BALIKESİR'DE BİR KADIN 23

27 Şubat 2025

Bugün yine yazmak istiyorum. Ayakta geçirdiğim grip bu sefer hafif bir seyir sergiliyor. Sağlık ocağına gidip yazdırdığım ilaçların faydası oldu diye düşünüyorum. Konser sonrasında hastalandım, aslında o kadar yoğun bir tempo içinde geçirdiğim bir günün ardından vücudum biraz yorulmuştu, ama şimdi daha iyi hissediyorum.

Pazartesi günkü konserimiz Neşet Ertaş türkülerinden oluşuyordu. Balıkesir Büyükşehir Belediye Konservatuarı THM Korosu ölümsüz olan büyük üstâdı bir vefa gecesiyle anacak. Ne çokmuş sevenleri! Aynı güne denk gelen derbi bile engel olmamış, Avlu Kültür ve Kongre Merkezi tıklım tıklım doluydu. Açıkçası seyirci konusunda endişelenmiyor değildim ama topluma mâl olmuş büyük ozanın değerini bilenleri hiçbir kuvvet engel olamazmış. Bu konsere gelmelerine açıkça bunu görmüş oldum.

Peki bunca yıl nasıl hazırlanıyordum sahneye. Sakin bir gün geçirmeye çalışmak ve stresten uzak durmak. Ağır işlerden uzak kalmak, bedenen ve zihnen dinlenmek önemliydi. Sahneye çıkmadan önceki o son prova, herkese hazır olduklarını gösteren bir adımdı. Ses düzeni ve enstrümanların hazırlığı, o sihirli anı yaşamak için çok kritik. Şefin liderliğiyle, ekip olarak doğruyu ve yanlışı birlikte yaparak büyük bir uyum içinde performans sergilemek sahnede en önemli şeydi.

Her şeyin yerli yerine oturduğu, ekibin ve şefin uyumu sağlandığı anda sahneye çıkmak büyük bir rahatlık ve heyecan yaratıyordu. O anı yaşamak, tüm çabanın sonucunu görmek müthiş bir duygu.

Korist olarak yer aldığım o sahnede, sahne tozunu yutanlar bilir o duyguyu. Işıkların içinden sıyrılıp yüreklere dokunursunuz. Tek ses, tek yürek olursunuz koronuzla birlikte.

“Mühür Gözlüm” hüzünlendirirken, “Bahçe Duvarından Aştım” türküsü bütün seyirciyi etkisi altına almış, alkışlar, ıslıklar ve soliste eşlik ediyordu. O gece hepimiz çok uyumluyduk, bu da bizim başarımızdı. Provalar çok önemli, onları da asla göz ardı etmemek gerek. İşte, diyorum, yine güzel bir anı daha.

Sonra bir gün sahneye davet edilip önerildiğim o günü hayal ediyorum. Işıklara bakarak seyircilere göz gezdiriyorum. Bir gün beni alkışlayacaklar çünkü o sahnede benim sözlerini yazdığım şarkı icra edilmiş olacak. Görünür olmak, bu hayali gerçekleştirmek için çok önemli. Kendimi ifade etme biçimim ve yazdıklarımın başkalarına ulaşması, bu yolculukta bana çok şey katacak. Sahneye çıkıp, yazdıklarımı seslendiren biri olarak karşınıza çıkmak, hem beni hem de eserlerimi daha geniş kitlelere tanıtmanın en güzel yolu olacak. Bu adımı atmak için belki de küçük adımlarla başlamak, yazdıklarımı paylaşabileceğim bir platform oluşturmak ya da katılabileceğim etkinliklere yönelmek gerekir.

Ya beni görüpte gözündeki çapağı siler gibi hiçe saymaları yok mu, en can acıtıcı yanı bu. Yılarca farklı şehirlerde yaşa, her başlangıç, her ayrılış seni görünmez kılsın. Sonra doğduğun şehre gel ve yine yok gözüyle bakılsın. Yine de hayal etmeyi bırakmıyorum. Her sahneye çıkışım bir dua belki de.

H. Çiğdem Deniz