Düþ birikintilerine basýyorum gecenin ve hacizli yorgunluðunda ilahi gölgelerin peþine düþüyorum.

Kibirli mevsimden de alacaðým çok þey var hani ve üstüne örttüðü çarþafýn içinde izdihama yol açan düþ kürelerine sýzýyorum en azýndan düþ zamaný gelmeden istiflemeliyim düþsel cümlelerini züðürt ömrümün.

Kocaman bir tabela var göðün tepesinde: adeta temcit pilavý gibi çoðalan kuþ sürüsünden arda kalan bir masalýn da tabelasý gibi.

Ýstiflenmiþ bulutlar üstelik hiç birinin ismi yok týpký þehir gibi týpký þiir gibi artýk kimse kulp takan aþka belli ki beylik söylemler aþka dair o girdapta ve o girift yoksunlukta þakýyan ulemalarý gece bekçilerinin de boyunlarýna asýlý düdüðün de gürültü babýnda attýðý her adýmda saklý hani huzur.

Keþke asayiþ berkemal olsa bilakis içine düþülesi bir kaos belki de ritim bozukluðu þehrin ve devasa kanatlarý var ölümün elbet geri dönüþü de yok olup bitenlerin.

Resmi yok üstelik olup bitenin ne de resmi kaydý.

Kol gezen renkler adeta kolluk kuvvetlerinin apoleti gibi hezeyan ve heyecan içindeki insanlar.

Radara takýlan acýlar var misal ve rap rap yürüyor karanlýk.

Bir imla hatasý adeta þehrin yedi tepesine tüneyen kuþlarýn gölgelerine düþkünlükleri týpký aþkýn da bir ihmal olduðu gibi ihbar etmek istiyor birileri bunca þatafatlý cümleleri.

Tedirgin olan noktalama iþaretleri ve not alan kâtip.

Aþk ise eþkýyasý özlemim ve þiarýnda saklý hüzün aralýksýz kolaçan ediyor geceyi ve üstü örtülü özlemler kanat açýyor sessizliðe az sonra da infilak edecek göðe tüneyen sýkýlgan nazarýnda umudun adeta bir melek gibi süzülüyor gözlerindeki yaþta asýlý acýlar isimsiz ve nasýl da kibirsiz ne de olsa istila edildi aþk.

Göðün kompartýmanlarý.

Gökdelenler süzülüyor bulutlarýn gözlerinden.

Kesif sessizlik ve aþikâr ölümcül taarruzu geleceðin.

Yarýnlarýn minvalinde sönen bir ýþýk baðdaþ kuran ölüme ve devasa bir geçiþ en çok da hayatýn bitiminde devreye giren yeniden doðma isteði ve karartýlarýn tabusunda saklý isyan.

Ölü gömücü bekçiler mezarlýðý mesken tutmuþ ve gölgelerini ayrý bir yerde biriktiriyorlar.

Bir lahit ise özlem duyulan.

Bir lanetse efkârýn infilaký ile yeri göðü dolduran.

Ucu elbet masumiyete ve çocuklara dokunan lanetli bir aþkýn can çekiþip de yeri göðü birbirine kattýðý.

Hecelenen sözcükler boynunda asýlý ölüm meleðin ve göðün þimendiferi adeta kokladýkça acýyý berbat bir koku yayýlýyor etrafa ve yatak döþek insanlarý dövündükçe dizlerinde peyda olan bedenler var bir sekmeden diðer sekmeye geçen þehir ýþýklarý gibi.

Ýflah olmaz artýk insanlýk hele ki þeytana dahi pabucunu dahi ters giydirmiþken adeta imalat hatasý duygular ve bir çocuk sesi peyda olan.

Ýçe dokunan bir yakarýþ ayyuka çýkan ve henüz doðmamýþ bir çocuðun göðe çizdiði resim en çok da cenin pozisyonunda saklý iken annesinin karnýnda kan damlýyor gökyüzünden ve peçesini kaldýrýyor gece hele ki üstü örtülü iken duygular son zamanlarda olup bitene de anlam veremezken Tanrý.

Þerit deðiþtiriyor rüzgâr ve meleklerin kanat açtýðý ölüm öncesi þafak.

Kibirli isyanlar var misal ve alt yazý geçilen duygular.

Bir kadýnýn önsezisinde saklý iken annelik duygusu ve uykuda geçen zamaný anne karnýndaki ceninin en çok da anne sýcaklýðýndan ayrý düþmek istemezken.

Mezarlýk hýnca hýnç dolu.

Gelenler var bir de gitmeye dair bir bekleyiþ.

Bir de gelecek olanlar var aralýksýz ve hummalý bir çalýþma ile kazýlan mezarlar var bir de kemik yýðýnlarýnýn bir çukurda toplandýðý.

Þeytan azapta gerek.

Ýnleyen bir iç ses ve þeytan giydiði ters pabuçta kendini bu yanlýþa düþürenin kim olduðunu çözmeye çalýþýyor.

Tanrý çoktan çekmiþ elini eteðini yeryüzünden ve yeni bir dünya yaratmanýn özlemi ile bekliyor tetikte.

Göðe kurulan salýncakta gidip geliyor çocuk ruhlar adeta bir oyun parký cennetin ön hazýrlýðýnda kilit noktasý iken bu oyun parký ve buluta kaçan topun peþinde ölü çocuklar ve nasýl da mahzun.

El yordamý ile seçiliyor gidici ruhlar.

Kýyamet alameti elbet bunca masum insanýn önden gidiþi.

Hala bir çocuk sesi hýçkýrýðý dinmeyen bu sefer de bulut kanýyor kýrmýzý rahmetle.

Bir düþ kuvözünde kibirli saltanatý iklimin elbet ölülerin resmigeçidi.

Azýcýk geri gidiyor zaman ve bir evin mutfaðýnda elindeki býçakla kan doðrayan bir adam silueti.

Açlýðýn deðil azgýnlýðýn emsali iken ve ellerindeki kaný üstüne sürüyor adam hatta öncesinde aðzýna götürüp yalýyor kýrmýzý kaný ve kan çanaðý gözlerinde gecenin þeytanca bir gülüþ yüzünde peyda olan ve dýþ sesin asla intibak etmediði iç ses daha doðrusu herkes kendi bildiðini okurken kimse birbirinden haberdar deðil.

Az ileride yemek masasýnýn dibine yýðýlmýþ genç bir kadýn ve sessizce kala kalmýþ attýðý yerde üstelik iki canlý gerçi kadýn can vereli dakikalar olmuþ ama karnýndaki bebek hala yaþamaya çalýþýyor.

Sessizliðe mahal veren bir tablo lakin sessizliðin sesi kulak týrmalýyor ve mutfaktaki adam kendi kendine mýrýldanýyor:

‘’Hak ettin güzelim madem beni aldatmaya meylettin.’’

Hak görülen ve de hak edilen…

Ya, hak veren birileri var mý?

Tutunmaksa hayata artýk kadýn için yapacak bir þey yok üstelik tek suçu alýþveriþ esnasýnda rastladýðý okul arkadaþý ile ettiði sohbet ve sonrasýnda sözleþiyorlar okul yemeði için üstelik onlarca insanýn bir araya geleceði sýradan bir yemek daha doðrusu okul anýlarýný yâd edecekleri…

Sadece sunumu hayatýn da deðil.

Sürülen bir hayat bir dünyadan diðerine ve elinde okul yýllýðý eve geldiðinde eþi, hamile kadýnýn gösterdiði üç beþ resim okul yýllýðýnda.

‘’Bak, Rasim tanýdýn mý?’’

Güler yüzlü bir genç kýz ve sýra arkadaþý ile baþ baþa vermiþ objektife gülümsüyorlar:

‘’Ne kadar zayýf ve güzelmiþim deðil mi o zamanlar? Eh, tabi sen beni o zamanlar hiç görmediðin için asla kýyaslaman da mümkün deðil þimdiki ve o zamanki halimi?’’

Rasim’in gözlerinde þeytani parýltýlar.

Gözlerini resimden alamýyor adam.

‘’Lise hayatým boyunca sýra arkadaþým: Levent hatta bu gün onu gördüðümde ben deðil o beni tanýdý. Müthiþ zeki bir çocuktu, kocacýðým. Tanýmaný çok isterdim. Çok büyük hayalleri vardý ve neredeyse hepsini gerçekleþtirmiþ gel gör ki mutlu olmak adýna adým attýðý evliliðinde gün yüzü görmemiþ. Karýsý onu aldatmýþ, olacak iþ mi Remzi? Eh, iþte kadýn kýymet bilmemiþ.’’

Olacak iþ mi? Bunca sene sonra tarihten bir sayfa açýlýyor ve huzurun tam ortasýna düþüyor bomba.

‘’Dalmýþým okul yýllýðýma Rasim. Salata da yarým kaldý. Belki sen hazýrlarsýn sofrayý. Malum doðuma da günler kaldý. Artýk ayakta uzun süre kalamýyorum. Hem, biliyor musun? A, Rasim neden yüzün kýpkýrmýzý oldu? Yoksa yediðin bir þey mi dokundu? Yoksa yine fýstýk mý yedin, kocacýðým? Ah, be güzelim dokunan þeyleri niye yersin ki? Dur sana alerji hapýný getireyim. Sen de bir göz at okul yýllýðýna. Okulun yemeði varmýþ doðumdan sonra giderim belki. Sen ne dersin?’’

***

Ýþte bir mezar daha rezerve edildi ve bir tane daha.

Ya, bu doðmamýþ çocuða kim don-mezar-biçecek? Dokuz ayý bile dolmadan anne karnýnda gel de öl, olacak iþ mi?

Üstelik annesi de bebek da saðlýklý iken ölüm bu denli erken mi yapýþýr insanýn yakasýna?

Teyakkuzda evren ve Tanrý.

Hani olur da bir çocuk doðmadan düþmez yolu cennete hem annenin de cehennemlik olduðunu kim söyledi?

***

‘’Suyunu da getirdim, Rasim. Hadi yut hemen. O elindeki ne Rasim? Neden öyle bakýyorsun? Sen salata yapmayacak mýydýn o elindeki býçakla? Rasim…’’