Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı Ben oradaydım, sen oradaydın Kırılmış duygularımız yanımızdaydı Ayrılıklar, hasretler bir aradaydı Kimsesiz caddelere yazılırken isimler Duadaydı eller, ışıklar sönerken Ruhumun ıstırap merdivenlerinde Yoruldum peşi sıra koşmaktan Yakalayamadığım gerçekleri...
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı Ağladık kurudu gözlerimizde ırmaklar Kurudu hayallerde sevgililer Sevgilide bitti en mahrem dilekler Dilekler adanmıştım, adamıştık ama Ulu gürgenler gibi bir bir yıkıldılar Yıkıldı vicdanımıza dikilen direkler Sorgularken bu hazin coğrafyamızı...
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı Kayboldum bir ummanda Mecnun’um Aradım ben’i ruhumun derinliklerinde Her derinlik kopardı yüreğimden bir parça İpini çekti gece Sessizliğe büründü Sensizliğin gölgesinde Sensizlik cümlelerin her kelimesinde.
Hüzün bahçelerine düştü gözyaşı Gece kuzgun bakışlarını dikti Bulutlardan süzüldü, sağıldı hüzün Kızıl bir gözyaşı düştü Yalnızlık yazan duygularıma Sır sürüldü üzerine Asla açılmasın diye...
( Hüzün Bahçelerine Düştü Gözyaşı 1 başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 28.11.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
