BELKİ ÖLÜRKEN GÜLERİZ

Caddelere vefasız

Ve kaybolmak aşkıyla hür.

Her bir yanım muammaydı.

Gözlerimde siyah mühür.

Yolsuzluk başka anlamda daha temizdi yollardan.

Eylemsiz ve ahlaksız soru çaldım cevaplardan.

Tartışılmazdı tarttığı ölüm soluyan yüreğin

Medetler şerhsiz kaldı,

Kanadında bir meleğin.

Bu sefer acımdan seyrek limanlar yaptırdım.

Yıktırdım köprüleri

Tren yolu kapattırdım.

Annem duysa çok kızardı Azrail’le dostluğuma.

O olmasa bakamazdım bulutlara da bu kadar.

Hem zaten limanlar bile benim dostuma kadar.

Nasıl da organik seviyorduk biz bizi.

Devlet yetkililerinin huzurunu kaçırıp

Hiçbir yönetim şeklinin gönlünü hoş etmeksizin

Gece misali kör

Ve gün gibi sağır üstelik.

Başkasına cahillikle kendimize âlimlik

İt koşturan kedi kadar mutlu ederdi bizi.

“Kifâyetsiz” le kurulan tüm cümleler kaldırıldı.

Hiçbir zaman yetmedi nefes almak hiç kimseye.

Hayatın da yüz düşürüp doğurmaktan utandığı

Çarpık ruhlar en kirli ellerle aldırıldı.

-Aman efendim!

Kürtaj haram değil miydi?

Ya liman küserse bize,

Nereye yanaşır gemimiz?

Ancak en son sancıya binip gidebiliriz.

Sebeb-i hâlimiz,

Doğarken çok yorgunduk

Belki ölürken güleriz.

10.01.2025 DÜZCE/GÜMÜŞOVA

aslanyılmaz#sürgünadam#