Harı hüznün kesif sessizliğinde ölgün
yarım kürenin döşünden sökün ederken yıldızlar ve ekvator ve işte ben bir
metafor b/ellerken aşkı, yalnızlığın kuytularında ansızın da kanım donar.
Mağdur gülüşlerin bekleyişi…
Tayin edemediğim sırlar
Ve atanmadığım makam
Sözcükler kadar
Kanamalı mıdır yürek?
İmgelerin çoğaltışında taş mı kesilir
kalem?
Ve işte nidaların sarmalında
Ve işte hüznün girdabında
Köklediğim iken hüzün
Kardığım ölgün günün gevşemiş contası
Mevsimse ıssızlığın yankısı
Ağlayan solgun yapraklarsa
Bir gizemi deşifre edip içine de
çekildiyse insan
Ve nice zalim,
Ah, nicesi kaçın kurası…
Kurak bir ıssızlık
Hemhal olduğum sancılı bir yalnızlık
Ve sızısı dinmeyen
Peyderpey ölünen
Pantomim misali sürüklenen
Ve yerlerde sürünen insanlık
Haşmetli bir gölge iken hüzün
Peyda olacak mucizelerin beklentisi
Kordan közden körden gözler
Uleması zamanın
Bir serzenişten çok öte
İsyanın fukarası
İhmaller zinciri
Ve masumiyetin terk edilişi
Satır arasında yansa ışık ne ki?
İnsanlığın ışığı feri çoktan
sönmüşken
Ve işte yuvalanmış acılar
Ve işte doğurgan ölümler
Biri yer biri bakar misali ne ki?
Azınlık olsak bile
Avurdu çökük günün sefasını
Sürmek ne kelime?
Ölüm
Ve sürgün edilmiş gün
Derdest edilmiş bir kere verilen
hüküm
Ah, be hafız:
Sadece dizlerimin değil
Dizelerimin b/ağı çözülüyor
Çelimsiz bir çocuk misali
Gardımı alsam ne ki ne?
Giden çoktan gitti
El sallamıyorum artık gidenlere
sadece
Gitmesin artık başka çocuk vakit
erkenken
Cennete
Yerkürenin cehenneminden
koruyamadığımız nicesi
Yazılası şiirler ne ki ne?
Daha çok küçük iken her biri
Okul yerine girdiği toprağın altı
Ve üstümüzde ölü toprağı
Meğerki bir aldatı
İmiş insanlık:
Sevemediğimiz koruyamadığımız
İniltisi dahi kesilmişken vicdanların
Top yekûn biziz yargılanması gereken
Top yekûn firardayız
Top yekûn…
Kâfi değil mi artık nice Narin nice
Leyla
Topun ağzında kelam
Selamı kestik mi de hayattan
Günahımız büyük
Ve nice güruh toplanmış cami
avlusunda
Bu kir asla çıkmayacak ne elimizden
Ne alnımızdan
Bunca kin bunca kinaye bunca zulüm
Melekler dahi terk etmişken bizi
Yetiş yüce Allah’ım
Ve İlahi Adaletin sökecekken şafağı
Şafağı atmış insanların gölgesinden
dahi
Ayrı düştüğü
Bir taziye vakti daha mıdır bizi
bekleyen?
Geç de olmasın asla başka Narinler
ölmeden:
Yetiş yüce Rabbim yetiş
Dergâhında kabul ettiğin çocuklar ve
melekler adına
Bu acının da dermanı sadece sende
saklı…