Online Üye
Online Ziyaretçi
...
Petunya'm,
Hangi rüzgâr aldı seni benden,
Hangi uzaklığa gömdün sesini?
Adın bile yetim kaldı dudaklarımda,
Bir zamanlar cennet olan bu şehir,
Şimdi mezarım gibi…
Ben hâlâ aynı pencereden bakıyorum,
Aynı yollara, aynı gökyüzüne Petunya'm,
Belki bir iz bulurum,
Belki sen de beni arıyorsundur diye…
Ama sokaklar suskun,
Zaman yarım, ve
Ve ben her gün biraz daha eksiliyorum.
Geceleri kaç kere uyandım biliyor musun Petunya'm?
Rüyamda seni görüp,
Tam dokunacakken ellerin kayboldu…
Her sabah,
Kalkıp odanın kapısını aralıyorum,
Belki dönmüşsündür,
Belki bir iz bırakmışsındır diye…
Ama bomboş duvarlar karşılıyor beni,
Sensizlikten örülmüş dört duvar.
Petunya'm,
Beni unuttun mu?
Yoksa unutmak zorunda mı kaldın?
İçin acıdı mı giderken,
Yoksa hiç ardına bakmadın mı?
Ben her gün yeniden başlıyorum özlemeye,
Her gün yeniden sızlıyor kalbim,
Ama en kötüsü ne biliyor musun?
Bir gün seni unutabileceğimden korkuyorum.
Bir gün kokun silinecek tenimden,
Sesin kaybolacak kulaklarımdan,
Ve ben, seni hatırlamak için bile
Kendimle savaşmak zorunda kalacağım.
Bir ses ver Petunya'm,
Bir işaret gönder,
Bir rüzgâr uğrasın pencereme,
Bari “unutma” de,
Bari “ben de özlüyorum” de…
Ama sen susuyorsun,ve
Ve bu sessizlik her şeyden daha çok öldürüyor beni.
Yine de,
Sen ne yaparsan yap,
Ben hâlâ buradayım,
Sensizliğin içinde,
Sana yazmaya,
Seni beklemeye devam ediyorum Petunya'm...
23.02.2025
Pazar