‘’Bir yaz yaðmuru yaðdý içime

Ezildi iri üzüm taneleri camlarýmda

Gözleri kamaþtý yapraklarýmýn

Bir yaz yaðmuru yaðdý içime

Gümüþ güvercinler uçtu damlarýmdan

Koþtu yalýnayak topraðým

Bir yaz yaðmuru yaðdý içime

Tramvayýma atladý bir kadýn

Ak baldýrlarý ýslak…’’(N. Hikmet)

Sükût eyleyen mihrabýn saklý olduðu o düþ küresi…

Mecazi bir firar benimki: yalnýzlýðýmla tecrit edildiðim bir düþ hapishanesi fendi neyse yýkýlan ferdi kimse tarafýnca itildiðim ve ben bir gök taþýyým yaþlarýmla saðalttýðým ruhum bazen salkýmlarca üzünç kulaðýma küpe yaptýðým acýnýn uyruðu.

Melodiler suskun bu gece.

Metazori bir yaþanmýþlýk kýyýma uðradýðýmýn hem ertesi hem öncesi kýymet bilmez insanlardan yaka silkip koþtuðum tevazu yüklü bir cenneti hidayet bildiðim Ýlahi Aþkýn küresinde saklandýðým o tek zerreye tekabül eden varlýðýmla yokluðumu mukayese ettiðim.

Solgun tüm renkler bu gece ve vurdumduymaz insanlar bense cahil cesareti ile hala ümit ediyorum payýma düþer diye bir selam ya da kelam.

Azýnlýkta mutluluðum.

Aykýrý olmaksa neye denk düþüyorsa cihanýn nezdinde?

Sersem sepelek yüreðim ve çivilenmiþken oturduðum sandalyeye aslýnda çivi filan da sökmüyor çiviyi sadece çivit mavisi gözlerinde annemin yol alýyorum ve yâd ediyorum mutlu günlerimi ve elbet tek yarenlik eden sefil kalemim.

Ne yaparsam yapayým azat edilmedim ben bu cehennemden ve içimdeki cennetteki tüm çiçekler soldu iþte bir gecede ve hurafeler kondu mabedime sonra zýlgýt yedim sonra zincirlendim sonra da zencefil kokulu bir düþle geceyi kovdum kapýdan ve bacadan içeri giriverdi neyse yýlýþan ruhuma elbet acýlarýn duvaðý ile pek bir hemhâlým ve öykündüðüm tek bir kare dahi yok içinde yer aldýðým aslýnda tefe konduðum.

Söylenceler yaðýyor.

Kýrmýzý karý kürüyorum kapýmdan ve tünüyorum dualara ve tütüyorum alý al moru mor yüzlerse figan yüklü ve isyankar bazen baþýma gelen bir taþ ve kutsal kitabý yüreðimde hissediyorum ve insanlýðýmla sorgulanmanýn ertesinde elbet þüphe ediyorum kendimden.

Daha farklý olabilirdi her þey… demenin ne anlamý var ki bu saatten sonra ve sakýncalarýný asla tahmin edemediðim seyrüseferinde sevginin deðil sevgi boþluk ile iþtigal bir yaz yaðmuru diliyorum Rabbimden.

Her rahmetten nemalandýðým.

Rahmeti içimde hissettiðim.

Bazense sel olup çaðladýðým.

Yazýn meftun yüreðine serdiðim bir örtü gibi üstüne yaydýðým sözcüklerim ve iþte tek tutanaðým tek tutuklu olduðum sadece Allah inancý ve kalemle tutunduðum bir hayatýn kâh körfezi kâh yamacý kâh boyladýðým uçurumun pervazý.

Gölgeli yolu þu aðaçlarýn dibinde biten bir ot bile daha mutlu benden ve izahý olmayan neyse artýk boþladýðým asla baþlayamayacaðým mutlu bir hayatýn tetiðini çoktan çekmiþken ve iþte mutlak bir mutluluk sadece anlýk ve saatlik: o da yazmanýn verdiði huzur ve üþüttüðü rüzgârla ateþimin söndüðü derken bir kývýlcýmla yeniden baþlayan Ýlahi Ateþin her zerresine nasýl da muhtaç ve sevdalýyým.

Yazýn yazgýsý.

Yazgýmýn da yazýsý.

Yazmaksa belki de asla baþlamamam gerektiðine kani iken de zaman zaman ve yiten bunca insanýn ardýndan kendimi çýplak ve korunaksýz hissettiðim ne de olsa kalemin esintisinde bazen yok olduðum bazen acýmasýzca sorgulandýðým hatta suçlandýðým çünkü mutluluk deðil bana biçilen rol ve ben doðaçlama yaþar ve yazarken üst üste aldýðým darbelerle kalemin beratý verilmiþken.

Bir vatman gibiyim zaman zaman.

Ya da meçhul bir gölge.

Ýhbar ettiðim her duygumdan dolayý ansýzýn yargýlanmanýn da kaçýnýlmaz olmadýðý elbet umut teknem yalpalarken mutsuzluðumu itiraf etmenin mucidi iken yazmaya doyamadýðým ve aldýðým yeni darbelerle kalemimle beraber duygularýmdan da hüküm giydiðim ve daraðacýnda sallandýrýldýðým.

Bir yaz gecesi.

Bir yaz yaðmuru.

Yaðan rahmeti toplamak adýna ellerimi ve yüreðimi göðe açtýðým ve beni tek duyan ve anlayan iken Rabbim.

Kimi insan tribünlere oynarken ben asla insan ayýrt etmeden asla da saygýda kusur etmeden yaþamanýn ve yazmanýn ertesinde cezai yaptýrýmlarla tecrit edildiðim bir mutluluk ve onaydan geçmeyen yüreðimde ise en ufak kötü niyet yok iken sürgün edildiðim uzak limanlarda artýk neyin vedasý ile iþtigal olduðumu bilmeden sadece dua ediyor ve yazýyorum ve daha çok acý çekmek için kalemin de ucunu asla kýramýyorum.

Kýrgýn yüreðimden dökülen her duygu ve kelime.

Bir çýkarýmsa hayat.

Çýldýrma noktasýna gelmiþ insanlýk.

Ve ben inatla yaþýyor ve yazýyorum ve yazgýmdaki bilinmezi hayra yoruyorum bazense taþýdýðým negatif enerji ile salýnýyorum uç kutuplarda elbet kalem iken ekvatorum inanç iken merkezim ve herkesten farklý bir boyutta yaþamamýn ertesinde sadece susuyorum ta ki Ýlahi Adalet benim yerime konuþacakken büyüyen bir sevgi ve inanç ile Rabbime yürüyorum ve bir elimde kalemim bir elimde annem…