Bir düş’ün yerlisi olsam keşke…

Bir düşün, sevgili bir düşün.

Nemalandığım hangi iklimde kaldı ki aklım?

Pervazında ruhun kayıp minvalin gölgesinde

Sıkışmış bir metafor gibi

Belki de meylettiğim umuttur taşan yürekten.

T/aşkın mizacına yenik düşen bir seferi gibi

Kaykıldığım eksende

Kapıp koyuverdiğim gövdemde kesikler

İlahi bir sevgiyi katık edip ömre

Ömürden ömür gitse ne ki?

Göğün kovuğunda saklı kuşun

Kurşun misali acının

Seyyah mizacın da son ukdesi

Uğurladığım günün ardından sayıp sövsem ne ki?

Sökün eden bir rüzgârsa

Kollarımda saklı yorgun bir kelam

En kibar selamıdır şiirin

Başlayıp da ilk heceden

Dilimlenmiş sözcüklerden

Arda kalan sıtması belki de evrenin.

Sadık kaldığım kadar kadere

Devinen şu yürek

Doğurgan felek

Na’şımda saklıdır sırları ömrün

Neşreden her şiirden bir önce dilediğim

Gölgemden sızan acı gibi.

Bir hutbe ise tutulduğum

Bir katre dahi yok teselli

Bir koşut ki karaladığım yeryüzünde

Karalandığım aşkın karması

Kaybolduğumunsa bir sonrası.

Hezeyan yüklü bulutlardan düşen bir damlaysa aşk

Bir kuşun kırık kanadında taşınan hayat

Telaşlı ömrün güncesi ara verir

Şiir diye diktiğim bunca söküğü

Sancılı yeis ve tükenmişliğin efkârı

Direndiğim kadar kadere

Dilemması geçmişin…