Ölümü irdeleyebilirdim eðer ki ölüm olmasaydý nakþeden güne ise ayrý kýrgýným gücüme giden sürgün edilmiþ yüreðimde esen yele el aman demeden de el insanýna elimde olmayan nedenlerden ötürü kalemin diklendiði yüreðimin devindiði ve ilham perimin söylendiði kadar da söylediði hüzünlü þarkýlara kefilim aslýnda her þarkýnýn her þiirin bir ayraç olduðu yalnýzlýðýmýn b/ölünmüþ sayfalarýnda akýttýðým kana da emeðe de tere de kefilim:

Suskun bir nidadan daha kötü daha baskýn bir acý nasýl olabilir nasýl dillenirdi eðer ki kalemimin kalbi olmasa?

Uçuþan saçlarýnda mevsimin arayýþýmýn da tescilidir var olduðum kadar hiçliðimin nazarýnda nazenin bir sevda masalýna öykündüðüm kadar da aþkýn baþþehri ilham perimin akan yaþýna nasýl ki dokunamam ben sevdiklerime onlarý deðil kýrmak hassasiyetimle eþleþen sevgime eþlik ederken süzgün yüzlerinde nice hüzünlü þiire denk düþtüðü kadar matemli yüreðimin geride býraktýðý g/ize nasýl suskun kalabilirdim eðer ki ruhumu delice yoðuran delice öðüten bu hüzün olmasa.

Diþ bilerken þeytan düþ biliyorum.

Dokunaklý bir þiir deðil de dokunulmazlýðý olsun istiyorum yazdýklarýmýn ve sinemde taþýdýðým hüzün kefem ruhumu yasladýðým ulaþýlasý imkânsýz tepem bir de kefen bezine sarýlý çocukluðum devrimin çoktan kapandýðý sözüm ona teknoloji/milenyum çaðý denilen bu kepaze yüzyýlýn seyrinde nasýl anmam doðduðum asrý?

Rengimin pembesi.

Ruhumun dengesi.

Dingin olduðum yýllarýnsa özlemi var içimde.

Hazzýn deðil haiz olduklarýma þükrettiðim:

Hafýzam beni yanýltmadýðý kadar havsalamýn almadýðý o kalýn rehberi.

Satýrlar b/öldüðüm.

Sözcüklerse külünden doðduðum.

Sitemim ne yere ne göðe þiarým mademki sevgi ve iþte peþi sýra sitayiþimin peþinen sevdiklerim ve özlediðim o mevsim.

Tüten bir ocak.

Sýcak bir soba ve sofa.

Çayýn deminde yüzen huzur.

Aþkýn eninde boylamasýna yatan hasret.

Çekincelerin çýtlattýðý ne de olsa utangaç bir yüreðin mendireðine asýlý sevgi sözcükleri.

Günümüzde ise aþkýn da acýnýn da yuhalandýðý.

Ön sözüm yok iken doðmuþum.

Son sözü söyleyecek kadere nasýl da sokulmuþum.

Hoyrat ve cüretkâr gölgelerin t/uzaðýna nasýl da düþmüþüm ve iþte sevginin mimlendiði ve iþte aþkýn solduðu ve iþte göðün nihayetinde yere kapaklandýðý sözüm ona yerin göðe kavuþtuðu.

Hýzýmý alamayýp da gaza yeniden bastýðým ve de suskunluk iken yüreðimin fren sistemi durduk yere sevdiðim durduk yere öldüðüm dumaný tüten bir çatý katý ya da evrenin en tepesi kimselerin beni görmediði ve gömmediði de ve iþte ait olduðum kimsesizler mezarlýðý yaþamla ölüm arasýnda bir seçenek olsa bile her iki þýkký da iþaretleyip defalarca ölüp defalarca can bulduðum ve canhýraþ hüznümün son bulduðu bir zaman aralýðý iki ezan arasý iki nefes arasý…

Ölümü irdeleyebilirdim eðer ki yeniden doðmamýþ olsaydým.

Özgürlüðümü dillendirebilirdim eðer ki bir ömür zincirlere tabi olmasaydým.

Ýþgal altýnda bir þehir.

Ýþgal altýnda bir þiir.

Sözcükler top yekûn firar etmiþken ve iþte çivi çiviyi sökerken çivilendiðim zemin ve çivit mavisi gözlerinde annemin kulaç açtýðým okyanuslar ve iþte titrek ellerinde annemim tinime uygun en haþmetli duygu iken umut ve sevgi…

Ölümü irdelemek istemiyorum da artýk hem:

Ne atýk bir yürek ne atýl cümleler.

Ölümsüzlüðü çaðrýþtýrsa da ölüm dayanamam ben artýk gidenlerin ardýndan.

Bir sözlüðüm yok çünkü binlercesine kayýtlý iç sesim.

Tekil hanem çoðul sevincim ve asla gizli olmayan öznem yine de göz önünde olmayý sevmediðim için karanlýkta gezdiðim ve inzivaya çekildiðim þatomun penceresinden el salladýðým kuþlar kanatlarýný bana verdikleri ve farklý zamanlarda kanatlandýðým ve tüm cihaný en tepeden seyrettiðim konacak bir dalým olmasa bile köküme sadýk Rabbimle hemhal aþký da huzuru da umudu da özet geçtiðim ve tek Sýðýnaðýmdan istediðim ve bahþedilene þükretmekten de ötesi iken hali hazýrda umutla ve kývançla beklediðim doðru zaman.

Beklentisiz bir yaþam.

Belirsiz izlekler.

Ýzbelerde yaþayan gölgeler.

Devasa bir ekranda resmigeçit yapan tüm anýlar ve anýlarýn ardýnda geride kalmayan onca insan ve çoktan göç etmiþ nicesi adeta misilleme yaparcasýna kader yine de baþým gözüm üstüne deyip geri çekildiðim.

Sonlanmadan zaman.

Ayrý düþtüðüm kadar kendimden.

Bazen kendimden býkkýn.

Bazen kendime âþýk bazense kendime tutsak bazense kendimden nefret edip kalemimin bileklerini kestiðim ve kan kaybýnda baþ veren çiçekler misali birer siyah gül olsa da hüzünlü kalbimin mýsralarý ve iþte eþleþtiðim bin bir ruh hali ve özlemi ayraç bilip öznemden ayrý düþmemek adýna pekiþen ve ýsrarcý bir hayali gerçek kýlabilme hevesi elbet nefesim yettiði kadar ve hep de yinelediðim üzere:

Ölüm olmasaydý keþke…

Keþke olmasaydý da irdelemekten vazgeçseydim.

Vakit çok geç olmadan en çok da kendime geç kalmýþlýðým iken tüm zarar ziyan…