Yalnızlığa Dair

Çok yazıldı biliyorum. Çekmeyen de kalmadı. Uzaklara da yolum düştü. Uzaklara gitmeden de yalnızdım ama. Sabah seherlerinde kalktım. Kendimi buldum sessiz semalarda. Kendimle göz göze geldim iğde çiçeği kokulu sabahlarda. Herkesin yanında oldum, kimse yanımda olmadı. Şimdi ise öyle hüzünlüyüm ki. Anılarım da yavaş yavaş yok olmaya başlıyor. Zihnimden geçiriyorum ki bazen, capcanlı gözümün önündeler. Akşamlar oluyor. Gittikçe küçülüyorum.

Bir gün sessizce bir gün doğacak. Kuş cıvıltıları her zamankinden çok tırmalayacak kulakları. Kayısıların çiçek açtığı meyve bahçelerinde, serin bir rüzgar esecek. Gün ışığı her zamankinden güzel görünecek. İnsanlarda bir tatsızlık, bir yavaşlık olacak. Kavak ağaçlarının yaprakları rüzgarda hışırdayacak. Çocuklar artık neşeli olmayacak. İnsanlar geçecek sokaktan. Omuzlarında bir tabut. Yüzlerinde üzüntü ve sitem…

Yalnızlık yine keskin pençelerini vurdu bağrıma… Uykularım harap, rüyalarım kabus oldu. Dünya bana koca bir mezar oldu, ben dünyada küçük bir ceset oldum. Beni sen böyle yaptın! Uzak dur benden yalnızlık!

2008


( Yalnızlığa Dair başlıklı yazı Mehmet ÇİFTCİ tarafından 3/24/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu