Saklı tut yeminlerini,

Ve dualarını annem ve serlerini de.

Sırlarla dolu iklimin bedelini çoktan ödedik, be annem:

Sessizliğin hicretinde yaşarken

Sensizliğin kırık kuvözünde

Yüreğimden taşan hüzündür evrene sunduğum dilekçe

Arsız yüreğimde tepişen sevgidir

İçime almaksa kâinatı

Meğerse boşa kürek çekmişim bir ömür

 

Hırpani bir telaşla uçuşan kanatlarım

Sızan yaşla mümkün mü inkârım?

Kanadığım kadar kandığım

Ve işte insanların sevgisizliği ve ihaneti ile imtihandayım.

 

Sevgiden maraz mı doğar?

Bir buluta kondumsa demem o ki: yakındır

Umudun rahmeti

Uzağımdasın oysa sen

Üzengisi intiharın

Aldığım nefes kadar bakir ve masumum

Mealimde saklısın inhisarında evrenin

Sükût dilediğim sözcüklerle sarılı eksenim

 

Fevri gölgem…

Fedaisiyim madem ömrün…

Firari öznem…

Küfense tıklım tıklım dolu bitimsiz özlem

Nasıl ki seğirtti gözlerimi

Sarkacı kırık yürek hazinem

Nemalandığım ne çok acı ve hüzün

Dilemması mı günün?

Yoksa yoksa alametifarikası mı verilmemiş hükmün?

 

Mizacım belli ısrarla umut ettiğim.

Meramımsa gizli nasıl ki var bilen biri

Münhasır sözcükler şahsıma dair

Şems’in yolunda sürüklendiğim kadar

Aşkın dolu dolu ritmine baş koyan nice efkâr

Saklı tuttuğum gizin izinde

Yoldan çıkan kim varsa

Umurumda değil hiç biri de.

 

Hiçliğimdir tek makamım

Hicreti bu yalnız geçen ömrün saltanatı

Kiminin gözünde süzgün

Kimine göre yitik bir gül’ üm

Yapraklarımla dolandığım köküm

Yâd edilesi mazimle saklı sıvanmış ömrüm

Yarenim ve yakut gözleri bilinmezin

Kimse Rabbini inkâr eden bilsin ki peşindeyim:

Tekim ve kimsesiz

Ve de aciz addedilmesin hüviyetim

Konuşlu olduğum o tepe yok mu?

 

Yokluğun rüzgârında dökülesi yapraklarım

Arz ettiğim arşa çıkan acılarım

İçimi tek açtığım ve gizi ile sarhoş olduğum

Hünkârım yüce Rabbim

Hükümranlığında elbet dinecektir gördüğüm zulüm

Bir mizansen değildir şiir sadece

Bir meram bir meal olmaya doyamaz kalemim

Sonsuzluğun resmini çiziyorum ben

Çalakalem yaşadığım ve ıslıklandığım kadar

Iskaladığım mutluluğa kimse dokunmasın

Şerh düşülesi yalnızlığım varsın sonlanmasın

İnsanların nezdinde neye denk düşüyorsam…

Kimse de emin olmasın

Son söz henüz söylenmedi madem

İlahi Işığın rahmetinde doğacak yeniden varlığım

Hiçlik makamına ilk günden beri nasıl ki talibim

Tahayyülün ötesinde siren sesinde kalemimin

Bir yitim bir ritim

Aslında acılı bir yetim

Öksüzlüğümü sonlandıracaktır illa ki yüce Rabbim


( Annem... başlıklı yazı GÜLÜM-ŞİİRİN TEK H/ECESİ İKEN AŞK... tarafından 1/26/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu