Babaannem
Bak yine bugün beni hüzün sardı
Bir köşede oturup ağlarım ben
Ölüm... Vaktimiz ayrılığa erdi
Ardı sıra sessizce çağlarım ben
Gün On İki Şubat oldu öyle mi?
Kara gün... Kaybettik babaannemi
Hasretiyle yandırdığım sinemi
Yokluğu acısıyla dağlarım ben
Bir âh çekip ciğerleri delerdi
Bazen yaz güneşi gibi gülerdi
"Yavuz! Ura Yavuz!" diye söylerdi
Yad ederek karalar bağlarım ben
Fermân bazı acılar hep kalırmış
Şubatın soğuğu başka olurmuş
Gidenler değil, kalanlar ölürmüş
Şimdi hem söylerim, hem ağlarım ben.
(
Babaannem başlıklı yazı
ferman tarafından
12.02.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
