Renkleri küskün bir varlýðým belki de karanlýða küskünlüðüm ve þerit deðiþtirirken hüzün, kasvetli göðünde hazan denen metanetin yarýladýðý yarým kalmýþ hayallerde son turfan bir yalnýzlýðý kâh boca ettiðim kâh bodoslama sahiplendiðim kürenin iki parçasýnda eþitlenmiþ olsaydý ya, yüreðim ve tüm noksanlarým.

Çatalý sapladýðým iken yürek.

Sýrtýmdaki býçaðýn da yok iken bir sapý.

Kimine göre bir baltaya sap olamadýðým ve kendimce yürekten yüreðe konduðum bir kazazedesiyim hayatýn bahtýma da tahtýma da sevdalý ve ben tüm yanlýþlarýmla kendimce kendime yetecek tek doðru insaným; doðradýðým ekmek gibi kutsal dogmalarda saklý iken ferman ve iþte doðaçlama sevdiðim kadar doðaçlama yaþayýp yazdýðým belki de en kutsalý iken o revnak acýnýn hem sahibesi hem azizesi, azadesi ömrün saf kan safiyetimle saklý tuttuðum afiyetim.

Bir mýzraba denk düþtüðüm.

Bazen miskin.

Mihrabý yerinde göðü içime sakladýðým her mevsim iken yeniden doðuþum.

Mihenk taþým ve nirengi noktam ve de telaþla ördüðüm satýrlarým kendime d/okunma telaþý hüsrana denk düþerken yüreðimin na’þý ve sürgün edildiðim coðrafyalardan gelen o esinti sözcüklerin doðasýnda saklý o bakir sevinci boþ sayfaya telaþla sýraladýðým kadar da süregelen yaþama sevinci ve yazmanýn tadý damaðýmda kalýrken adý olmayan duygulardan inþa ettiðim cennetin istimlak edilmesine izin vermemek adýna zaman zaman da cehennemi yaþadýðým dünya telaþý…

Bir miðferim yok.

Er meydanýnda güreþtiðim bir minderim de.

Mil çekmiþken kalemimle gözlerime…

Bir de mimlenmiþken hayat denen þerbette dibe çöken tortuya dahi dertlenen saf ve arý bir su olmanýn hayaliyle kendime koþtuðum kendimden kaçtýðým ve açamadýðým kapýlardan dahi kovulup bacadan daldýðým yalnýzlýðýn þatafatýnda ve iþte teslimiyetimle kâinata Araf’ta saklý sýrlarýma tebessümler sunup Ýlahi Aþkla kendimden geçtiðim kadar da geçemediðim yollarda imdat butonuna basýp imbat gecelerinde rölantiye aldýðým hayata sitem yaðdýrdýðým iþgüzar bir rüzgârým ben.

Öncesiz.

Sonrasýz.

Ve de ansýzýn.

Acý eþiðinden sekip de algý eþiðinde þaþakaldýðým hayatýn beþiðinde uydurduðum masallara dahi inanabildiðim kadar insancýl bir rötarým ben elbet kendime geç kaldýðým.

Bir imlece sýðýnýp bir ayraca dönüþebildiðim.

Ünlem iþaretinde sorulara maruz kaldýðým kadar koyamadýðým o tek noktanýn peþinde ve bir ömür üç nokta ile idare edip þaþkýn virgülün sýrnaþýklýðýnda artýk kaç parçaya b/ölündümse yerkürenin katmanlarýnda kýt kanaat sevenlere inat sevgiyle bazense hüzünle eþleþip hayatýmý yeni baþtan kurgulamanýn verdiði coþku ile rýzkýma þükreden bahtýma da tahtýma da razý devrik bir sultaným belki de azat edilmediðim kadar azmedip sözcüklerle eþleþen kaderimde tüm yükü bizzat taþýsam bile kederimin dahi kabulünde kabul görmek adýna Rabbimin Dergâhýnda…

Rövanþý bu acizliðimin bir reform niteliðinde sil-baþtan çabam ve yeminlerim bazen bozduðum akabinde af dilediðim ve iþte yediðim vurgun solumdaki sayaca d/okunmadan geçmeyecek olan heyecaným ve s/onsuzluða tutkum.

Ruhuma her ‘’kal’’ geldiðinde.

Mezarýmý þimdiden süslediðim geri döndüðüm her yeminde çarpýlma ihtimali ile ruhumu sürgün ettiðim ve yüreðimi sürgülediðim en çok da adýmýn anýlmadýðý künyemde ve içimde geride kalan o mayhoþ tat.

Adý konmayan hayatlar.

Tadý olmayan ne varsa.

Yetmedi bayatlayan anýlar anýlmadýðým kadar ansam da azat edilmek adýna belki de önceki hayatýmdan.

Andaki dokunulmazlýðým.

Sudan sebeplerle yarýnlarý ertelediðim.

Aklýselim bir dünya dileyip aslýnda sadece kendime yenildiðim.

Göðün kayýp týpasý ve ulaþamadýðým en yüksek rakým aklýmýn dünde kaldýðý ruhumun yolda yüreðiminse defalarca çalýndýðý.

Sözcükler iken hümayun.

Ýmgelerse bir kaçýþ.

Pencereme tüneyen o sevdalý bakýþ ve de: elbet yýllardýr eksik olmayan misafirim pencerenin nüktesinde asýlý ruhumun kancasýnda ve kaybettiðim sözlüðün yasaklý kelimesi belki de yasa dýþý bir mutluluk yasýma tutunup yaþýmla sýrtýný sývazladýðým o yalnýz kumru.

Kuruntularýmýn kývancýndan sökün eden.

Aþkýn rövanþý iken özlem ve çifte kumrulara isyan eden tekil hanesi tekil dünyasý penceremin misafirine açtýðým kadar içimi ve evimi.

Bir yenilgi belki de.

Ya da kuram dýþý bir tutamak.

Þaibeli dünyaya resti çektiðim ve iþte tüm yüreðimle Rabbime teslimiyetim.

Uyruðu ve de ýrký yok iken duygularýn aralýksýz hamt ettiðim.

Ýçimin yörüngesi ve ilhamýn yönergesi elbet el pençe divan durduðum kaderimle eþleþen neyim var neyim yok göðün de hurafesi iken belki de s/onsuzluða olan tek kiþilik yolculuðum.

Kasveti sonlanmýþ.

Belki de duygularým iken mumyalanmýþ.

Ve iþte mum gibi eridiðim ve m/imlendiðim bir var oluþun simgesi iken týrnaklarýmla kazýdýðým kadar tebessüm ekip huzur biçtiðim ve dünyanýn albenisine yenilmeden maneviyatýmla Rabbime teslimiyetim.

Huþu içerisinde huzurun da manivelasý iken bir içimlik duyguyu ömürlük huzura döndürdüðüm elbet Rabbim ‘’ol’ dediði takdirde.