Bir parça da et, etimdem. 

Feda olsun iki gözümün biri, 

Elim, parmaklarým, bir bacaðým

Yeter mi diriltmeye, ölü bir bedeni ? 

Daha kaç baþ, kaç can gerek? 

Tepeleme yýðýldý masum bedenler

Kan nehrinden deryalar oluþtu, 

Semaya doldu kanatsýz melekler.

Susayan toprak cana doydu. 

Hatta kustu öbek öbek kanla et, 

Görüyorum, gözlerimde yaþ,

Yerlerde naaþ dolu, gökte þehadet. 

Bir mazlumun feryadý inletirken gökleri? 

Ya Hakk'ýn gazap yüklü melekleri

Kökümüzden temelli sürecek bizi, 

Hatýrlayýp kýyam edeceðiz ya da

Hücrelerimizde saklý o kutlu Giz'i.

Hoþ, kýyam etsek de ne fayda?

Sanki Ýblis'ten cerahat bir payda.

Verebilir miyiz hesabýný bunun diye

Düþmez mi þu nankör aklýmýza?

Ýblisin güçleri bize galebe çaldý.

Hepten kayýp sanki insanlýðýmýz

Aslan yüreklilerimizden kaçý kaldý?

Bizi böldüler, parça parça ettiler,

Kalbimizi nefsimizle kerttiler.

Hüküm onlara kaldý, kölelik bize,

Bunu zafer diye kazýdýlar zihnimize.

Bir bebek bir poþete sýðdýðý gün

Kesti aklým; bu medeniyet deðil, zulüm.

Günahla kaplý yeryüzü ve sinelerimiz

Kardeþ etiyle dolu doymaz midelerimiz.

Yýldým, býktým, usandým bu dünyadan

Kurtulmak istiyorum bu süslü zindandan.

Biz aciziz Allah'ým, Muzaffer olan Sensin, 

Zafer nasib eyle ki bu zulüm dinsin. 

Böyle sürecekse dünya, kül olsun, yansýn

Kýlýçlar kemiklere, toprak cana kansýn. 

Ne pusatýmýz pusat, ne de atýmýz at, 

Haktan bildiklerimiz sanki binbir surat. 

Korkuyla sinmiþiz, milyar küsür Müslüman

Üç yüz on üç et bizi ey yüce Yaradan. 

Belki o vakit varýrýz bir cidale

Geçit vermeyiz bu þerr-i izmihlâle. 

Kabul eyle, bi hakk-ý Kur'an, 

Masum kanlarý için

Allahümme amin, 

Amin, Ya Muin... 

Mahmut UZUN