Yerli bir acý duvarlarýn yýlgýn bekleyiþi…

Dualarýn tekbir getirdiði hüznün servet deðerindeki hitabesi aþka öykünen bir kuþ tedirginliðinde sözcüklerin rengine asýlý sadece sevginin duayeni bellemiþken hasreti.

Bir izotop.

Bir misket.

Yuvarlak gezegen.

Yusyuvarlak sevinçler ezelden.

Kale duvarlarý kanýn münafýk gözyaþý:

Skalada saklý sýrlar;

Sýr küpü özleyiþler.

Hazan ötesi huzur öncesi yalýtýlmýþlýðýn kýblesinde saklý domdom kurþunu ve tonton bir nine gözlerinin seðirmesi iken yüreðimi yakan ve tutmayan elleri ayaklarý varsýn olsun da bir tutamaðý insanýn hayata deþilesi bir iz geberesi bir yara.

Seyyah imgeler daðýnýk günün arkasýný toplayacak mý sahiden?

Eften püften dertler göz hizasýnda ufkun bekasý yarýnlarýn nazýnda saklý nice niyaz aþ eren yeryüzünün istiflenmiþ kurak nehirleri susuz barajlarý.

Meali yok iç çekiþin.

Serzeniþi aralýksýz dýþ sesin.

Gerilen yüzünde ölü kadýnýn gergin sinirlerinde yaþ dolu bulutlarýn ve o meddücezir ki külyutmaz duygularýn tutulan nutkuna sarýlasý bir esvap etekleri zil çalan ve özdeþ deðerler müspet menfi sözcüklerin baþýný baðlamaya muktedir mademki kalem kaile alýnmadýðý kadar saklýdýr içinde kale duvarlarýnýn.

Her düþ her renk her vecize…

Israrlý sergüzeþt yalnýzlýðýn kale duvarlarý ardýnda saklý sevdalý kalem’ in izini sürdüðü kadar yolculuk:

Bazen temposunu yitiren.

Bazense sevgiyle hicveden.

Yaþlý yaslý kaportasý çürümüþ insanlýðýn manifestosu þimdilerde diken diken eden þarkýlar öncesinde mil çekilen gözleri ve iþte kayýp týpasý þaþkýn þiþenin uzvu iken kanatlarýnýn kanýnda içi çekilen berduþ kuþlar familyasý.

Çengel izi.

Çatlak sözcükleri.

Çýbanbaþý iken yazýlmayan imgeler.

Tereddütsüz sevgiyi hatmeden tüm þiirler.

Gün bu gün.

Dünde kaykýlmýþ bir hüzünle adeta emir eri ilhamýn.

Boykot ettiði kadar yalnýzlýðýn rüzgârýnda sýðýntý bir varlýk addedilse de insan zaman zaman…

Israrla yaþamak bu olsa gerek; istifli gözyaþý burnu Kaf Daðýnda aldatýlmýþlýðýn hacmine sýðamazken nem ve rüzgâr ve gök taþý.

‘’Mutlak bir yalnýzlýða mahkûm edildim

Ben yalnýz kalmalýyým. Baþka çarem yok.’’(Oðuz Atay)

Aldatýlmýþlýðýn kabrinde yatan aðýt en çoklarýn en aza indirgendiði saf kan safiyetin de mimarý iken hayat.

Mimarisi belki de ölgün kentin kale duvarlarýna asýlý o devasa asa.

Þimdiler metruk yarýnlar olasý dünse sadece bir mizansen sýra dýþý bir izlek kaderin dayattýðý yaftalarý tek solukta içine çeken her dilek.

Yarýmlar.

Yarýmadalar.

Ýzdivacýna talibim metruk gezegenin de rövanþý iken ve iþte aklýmýn iplerinin çekildiði ve iþte ruhumun çözeltisi þimdimden dahi mahrum iken gýybete düþen deðersiz deðerler.

Yorgun ýrklar.

Yaslý sýra daðlar.

Yaþlý mizacýnda bulutun asla da tolerans tanýmazken umudun sertifikasý elbet baþým gözüm üstüne kaderin kederli dolduruþlarý.

Muhakeme yeteneðini kaybeden nice duygu.

Münazara öncesi tutulan nutku kýblemin ve han duvarlarýna sýðýnmýþ þairlerin dinmez nüktesi.

Ayartan kim ise artýk kalbimi…

Kan çýkmazsa namerdim, demelerin kestiði racon ve kansýz hüzünlerden arda kalan o rüzgâr.

Yeni yetme bir düþ bir gülüþ bazense vazgeçiþ.

Meczup iklim.

Manidar gülüþler.

Yandan çarklý bir çan eðrisi ölümle örtüþen dinmeyen nemi göðün dünde kalmýþ öðretilerin cebinden dökülen çakýl taþlarý.

Yeniden baþlamanýn tadý damaðýmda kalýrken ve iþte olasý sonlarýn müptelasý:

Þair kazan þiir kepçe.

Yorgun Ruhlar Atölyesi ölümün fýsýltýsýný bastýran bir duygu resitali ölümün ilikli düðmeleri örgün eðitimin faydalarý ve yaygýn anarþik bir düzen saklý iken tepkisizliðin çýð gibi büyüdüðü ve iþte çýðýn altýnda kalan þiir ve þair.