Temkinliyim artýk düþ kurarken elbet öfkeme yenik düþtüðüm zamanlardan geçiyorum.

Bir alt kültürü var mý sahi yalnýzlýðýn?

Hani, taban tabana zýt duygularla mý çýkar insan yola?

Sözcüklerimin bam teline basma, Ayten!

Issýzlýðý sen tercih ettin yetmedi tensiye ettin kalýcý olmayan duygularýný ve yürek sevme yorgunuydu adeta yol yorgunu ruhundaki o kýrlangýç fýrtýnasý gibi.

Meali yok hem hüznünün ve raf ömrü sadece bir yýl olan bir düþ’ün girizgâhýnda unutuyorsun gerçekleri ve iþin gerçek yüzünü.

Yaftalar saklý o sevdiðin düþ ambarýnda.

Atýn ölümü deðil arpadan olan ne de olsa bir arpa boyu yol alamadýn, Ayten ve elini çabuk tut ve acilen ütüle ruhunu yoksa kýrýþ kýrýþ ruhunla seni yok sayacaklar.

Yetmedi mi yetmedi mi…

Haydi, cilala yüzünü ve kimseler görmesin kuþlarýn gagaladýðý kaz ayaklarýný ruhunun.

Oysaki sen bir kelaynaksýn belki de aþk sarhoþu ne de olsa yollarda kalan duygularýndan ördün sen bu yeni hayatýný.

Aþk olsun…

Deme de.

Aþýðýn ölümü yeter ki özlemden olsun elbet özlediðin aslýnda yine sensin bu yüzden öz veri ile seviyorsun ve adýný aþk koyuyorsun hayatýn.

Lafügüzaf, Ayten bak nasýl da sýrra kadem bastý mutluluðun kim demiþse ne de güzel demiþ:

‘’Mutlu aþk yoktur.’’

Afalladýðýn nasýl da aþikâr ve haydi, itiraf et içindekini ne de olsa içindeki masum çocuðu korumak adýna bunca zaman uzak kaldýn insanlardan: ne gam!

Mümkün mü gerisin geri kaçmak?

Bak, duygularýna: nasýl da piþkin ve piþekar.

Öznen ne, Ayten?

Öz veri ile sevdiðin bunca insan mýdýr yoksa ayaklarýnýn altýna kýrmýzý bir kilim sereceklerine inandýðýn?

Ýnandýðýn kadar da yalnýzsýn.

Yalnýz kaldýðýn kadar da düþmansýn mevsime ve çatýk kaþlý rüzgara kýzgýn ne de olsa mevsimin de rüzgarýn da ta kendisisin.

Haydi, býrak kendini…

Hayýr, hayýr, yanlýþ anladýn: uçuruma býrak demedim kendini.

Bir ip cambazý olduðunu asla inkâr etme hem:

Gerildiðin kadar diksin.

Dik kaldýðýn kadar sabýrsýz.

Yolma yapraklarýný o sefil kauçuðun.

Serme de en güzel örtünü masaya ama illa ki yatýr da duygularýný masaya yetmedi deþ yetmedi eþele yetmedi eþkâlini çiz.

Yanýldýn bak, yine.

Yanýltmamak adýna kandýn sevdiðine ve sevdiðin kadar hýrpalandýn ki sen bunlarý asla hak etmiyorsun, Ayten.

Dolap beygiri gibi dolandýðýn.

Þelale gibi çaðladýðýn.

Boðazýndaki o hýçkýrýk ve sefil ve de þüheda mazin…

Sevildikçe kaybolan bir güzelliksin sen, Ayten çünkü sevdikçe güzelleþiyorsun ki her insan sevdikçe güzelleþmez mi?

Yalnýzlýðýn vurdukça kýyýya enginlere açýlmak istiyorsun ve iptidai ruhun ve ipe sapa gelmez istekleri insanlarýn oysaki sen bir kuþ kadar özgür olmalýsýn ve illa ki kuþ bakýþý sevmelisin…

Yetebileceðin kimse yok çünkü sen sadece kendine ve aþka yatýrým yaptýn elbet tüm duygularýný borsada kaybettin ve iþte ertesinde yeniden döndün baþa.

Yüz yaþýna da gelsen aynýsýn Ayten ve aymazlýðýnda ruhunun köstekli saat gibi geri kalýyorsun sonra da geç kalmýþlýðýnla sývýþýyorsun.

Sözcüklerse atýl olan.

Sense duygularýnla akil olan.

Akýl hocan yok üstelik hem akýl deðil midir akýldan üstün olan bu yüzden boy ölçüþemiyorsun aklýnla ve ruhunda rölantiye aldýðýn ne varsa illa ki sana ayak baðý…

Þimdi çözül, Ayten.

Çözümle kalan neyse.

Çökme de dizlerinin üstüne çünkü dik olduðu kadar baþýn aþkýn da asaletine sahipsin sen ve düþ ambarýnda sevgiden olacak senin ölümün yeter ki çatlayana kadar sev.

Aldansan da.

Aldatý olsa da aþk.

Ama aþk asla bir ç/alýntý sýðýnaðý deðil bilakis Yaratanýn kâinata sunduðu bir armaðan ve içinde saklý tuttuðun hazine, Ayten.

Korkma sevmekten ta ki sýra gelene kadar sana elbet sevilmeyi bekleme: yekten sev ama öncelikle kendini.

Yakýnma da üstelik çünkü bunu sen istedin.

Dilediðince yok sayýl yeter ki kendine yetmenin keyfini sür ve aþkýn Ýlahi birlikteliðine inan ve teslim ol.

Þaþalý bir saðanaktan sonra daha çok serpilecek ruhun:

Korkma Ayten ve sev sadece elbet kendini de ve yoksunluðun deðil yokluðunla terbiye olsun insanlar çünkü Yaratan yok yere yaratmadý hiçbir kulunu.

Yoktan var eden Allah ismiyle yâd et en büyük aþký ve þahdamarýný kolla ve kodla yüreðini ta ki kendinle uzlaþýp da kavuþana kadar Rabbine ihanet etme içindeki cennete ve ihmal etme içindeki çocuðu…