Bir damar çaldım kalbimden
Bir parça da et, etimdem.
Feda olsun iki gözümün biri,
Elim, parmaklarım, bir bacağım
Yeter mi diriltmeye, ölü bir bedeni ?
Daha kaç baş, kaç can gerek?
Tepeleme yığıldı masum bedenler
Kan nehrinden deryalar oluştu,
Semaya doldu kanatsız melekler.
Susayan toprak cana doydu.
Hatta kustu öbek öbek kanla et,
Görüyorum, gözlerimde yaş,
Yerlerde naaş dolu, gökte şehadet.
Bu sessizliğin laneti ne kadar sürecek
Bir mazlumun feryadı inletirken gökleri?
Ya Hakk'ın gazap yüklü melekleri
Kökümüzden temelli sürecek bizi,
Hatırlayıp kıyam edeceğiz ya da
Hücrelerimizde saklı o kutlu Giz'i.
Hoş, kıyam etsek de ne fayda?
Ayrılık girmiş sinemize,
Sanki İblis'ten cerahat bir payda.
Bir gün bu sükutumuz düşer de kayda
Verebilir miyiz hesabını bunun diye
Düşmez mi şu nankör aklımıza?
Allah'ım, acz içinde ordularımız,
İblisin güçleri bize galebe çaldı.
Hepten kayıp sanki insanlığımız
Aslan yüreklilerimizden kaçı kaldı?
Bizi böldüler, parça parça ettiler,
Kalbimizi nefsimizle kerttiler.
Hüküm onlara kaldı, kölelik bize,
Bunu zafer diye kazıdılar zihnimize.
Bir bebek bir poşete sığdığı gün
Kesti aklım; bu medeniyet değil, zulüm.
Günahla kaplı yeryüzü ve sinelerimiz
Kardeş etiyle dolu doymaz midelerimiz.
Yıldım, bıktım, usandım bu dünyadan
Kurtulmak istiyorum bu süslü zindandan.
Biz aciziz Allah'ım, Muzaffer olan Sensin,
Zafer nasib eyle ki bu zulüm dinsin.
Böyle sürecekse dünya, kül olsun, yansın
Kılıçlar kemiklere, toprak cana kansın.
Ne pusatımız pusat, ne de atımız at,
Haktan bildiklerimiz sanki binbir surat.
Korkuyla sinmişiz, milyar küsür Müslüman
Üç yüz on üç et bizi ey yüce Yaradan.
Belki o vakit varırız bir cidale
Geçit vermeyiz bu şerr-i izmihlâle.
Kabul eyle, bi hakk-ı Kur'an,
Masum kanları için
Allahümme amin,
Amin, Ya Muin...
Mahmut UZUN