Düþlerimden topla beni ve de tasavvur et: aþkýn himayesinde yeþeren gözlerimden sor beni mademki ben aþkýn ve umudun sesiyim ve yerlisi ve ta kendisi.

Komplimanlar sunuyorum gün ýþýðýna

Bir meddücezir ki yaþam

Kaynayan yüreðimden sökün etti edecek

Yarým kalan hayallerim ve ne zamanki gövdem

Nihayete de erecek geçen zamanla

O halde,

Þimdi de sor beni hem bana

Ya da vazgeç: gel tüne ruhuma

Bak, bak, yürüdüðüm dehliz nasýl da aydýnlanýverdi

Elbet ilhamýn gücü ya da

Seferi yalnýzlýðýmýn muðlak güdüsü

Ve gözlere inen perde de kavuþmuþken ferahlýða

Bir dua bir niyet bir de dilek

Hele ki:

Aþkýn da efendisi ateþ gibi

Yanan yürek.

Korlarýmla besle beni

Ve közle þiiri

Ucu yanýk mektuplarýmdan da bulabilirsin g/izimi

Acýya da hüzne de yalnýzlýða

Es verip

Mademki bununla sakit yaþam

Bense bir bebek gibi

Elinde emziði yerine kalemi

D/iþlerken de sözcükleri

Un ufak edilmiþ yüreðim mademki

Ansýzýn infilak etti:

Adýna ister þiir de ister Sevgi.

Titrime yakýþýr bir zarafeti

Bahþeden mademki ulu Tanrý…

Bir düþ takvimi adeta içine düþülesi neydi sahi neydi?

Hani kovuðunda s/aklandýðým.

Hani, ansýzýn yerle yeksan olan korunaklý dünyam…

Nuh da demiyorlardý Peygamber de:

Nursuz yüzlerin yersiz ithamlarýn sonlandýðý bir dünya hayali benimki:

Geçen bunca zamanýn zarfýnda içine koymayý unuttuðum bir dilek gibi belki de çoktan girmiþ olmam gereken mezarýmýn baþýnda asýlý hem gözlerim hem þiirlerim hem de fal taþý gibi diken kimse karanlýk gözlerini ve yok saydýklarý varlýðým nur inse ne mi ki alnýma dökülen perçemin her teli ve her zerrem ve her harfim ve kutsalým ve duyumsadýðým sevgim nasýl da mubahtýr bana elbet Rabbimin, ol, dediði ve izin verdiði sürece.

Kaftaným mý?

Ya da saltanatýný süremediðim bedenim mi?

Ne derdi varsa zalimin masumiyetini bahþedene duyduðum Ýlahi Aþkýn içimde sönmeyen Ateþin tek kývýlcýmýndan dahi doðabilirken: hem gün hem þiir hem sevgi hem sevinç.

Bedenime hapsolduðum kadar özgür býrakmak ruhumu ve yüreðimi temiz tutmak en çok da haþmetli duygular külliyesinde, sevdiðim insanlarý ayrý tuttuðum bir b/ölme gibi kilitli tüm güzellikler aralýksýz akan Sevgi Çeþmesinde ve iþte ruhumla özdeþleþen nice insan Rabbime fýsýldarken iç sesimi eþlik eden melekler bir de Saðýr Sultan ve ben hayatý da mutluluðu da aðýrdan alýrken varsýn, ‘’aðýr ol, Molla’’ desinler bana.

Ýzafidir yüzümde uçuþan peçem.

Perçemimde ise saklý ara ara beyazlar ve doðal olmakla eþ deðer ne saçýma boya ne yüzüme ardýç kuþlarý gibi heyecanla ve telaþla yaþar ve severken kolum kanadým kýrýk filan da deðil hani ve biteviye kýrýlan kalbim nasýl ki emanet Rabbime hali hazýrda ansýzýn da firar edip sefil bedenimden cennetime uçabilirim.

Sevgi.

Kutsalým.

Ve umut.

Ýman gücü en baþta ve itikat ettiðim kadar Rabbe isyan etmekse haþa gel gör ki: kendime verdiðim söz ve annemin de rýzasý ile ve iþte haiz olduklarýmla en þerefli makamý içime inþa ettiðim.

Ne cüssem.

Ne de cübbem.

Hamt ettiðim kadar mutluyum ben:

Kimine göre Kadý Kýzý.

Kimine göre muallimin kýzý.

Dünde kalsa bile ben en çok muallime olarak anýlmayý sevdim bir de anneme evlat olabilmeyi þimdilerde o, iken benim gözümün nuru ve iþte elimden kayýp da gitmesin diye Rabbime niyaz eylediðim elbet baþým gözüm üstüne.

Sevginin dilemmasý saygýnlýksa eþ deðer de.

Sözcükler ise tek lüksüm öncemde lal.

Andaki mevcudiyetim ve çalakalem yazdýklarým bir de gagaladýðým aðaç kovuðundan çýkýp da bir kalem-kakan hüviyeti ile beyaz ve masum ve bakir o boþ sayfaya serildiðim.

Bir hýþýmla gelip gidenler var bir de gerçi onlar asla gelmezken.

Gitmelerine göz yummak mý?

Haþa!

Ama benim cennetimi de cehenneme çevirdiler.

Bir renk.

Bir de ulaþmasý imkânsýz o rakým:

Aþkýn kalburüstü varlýðý yoktan var edene duyduðum inancýn zirvesinde ve iþte sadece aciz bir kul olmaktan da öte Rabbime kulluk etmenin verdiði huzur ve sevmeye doyamadýðým.

Uçuþan sýfatlar.

Yükselen naralar.

Zanlar ve de: adeta zamlý birer mayýn bahçesi yüreklerindeki zehri boca ettikleri yetmezmiþ gibi kurunun yanýnda yaþýn da yandýðý.

Yaþ alýyor insan ve yasý da büyüyor çünkü gerçekleri görebilmek adýna belli bir zamanýn geçmesi lazým lakin ben öyle insanlar tanýdým ki çocukluklarýndan bu yana geçen zaman da hali hazýrda soluduklarý nefreti görmezden gelip kutsandýklarýný sandýklarý kadar da sizi illa ki hor gören ve muhatap olmasam bile adeta bir görevmiþçesine sevgiyi kalleþçe öldürüp sevgiyi masumiyeti delice ezip yargýlayanlar.

Derken yarýn:

Elbet Allah yaþ bereketi versin zaman hýzla geçip giderken yaþ da yas da baþka anlamlara sürüklenmekte.

Algýlar.

Algý eþiði.

Alt bilinç.

Eklendi mi de kalp gözü…

Üstüne üstük kalp gözünün bir açýklamasý yok iken ve iþte sunduklarý açýlým resmen hayal gördüðüme inanan ve sanrý yüklü benliklerini bana mal edenler.

Adeta kayýp bir rota ve de nota.

Tüm kapýlarý açabilirken Sol anahtarý ve iþte uyarýcýlarýn eþliðinde sevgiyi de hüznü de hassasiyeti de deðil bulanýk görmek yok sayýp tüm bunlarý insanýn sabrýný deneyenler…

Yine de dert etmiyorum artýk en çok ve de sadece Allah bilsin kulunu, yetiyor insana üstelik sevgi paylaþtýkça çoðalan huzur veren bir yolculuk bir nüans ve içinde neler neler saklý.

Umuda asýlý bir yaprak misali bir duygudan diðerine sürüklendiðim.

Bir çiçek olsam da solsam da yeniden topraða düþüp filizlendiðim.

Siperimde saklýyým, Eyvallah.

Ama hayatta bu dünyada ben de varým ve dimdik ayaktayým.

Hassasiyet ve heyecanlý bir benlik ve coþkulu ve temposu düþmeyen duygular ve iþte ilk sýrada sorgulandýðým:

Sakin olmaksa huzurlu olmaktan farklý bir boyut ve evet, her zaman sakin olamasam da ansýzýn huzur ile dolu olabiliyorum en azýndan vicdaným rahat en azýndan niyetim belli Allah katýnda.

Büyümediðim kadar da bin yaþýnda bir çocuk mahiyetinde ýssýz yollara vurup da kendimi içimde çalan ýslýðý armaðan ediyorum çevremde bulutlarda uçuþan tüm kuþlara ve bu yazýmý sizlere armaðan ediyorum, sevgili dostlarým:

Her gününüz bayram tadýnda geçsin ve asla içinizdeki o masum ve yaralý çocuðu üzmeyin…