Ýþte böyle acý dolu halimiz. Ey aþk, içir bizi aþkýn þarabýnda, mest olmayalým, ayýk olalým, canlanarak canlara varalým. Ýnsanlýkla birlikte beklenen yollara, bekleyenlere varalým. Varalým Yunus'a, Mevlana'ya, Hacý Bektaþ'a, onlarýn yoluna çýkalým. Kavgalarýmýz kendimizle deðil, zalimlere karþý olsun. Ah aþk, seninle olursak, seni taþýyacak böylesine insan bulursak, belki yakýn olur, "belki yarýndan da yakýn" diyen üstat gibi.

Uykuya dalmasýn bir çift göz, açýk kalsýn gözler, uykuya dalmasýn kalpler uyanýk kalsýn heyecanýyla atsýn, varmanýn aþkýyla titretsin bedeni. Asýrlar öncesinden baþlayan uyutma hali, batýnýn bir planý deðil mi? Bu yazgýdan öte kandýrýlmaydý, bir yangýna itiliþti, bizler ki o yalanlarla kendimizde deðiliz. Bilincimiz kapalý, ibretlik ders alamýyoruz, saklayýp gizlemiþler. Bir ömrün yangýný yanar hala üzerimizde, biz yanarýz, onlarýn yalanlarýna kanarýz. Kalbimizi daraltan elem, acý, budur. Kelamlarýmýz ferahlýðý anlatamýyor, ferahlýktan çok uzaðýz. Üzerimde az sonra silindirle geçerek ezecekler, uyanmak gerek haydi... Bak zalime, Filistin'de vahþice öldürüyor... Ýçimizde bebeler öldürülüyor, nerede idam? Elzem bir acýyla yaþamak çok zor, bütün acýlar direniþle katili serbest yaþamaya itiyor, idam yok çünkü... Sessizliðin arkasýnda geldi zulüm ve cinayet haberi.

Hayata doðru kendi düþüncelerimi ifade ederken, içimdeki bu yangýnýn ve acýnýn derinliðini anlamaya çalýþýyorum. Uyanýklýk hali, sadece fiziksel bir durum deðil, ayný zamanda ruhsal bir direniþ. Her gün, gözlerimizi açtýðýmýzda etrafýmýzda dönen olaylara tanýklýk ediyoruz; zulüm, adaletsizlik ve savaþ. Filistin’deki çocuklarýn gözlerinde gördüðüm korku, bu uyanýþýn ne denli önemli olduðunu bir kez daha hatýrlatýyor bana.

Ýçimdeki bu yangýn, sadece bireysel bir acý deðil; ayný zamanda toplumsal bir çaðrýdýr. Bizler, bu yalanlarla sarýlmýþken, kendi gerçeklerimizi bulmak zorundayýz. Kalplerimizin atýþlarý, bu direniþin bir parçasý olmalý. Her birimiz, içimizdeki sesi duyduðumuzda, zulme karþý durabilmeliyiz. Sessizliðin arkasýnda saklanan zulüm ve cinayetlere karþý, sesimizi yükseltmekten baþka çaremiz yok. Haydi, birlikte bu mücadeleyi sürdürelim. Uyanýk kalalým ve kalplerimizi ateþle dolduralým. Çünkü bu yangýn, sadece bir yangýn deðil; özgürlüðün, adaletin ve aþkýn ateþidir.

Bu yangýnýn içindeki acýyý hissetmek, beni daha da güçlendiriyor. Uyanýþým, sadece kendim için deðil, etrafýmdaki herkes için bir çaðrý. Her gün, bu zulmü görmezden gelmek yerine, sesimizi yükseltmek için bir fýrsat. Ýçimdeki öfke, adalet arayýþýmýn bir parçasý haline geliyor. Zalimlerin gözleri önünde, masumlarýn çýðlýklarý yankýlanýyor. Filistin’deki çocuklarýn yaþadýðý korku, benim de içimde yankýlanýyor. Onlarýn hayatlarý, benim hayatým. Bizler, bu acýlarý anlatan sesleriz. Her bir kelime, bir direniþin ifadesi. Her bir cümle, zulme karþý bir baþkaldýrýdýr.

Hayat, sadece yaþamak deðil; ayný zamanda mücadele etmektir. Kalplerimizdeki bu ateþi söndürmemek için, her an uyanýk olmalýyýz. Uyanýklýðýmýz, sadece fiziksel deðil; zihinsel ve ruhsal bir direniþ olmalý. Bu direniþ, adalet ve özgürlük için bir umut ýþýðýdýr. Þimdi, bu yangýný daha da büyütme zamaný. Kendi düþüncelerimizi hayata doðru taþýrken, zulme karþý durmak için el birliðiyle mücadele etmeliyiz. Gelin, sesimizi yükseltelim ve bu zulmü durdurmak için birlikte savaþalým. Bulutlara bakýyorum, benim gibi efkârlý ve aðýr yüklü. Taþýrken yaðmur damlalarýný, göz kýrpan bir kelebeðin kanadý gibi hafif hafif çýrpýnýrken, bu zulmün üstünde durgun yaþamýn üstünde zalimlerin üstüne taþ yaðdýrtsaydým, sevdasýnda yanýyor. Her bir damla, bir umut, bir direniþ sembolü olarak üzerimize yaðarken, bunun farkýnda mýyýz?

Kelebeklerin hafifliði yok içimizde, içimdeki acýyý taþýrken, bu zulmü durdurmak için bir çýðlýk gibi yankýlanýyor yazdýklarým sizlerle. Yaðmur, adaletin ve özgürlüðün müjdecisi gibi düþüyor. Her damla, bir varoluþun anlamýný topraða düþünce bak topraða var oluþu anlatýyor; her damla, kaybedilenlerin anýsýný yaþatýyor. Kaybedilenlerin anýsý çok acý, onlarý az neþeyle tanýþtýrarak neþe içinde kaybetsek güzel olmaz mý? Zalimlerin üstüne düþse kelimelerim taþlar gibi, sadece fiziksel bir eylem deðil, kelimelerim ayný zamanda ruhumun haykýrýþý olsa. Ýçimdeki bu yangýn, adalet arayýþýmýn bir parçasý. Uyanýk kalmak, bu zulme karþý durmak için her an mücadele etmeliyiz. Hayatýmda taþýdýðým bu yük, yalnýzca benim deðil; tüm insanlýðýn yükü. Bu yükü hafifletmek için, birlikte hareket etmeliyiz. Her bir kelime, her bir eylem, bu zulmü sona erdirmek için bir adým. Gelin, hep birlikte bu kelimelerimizi taþlar gibi zalimlerin üzerine düþürelim ve adaletin sesini yükseltelim. Vesselam.

Mehmet Aluç