Cilveli bir ihanet idi þarkýlar üstelik þiirin cebinden çýkardýðý ve de gamlý notalar nazarýnda hüznün nezih bir ölüm dilerken Allah’tan…

Hoyrattý fýrtýna ve fýtratým kaygan zemine çalým atan ve iþte dualarým ve iþte Allah inancým sadýk kaldýðým zemheride büyümeyi unuttuðum bir zelzelede ve annemin ellerine muhtaçtým adý aþk adý masal adý hüsran ve adý umut olan notalar ve harflerle doldurduðum cüzdan çünkü para geçmiyordu benim ruhumda kuruþlarýn dahi tünediði ve tükendiðime delalet ne varsa türettiðim sevgimin karþýsýnda meleklerin düðmelerini iliklediði bir cennetin seyyahý bir yolcusu idim dinmeyen rüzgârýn esintisinde üþüyen içim ve için için sevdiðim varsýn kulaklarý çýnlasýn þüheda mazimin…

Ben bir rakkase.

Ben bir semazen.

Ben aylak bir kuþ.

Ben demlenmiþ çayýn dibe çöken tortusu.

Ben zelzelede ayakta kalan dimdik bir bina ölümün olsa da mayhoþ kokusu ne isyan ettiðim ne inkâr ne itiraz yalnýzlýðýn dekoratif yüklü dökümlü eteklerinden dökülen yürek sýzlatan o türkü.

Niyazýmdý dillenen günbegün ve sözcüklerimle hüküm sürdüðüm ütülü bir perde misali edebi ahlaký saygýsý baþ tacý ve yalnýzlýðým ihtiþamlý sadakati asla bana ihanet etmeyen kalemim ve kelamýn esintisinde verdiðim Allah’ýn selamý karþýlýk bulacaðým illa ki cennetin korusunda ve korosunda tutuþan yaprak misali yâdýmda saklý iken nazým yârimse kolaçan ettiðim yürek pazarým tezgâhta saklý duygular ve imgeler gönlün redifi sözcüklerin neþri ve neþrettiðim onca þiire hikâyeler biçtiðim gönlümün hutbesi koþtuðum kadar Rabbime sonsuzluðun dibe çöken tortusu…

Ben ki kýblemdeki yangýn.

Ve sen ki, kavuþamadýðýmýz kadar da yakýn kalpler birbirine.

Ve yalnýzlýk denen o tufan aþkla eþleþen þiirlerin nezdinde:

Ah, yanýk kelamým…

Ah, ucu yanýk mektuplarým…

Ah, o sessiz yakarýþým…

Ýlla ki kavuþacaðým yüce Rabbime.

Ne bir koku ne de yalýn bir korku.

Ýzafi bir duman yandýðým o d/oku.

Ve fýrlattýðým o oku:

Yay gibi gergin…

Aþk gibi s/üzgün.

Sözcükler gibi alýmlý.

Sökün eden mýsralarsa çöl çiçeðim ben ki bir hümayun ve sen ki…

Sevdiðim kadar da var hani.

Bir çetele tuttuðum öncem.

Ruhumdaki bilmecem.

Yaramdaki katman.

Yamalandýðým deðil yarýladýðým hiç deðil en çok da yalanladýðým vardýr elbet bir bilen bir duyan.

Sýzýmda saklý kýrýk sazým.

Sazýmda saklý gamlý notalarým.

Belki bir sol anahtarý belki fa lakin bildiðim tek þifre: aþkýn haznesinde saklý özlemin ukdesinde ve sözcüklerin güftesinde yaranamadýðým bir tek Allah’ýn kulu nasýl ki kinaye ve yalan ve nefret kustu ve doðamdaki misafir: umudun peçesi sözcüklerin neþesi yalnýzlýðýn nesnesi ve dolduruþa gelen kimse yok mudur sahiden de Allah korkusu?

Ýstifli kitaplar masa üstümde.

Özenle saklý sözcükler sayfalarda.

Öznesi özlem olan þiirler yüreðin raflarýnda.

Ve ayaðýmdaki çizmem adeta Kýrmýzý Çizmeli Kedinin masalýnda hükmeden ya da Uyuyan Güzel ve iþte alnýma konan o masum buse.

Ne var ne yok feragat ettiðim ömürden.

Yalýn ve yanan bir kale içten fethedilen.

Kalem ise bir römork kalem ise bir araç kalem bir ayraç mühim olan insanýn yüreðinde yaþattýðý sevgi sevinç ve neþe ve gaipten gelen coþkum uyuya kaldýðým masa baþýnda kitaplar iken baþýmý yasladýðým ve Rabbimin ‘’oku’’ emrine biat aþkla okuduðum ve öykündüðüm yüzlerce masal kahramaný içinde saklý huzur sözcüklerse cennet bildiðim ve kalem ile tokuþan baþým kalem ile restleþen nazým ve kalem ise eþleþen yürek sesim ben kambersiz ben kaldýðým kadar saf ve temiz ben ki Allah yolunda uçabildiðim kadar yükseklere ve iþte cihanda saklý o karanlýk dehlizden firar ettiðim kadar da yalandan ve neþrinden nefretin ölümle pekiþen iç sesim varsa yoksa Hakkýn Yolu varsa yoksa içimden taþan coþkum ve itikadým aþkla eþleþen mademki Allah var gam yok…