Fikirler kangren, ahlak pek hasta,
Katiller taziye evinde yasta.
Kanla irin kaynatılan bu tasta,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Taş mezarlardan fışkırır bir ateş,
Ruhsuz bedenler, işte baş, işte leş.
Bizi girdaba çeken bu keşmekeş,
Ne şifadır bize, ne de kurtuluş!
İnsan eti yiyenler ocağında,
Kuzu postu giyenler kucağında,
Hainler ve kalleşler bucağında,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Ağuyu bal diye verirler bize,
Yağıyı gardaş bildirirler bize,
Ellerde derman için derdimize,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Boynumuza vurulduğunda urgan,
Böğrümüzü deldiğinde bir dirgen,
Özümüze olursak bunca saldırgan,
Ne şifa buluruz, ne de kurtuluş!
Yitip giderken hep asıllarımız,
Esrimeye durur nesillerimiz.
Suret-i Haktan zannettiklerimiz,
Ne şifadır bize, ne de kurtuluş!
Kanla suladığımız her nere varsa,
Ya dünyalık gözümüzde ya arsa.
Ganimet bellediğimiz şu parsa
Ne şifadır bize, ne de kurtuluş!
Ey özüm, gardaşım, bacım, yoldaşım,
Ey beraber yurt tuttuğum sırdaşım,
Kederim bir, muştum bir haldaşım,
Töremizdir bize şifa, kurtuluş.
Dersen bugün gebedir önümüze,
Gece erişir elbet bir gündüze,
Dön de bak Gök kokan yazımıza,
Yazımızdır bize şifa, kurtuluş.
Gayretten geri kalıp da gevşeme,
Benliğinden sıyrılıp da dönüşme,
Sakın kanından olanla dövüşme,
Kanımızdır bize şifa, kurtuluş.
Alnında secdeyi taşı her demde,
Dilin Kur'an şakısın kelamında,
Bil ki sönmez güneşin şafağında,
Dinimizdir bize şifa, kurtuluş.
Mahmut UZUN
