Hüzün bir girdaptý, ey azizim…

Bir tutam sakalým olsaydý, ah, keþke oysaki eksik etekli dediler bana ve içimdeki manidar kuþa tekme vurdular.

Hazandý eksilen yaným ve yâdým.

Sözcüklerse açtýðým hamur misali bir avuç imge ve þerbet nasýl da atmýþtý aþkýn pabucunu dama bense dama taþý gibi seyrüseferinde evrenin, kýtalarca þiir aþtýðým yetmezmiþ gibi uzak coðrafyalara savurdular beni ve beti benzi atmýþ kuþlarýn öfkesine tanýk oldum hani, aç kaldýklarýnda ruhumu gagalayan hani, tok karýnlarýna bir damla suyun peþinde misal…

Öykündüðümdü gerdan kývýran kumrular ve þehla gözlerinde aþk kýrpýntýlarý.

Öldürdüðümdü içim dýþým ise istimlak edilmiþ beyhude düþler kalesi.

Kaile alýnmadýðým ne ki: ne ilkiydim ne ikincisi sadece damaðýmda tadý kalan anne lezzetli köfteler misali nasýl da köftehor idi acýlar:

Aç aç donat sofrayý.

Aç biilaç savur nidaný koru raconunu.

Kor misali düþler közünde þehrin özünde ömrün özenle sevdiðim ayrý dünyalarýn insanlarý olsak bile ayný iken içimiz ve uydumuz ve garantimiz ve þehla gülüþlerimiz…

Afakanlar da bastý mý bir hýþýmla kendimi sokaða attýðým gecelerin nasýl da uzaðýndayým ve sere serpe uzandýðým hayallerim yok artýk benim ben sadece tüten bir duman misali içimi eþelediðimden de öte dýþ mihraklarýn öfkesi savrulur yaðýz tenine þiirlerimin ve recim edilen bir imge bir þive kutsanmýþ hüznün martaval odaklý mevsiminde gel-geç aþklara geçiþ hakký tanýmadýðý kadar evren gölgeli bir yolda belki de ölüm için çok erken.

Maðdur gölgelerin ve seyyah yüreklerin ve sabahýn erken vakitleri afyonumun patlamadýðý þafak vakti söküklerim salýnan ve nazlý yüreðim üstüne alýnan göðün diviti yalnýzlýðýn dikiti sözcüklerinse bitik neslinde alfabeden çaldýklarým kadar da var hani her harf bir yaþam her yaþam bir aldatý köhne binalarýn çökmüþ temeli ve çöken avurtlarýmýn bana söylediði her yalaný duymazdan geldiðim.

Þimdi ölmek vardý ya…

Ve dönmek sözünden.

Vardiyasý bitmeyen hüznün töhmeti ve girift acýlarýn yayýn yasaðý dedim ya, azizim:

Her ne kadar her ölüm iken erken ölüm þimdi ölmek vardý ne de olsa kuþ kondurmuyordum insanlarýn yalanlarýna kuþ misali s/üzüldüðüm kadar gücüm neydi ki de her acýnýn delalet olduðu yeni bir baþlangýcýn da rotasýný çizendi mademki kader…

Günü b/ölüp de gitmeliyim hüznü derleyip toparlayýp…

Ah, be sevgili: ben sadece seni ve bu þehri

Güdüp de gitmeliyim kendimden…

T/arifsiz bir sevginin mazhar olduðu yalanlarý da demedi deme de hani dediklerimin yangýndan ilk kaçanlarý olduðunu bilmeden sen bildirmeden ben bilmezden gelenlere raðmen tek bildiðim nasýl ki hiçbir þey bilmediðim ve esefle saati kurduðum her kuþluk vakti kurda kuþa da yem olmadan gitmelerin zamanýdýr icazet eden ricada bulunduðum ve de hüznün katmanlarý soyaðacýmda saklý bir resim gibi ortasýndan ikiye b/ölüp paraladýðým.

Mücbir sebeplerden istifa ettim ben hayattan hem de çok erken.

Malum olmayan ne varsa mazhar olduðuna tanýklýk ettiðim uyku öncesi içtiðim süt tadýnda anamdan emdiðim sütü ilerleyen yýllar için biriktirdiðim elbet de asla deðildir mübalaða ettiðim ve münazara ettiðim hangi gölge ise kursaðýmda takýlý bir hicap makul deðil mümkün olmayanlardan inþa ettiðim bir hane gibi varsýn olsun hayat dört duvar bir kapý.

Hicvi ve de þarlatan gölgelerin dinmeyen výzýltýsý.

Arý misali sokan.

Arý misali bal deðil can yakan.

Arý misali uçuþan sihirli polenlerle hemhal varsýn olsun her çiçekten bal alsýnlar ben nasýl ki münferit bir çiçek olmayý boþladým ben nasýl ki yanýlgý yüklü Çingene kadýnýn bohçasýnda kokan bir çarþafým çarþaf gibi iken de denizin seyri kumsala vuran yorgun dualarýmýn ve dileklerimin tek savaþçýsý kimse hudut tanýmayan içimde kalan ukdelerin yongasý bir göl durgunluðunda da yaþayamadýðým kadar hayat ve zaman her misilleme yaptýðýnda fren yapýp da kendimle çarpýþmaktan son anda kurtulduðum asla deðil yalan.

Düþlerimin kýsraðýnda saklý bir düþ kýrýntýsý düþlerimin her düþeþ dediðinde yere düþüp sermayeyi kediye yüklediðimin resmi ve arazý ömrün ve þehla düþlerin örüntüsünde saklý teselli ben sadece bir düþten bir de hüzünden ibaretim, baylar bir de Eylül iken fonum ve Eylül iken yüreðimin cýngýlý, soyutlandýðým o lalden alfabe oysaki otuzuncu harfi olacaktým ben kâinatýn, yaz dediði, her þiire cephe alsa da yalnýzlýðým ve seferi tanýklýðýnda kalemimin nidalarýnýn…

Yorgun bir miladým da ezelden.

Temkinle yazýlýr þiirler ve tebessüm ehli bir surette saklýdýr imgeler ve þairin hayal gücü…

Nemalandýðým suretler eksik etmediðim sureler Eylül ve gevþeyen contalarý hali hazýrda fabrika ayarlarýma dönemememin de ezikliði var içimde.

Cahilce bir tufan ve devasa bir parantez yetmedi imleci duygularýn ve ihbar ettiðim serseri yalnýzlýðým dikilesi bir kale gibi bir put gibi bir punduna getirip de her pot kýrdýðýmda pembeleþen simamda saklý iken sema ve iþte eþ güdümlü duygular ve iþlevini unutan organlarým önce acýkmayý unuttuðum sonra yürümeyi sonra konuþmayý en nihayetinde taþa döndüðüm yetmedi çýrpý bacaklý bir kalem ve insansý görüntümü yitirip, kalem-kakan kimliðimle saklandýðým iken kuru bir aðacýn kovuðu…

Sezilerim ayaklar altýnda ezilen ezelden ve zelzele sonrasý bir yýkým misali meþrebimle mezhebimle mýntýkamda saklý ortak duygularým insan olmanýn alfabesi ve hali hazýrda tutuklu dilim ve iþte sonunda otuzuncu harfe geldiðim belki de üç otuzunda hüzün belki de mihrabý yerinde ölümün belki de cafcaflý bir sunum, aþkýn hatýrýna kalemi bandýðým mürekkep lekesi iken alnýma sürülen her lekenin de hakkýný verdiðim ve ispat ettiðim kadar masumiyeti yorgun bir mevsimle eþleþip en sevdiðim Eylüle kavuþtuðum varsa yoksa yorgun bir mahlasýn peþine düþtüðüm aþkla þevkle kalemimin yazmasýný da ön gördüðüm…

Ve iþte açtýðým o köþeli parantez hibe ettiðim duygularým tevafuk eseri bilinmezin þerh düþtüðü acýnýn tabelasýnda yazýlý bir þiir bir efekt ve geniþ açýlý bir üçgen dinamit yerleþtirdiðim içimin aþýlmaz daðlarý ovalarý platolarý oysaki ben sadece kuru bir aðacým nihayetinde kaleme dönüþen ve ruhumun kovuðundan firar eden ilhamým ve ilham perilerim göðün kabul gördüðü kabul edildiðim iken yüce Makam, aþkla þerh düþtüðüm gizin meali ve iþte tüm bulgularým aþka namzet özleme delalet yorgun mahlasýmýn her göz kýrpýþýnda asýlý kaldýðým Eylülün meramý ve mizacý ile eþleþip Eylüle ve hüzne denk düþtüðüm.